The book "Patterns of Wisdom in Safavid Iran: The Philosophical School of Isfahan and the Gnostic Heritage of Shiraz" offers a unique perspective on the intellectual history of seventeenth-century Safavid Iran, focusing on the philosophical school of Isfahan and its key figures such as Mir Damad and Mulla Sadra. The author, Janis Esots, challenges the traditional view of the school as a monolithic entity and instead explores the diverse and often incompatible philosophies of these thinkers. Through a detailed analysis of their works, Esots argues that Mulla Sadra's thought is distinct from his contemporaries and has had a lasting impact on the development of modern knowledge. The book begins by examining the concept of the "philosophical school of Isfahan a label that was first proposed by French Iranologist Henry Corbin in 1956. While this term has remained unchallenged for fifty years, Esots questions its validity and investigates the complex philosophies of the three major Shi'i figures, highlighting their differences and independent contributions to the evolution of modern knowledge.

Книга «Образцы мудрости в сефевидском Иране: Философская школа Исфахана и гностическое наследие Шираза» предлагает уникальный взгляд на интеллектуальную историю сефевидского Ирана семнадцатого века, сосредоточив внимание на философской школе Исфахана и его ключевых фигурах, таких как Мир Дамад и Мулла Садра. Автор, Янис Эзоц, бросает вызов традиционному взгляду на школу как на монолитную сущность и вместо этого исследует разнообразные и часто несовместимые философии этих мыслителей. Посредством детального анализа их работ Эзотс утверждает, что мысль Муллы Садры отличается от его современников и оказала длительное влияние на развитие современных знаний. Книга начинается с рассмотрения концепции «философской школы Исфахана» ярлыка, который был впервые предложен французским иранологом Генри Корбином в 1956 году. В то время как этот термин остается неизменным в течение пятидесяти лет, Эзотс ставит под сомнение его обоснованность и исследует сложные философии трех основных фигур ши "и, подчеркивая их различия и независимый вклад в эволюцию современных знаний.

livre « Exemples de sagesse dans l'Iran séfévide : l'école philosophique d'Ispahan et l'héritage gnostique de Shiraz » offre un regard unique sur l'histoire intellectuelle de l'Iran séfévide du XVIIe siècle, en se concentrant sur l'école philosophique d'Ispahan et ses figures clés telles que Mir Damad et Mulla Sadra. L'auteur, Janis Ezotz, défie la vision traditionnelle de l'école comme une entité monolithique et explore plutôt les philosophies diverses et souvent incompatibles de ces penseurs. Grâce à une analyse détaillée de leurs travaux, Ezots affirme que la pensée de Mulla Sadra est différente de ses contemporains et a eu une influence durable sur le développement des connaissances modernes. livre commence par examiner le concept de « l'école philosophique d'Ispahan », qui a été proposé pour la première fois par l'iranien français Henry Corbin en 1956. Alors que ce terme est resté inchangé pendant cinquante ans, Ezots remet en question sa validité et explore les philosophies complexes des trois figures principales du shi "et, soulignant leurs différences et leur contribution indépendante à l'évolution du savoir moderne.

libro «Muestras de sabiduría en el Irán safávida: la Escuela filosófica de Isfahán y el legado gnóstico de Shiraz» ofrece una visión única de la historia intelectual del Irán safávida del siglo XVII, centrándose en la escuela filosófica de Isfahán y sus figuras clave como Mir Damad y Mullah Sadra. autor, Janis Ezotz, desafía la visión tradicional de la escuela como una entidad monolítica y en su lugar explora las filosofías diversas y a menudo incompatibles de estos pensadores. A través de un análisis detallado de sus obras, Esots afirma que el pensamiento de Mullah Sadra es diferente de sus contemporáneos y ha tenido una influencia duradera en el desarrollo del conocimiento moderno. libro comienza considerando el concepto de «escuela filosófica de Isfahan» de la etiqueta que fue propuesta por primera vez por el iranólogo francés Henry Corbyn en 1956. Mientras este término permanece inalterado durante cincuenta , Esots cuestiona su validez y explora las complejas filosofías de las tres figuras principales del shi "y, destacando sus diferencias y contribuciones independientes a la evolución del conocimiento moderno.

O livro «Amostras de sabedoria no Irã sefevida: A Escola de Filosofia de Isfahan e a herança hóstica de Shiraz» oferece uma visão única da história intelectual do Irã sefevida do século XVIII. Com foco na Escola de Filosofia de Isfahan e em figuras-chave, como Mir Damad e Mullah Sadra. O autor, Janis Ezoz, desafia a visão tradicional da escola como uma entidade monolítica e, em vez disso, explora as diferentes e frequentemente incompatíveis filosofia desses pensadores. Através de uma análise detalhada de seu trabalho, Ezots afirma que o pensamento de Mullah Sadra é diferente dos seus contemporâneos e teve uma influência duradoura no desenvolvimento do conhecimento moderno. O livro começa com o conceito da «Escola Filosófica de Isfahan», que foi oferecida pela primeira vez pelo iranologista francês Henry Corbin em 1956. Enquanto este termo permanece inalterado por cinquenta anos, Ezots questiona sua validade e explora a complexa filosofia das três figuras principais do Shi "e enfatizando suas diferenças e suas contribuições independentes para a evolução do conhecimento contemporâneo.

Il libro «Campioni di saggezza nell'Iran sefevide: La Scuola di Filosofia di Isfahan e l'eredità gnostica di Shiraz» offre una visione unica della storia intellettuale dell'Iran sefevide del Settecento, concentrandosi sulla scuola di filosofia di Isfahan e sulle sue figure chiave come Mir Damad e Mullah Sadra. L'autore, Janis Ezz, sfida la tradizionale visione della scuola come un'entità monolitica e invece esplora le diverse e spesso incompatibili filosofie di questi pensatori. Attraverso un'analisi dettagliata del loro lavoro, Ezots sostiene che il pensiero di Mullah Sadra è diverso dai suoi contemporanei e ha avuto un impatto duraturo sullo sviluppo della conoscenza moderna. Il libro inizia con il concetto di «Scuola di Filosofia di Isfahan» etichetta, che fu proposta per la prima volta dall'irologo francese Henry Corbin nel 1956. Mentre questo termine rimane invariato per cinquant'anni, Ezots mette in dubbio la sua validità e esplora le filosofie complesse delle tre figure di base della Shi e, sottolineando le loro differenze e il loro contributo indipendente all'evoluzione della conoscenza moderna.

Das Buch „Samples of Wisdom in the Safavidian Iran: The Isfahan Philosophical School and the Gnostic Heritage of Shiraz“ bietet einen einzigartigen Einblick in die intellektuelle Geschichte des Safavidian Iran des 17. Jahrhunderts und konzentriert sich auf die Isfahan Philosophical School und ihre Schlüsselfiguren wie Mir Damad und Mullah Sadr. Der Autor, Janis Ezoc, fordert die traditionelle cht der Schule als monolithische Einheit heraus und untersucht stattdessen die vielfältigen und oft inkompatiblen Philosophien dieser Denker. Durch eine detaillierte Analyse ihrer Arbeit argumentiert Esots, dass sich Mullah Sadras Denken von seinen Zeitgenossen unterscheidet und die Entwicklung des modernen Wissens nachhaltig beeinflusst hat. Das Buch beginnt mit einer Betrachtung des Konzepts der „Isfahan Philosophical School“ des Labels, das 1956 erstmals vom französischen Iranologen Henry Corbyn vorgeschlagen wurde. Während der Begriff seit fünfzig Jahren unverändert bleibt, stellt Esots seine Gültigkeit in Frage und untersucht die komplexen Philosophien der drei Hauptfiguren des Shi'i, indem er ihre Unterschiede und unabhängigen Beiträge zur Entwicklung des modernen Wissens hervorhebt.

Książka „Wzory mądrości w Safavid Iran: Filozoficzna szkoła Isfahan i gnostyckie dziedzictwo Shiraz” oferuje unikalną perspektywę na intelektualnej historii siedemnastowiecznego Safavid Iran, koncentrując się na filozoficzna szkoła Isfahan i jej kluczowych postaci, takich jak Mir Damad i mułła Sadr. Autor, Janis Ezots, kwestionuje tradycyjne postrzeganie szkoły jako monolitycznej jednostki i bada różnorodne i często niekompatybilne filozofie tych myślicieli. Poprzez szczegółową analizę ich pracy, Aesotes twierdzi, że myśl mułła Sadry różni się od współczesnych i ma trwały wpływ na rozwój nowoczesnej wiedzy. Książka rozpoczyna się od rozważenia koncepcji „filozoficznej szkoły Isfahan”, która została po raz pierwszy zaproponowana przez francuskiego iranologa Henry'ego Corbina w 1956 roku. Chociaż termin ten pozostaje niezmieniony przez pięćdziesiąt lat, Aesotes kwestionuje jego ważność i bada złożone filozofie trzech głównych postaci Szyi, podkreślając ich różnice i niezależny wkład w ewolucję nowoczesnej wiedzy.

הספר ”דפוסי חוכמה בספאביד איראן: האסכולה הפילוסופית של איספהאן והמורשת הגנוסטית של שיראז” מציע נקודת מבט ייחודית על ההיסטוריה האינטלקטואלית של איראן הספאבידית במאה השבע עשרה, תוך התמקדות באסכולה הפילוסופית של איספהאן ובדמויות המפתח שלה כמו מיר דאמאד מודעה ומולה סאדר. המחברת, יאניס אזוטס, מאתגרת את ההשקפה המסורתית של האסכולה כישות מונוליטית ובמקום זאת בוחנת את הפילוסופיות המגוונות והבלתי מתאימות של הוגים אלה. באמצעות ניתוח מפורט של עבודתם, אייזוטס טוען כי מחשבתו של מולא סאדרה שונה מבני דורו והייתה לה השפעה מתמשכת על התפתחות הידע המודרני. הספר מתחיל בכך שהוא שוקל את הרעיון של חברת התקליטים ”האסכולה הפילוסופית של איספהאן”, אשר הוצעה לראשונה על ידי האיראנולוג הצרפתי הנרי קורבין בשנת 1956. בעוד המונח נותר ללא שינוי במשך חמישים שנה, אייזוטס מפקפק בתוקפו ובוחן את הפילוסופיות המורכבות של שלוש הדמויות העיקריות של השי, תוך הדגשת ההבדלים ביניהם ותרומתם העצמאית לאבולוציה של הידע המודרני.''

"Safevi İran'ında Bilgelik Kalıpları: İsfahan'ın Felsefi Okulu ve Şiraz'ın Gnostik Mirası" kitabı, 17. yüzyıl Safevi İran'ın entelektüel tarihine, İsfahan'ın felsefi okuluna ve Mir Damad ve Molla Sadr gibi kilit şahsiyetlerine odaklanan eşsiz bir bakış açısı sunuyor. Yazar Janis Ezots, okulun monolitik bir varlık olarak geleneksel görüşüne meydan okuyor ve bunun yerine bu düşünürlerin çeşitli ve çoğu zaman uyumsuz felsefelerini araştırıyor. Çalışmalarının ayrıntılı bir analiziyle Aesotes, Molla Sadra'nın düşüncesinin çağdaşlarından farklı olduğunu ve modern bilginin gelişimi üzerinde kalıcı bir etkisi olduğunu savunuyor. Kitap, ilk olarak 1956'da Fransız İranolog Henry Corbin tarafından önerilen "İsfahan'ın felsefi okulu" etiketini ele alarak başlıyor. Terim elli yıldır değişmeden kalırken, Aesotes geçerliliğini sorguluyor ve Şii'nin üç büyük figürünün karmaşık felsefelerini araştırıyor, farklılıklarını ve modern bilginin evrimine bağımsız katkılarını vurguluyor.

يقدم كتاب «أنماط الحكمة في إيران الصفوية: المدرسة الفلسفية لأصفهان والتراث الغنوصي لشيراز» منظورًا فريدًا للتاريخ الفكري لإيران الصفوية في القرن السابع عشر، مع التركيز على المدرسة الفلسفية لأصفهان وشخصياتها الرئيسية مثل مير داماد والملا صدر. تتحدى الكاتبة، جانيس إيزوتس، النظرة التقليدية للمدرسة ككيان متجانس وبدلاً من ذلك تستكشف الفلسفات المتنوعة وغير المتوافقة في كثير من الأحيان لهؤلاء المفكرين. من خلال تحليل مفصل لعملهم، يجادل إيسوتس بأن فكر الملا سادرا يختلف عن معاصريه وكان له تأثير دائم على تطوير المعرفة الحديثة. يبدأ الكتاب بالنظر في مفهوم تسمية «المدرسة الفلسفية لأصفهان»، والتي اقترحها لأول مرة عالم الإيرانيات الفرنسي هنري كوربين في عام 1956. بينما ظل المصطلح دون تغيير لمدة خمسين عامًا، يشكك إيسوتس في صحته ويستكشف الفلسفات المعقدة للشخصيات الرئيسية الثلاثة للشيعة، مع التأكيد على اختلافاتهم ومساهماتهم المستقلة في تطور المعرفة الحديثة.

「薩法維德伊朗的智慧典範：伊斯法罕的哲學流派和設拉子的諾斯替教派遺產」一書提供了對十七世紀薩法維德伊朗的知識史的獨特見解，重點是伊斯法罕的哲學流派及其關鍵人物，例如Mir Damad和Mullah Sadr。作者賈尼斯·埃佐茲（Janis Ezotz）挑戰了傳統上將學校視為整體實體的觀點，而是探索了這些思想家的多樣化且經常不相容的哲學。通過對他們的作品的詳細分析，Ezots認為Mulla Sadra的思想與他的同時代人不同，並且對現代知識的發展產生了持久的影響。這本書首先考慮了1956法國伊朗學家亨利·科賓（Henry Corbyn）首次提出的「伊斯法罕哲學流派」標簽的概念。盡管該術語在五十中一直保持不變，但Ezots質疑其有效性，並探討了三個主要人物的復雜哲學，"並強調了它們的差異和對現代知識發展的獨立貢獻。