Long Description of the Plot: Negative Dialectics, written by Theodor Adorno and published posthumously in 19660, is a seminal work that offers a scathing critique of traditional Western philosophy and its reliance on dialectical thinking. The book is divided into three main parts: the first part critiques the works of Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, and Martin Heidegger, exposing the limitations and contradictions inherent in their systems; the second part develops Adorno's own negative dialectics, which he sees as a way to overcome these limitations; and the third part explores the implications of this approach for understanding modern society. The book begins with Adorno's assessment of the shortcomings of Kantianism, which he argues prioritizes the subject over the object and perpetuates the dominant-subordinate relationship between the two. He contends that Kant's concept of the "thing-in-itself" reinforces the notion that objects have an independent existence apart from our perception of them, leading to a disconnection between the subjective and objective realms.

Long Description of the Plot: Negative Dialectics, написанная Теодором Адорно и опубликованная посмертно в 19660 году, является основополагающей работой, которая предлагает язвительную критику традиционной западной философии и её опоры на диалектическое мышление. Книга разделена на три основные части: первая часть критикует произведения Иммануила Канта, Георга Вильгельма Фридриха Гегеля и Мартина Хайдеггера, разоблачая ограничения и противоречия, присущие их системам; вторая часть развивает собственную негативную диалектику Адорно, которую он рассматривает как способ преодолеть эти ограничения; и третья часть исследует последствия этого подхода для понимания современного общества. Книга начинается с оценки Адорно недостатков кантианства, которое, как он утверждает, отдает приоритет предмету над объектом и увековечивает доминантно-подчиненные отношения между ними. Он утверждает, что концепция Канта «вещи в себе» усиливает представление о том, что объекты имеют независимое существование помимо нашего восприятия их, что приводит к разрыву между субъективным и объективным сферами.

Long Description of the Plot : Negative Dialectics, écrit par Theodore Adorno et publié postmortem en 19660, est un ouvrage fondamental qui offre une critique ulcéreuse de la philosophie occidentale traditionnelle et de sa base sur la pensée dialectique. livre est divisé en trois parties principales : la première partie critique les œuvres d'Immanuel Kant, George Wilhelm Friedrich Hegel et Martin Heidegger, exposant les limites et les contradictions inhérentes à leurs systèmes ; la deuxième partie développe sa propre dialectique négative Adorno, qu'il considère comme un moyen de surmonter ces limites ; et la troisième partie explore les implications de cette approche pour la compréhension de la société moderne. livre commence par une évaluation par Adorno des défauts de la cantique, qui, selon lui, donne la priorité à l'objet sur l'objet et perpétue les relations dominantes-subordonnées entre eux. Il affirme que le concept de Kant de « choses en soi » renforce l'idée que les objets ont une existence indépendante au-delà de notre perception, ce qui conduit à une rupture entre les sphères subjective et objective.

Descripción larga de la placa: Dialéctica negativa.Escrito por Theodore Adorno y publicado póstumamente en 19660, es una obra fundamental que ofrece una crítica sarcástica de la filosofía occidental tradicional y su dependencia del pensamiento dialéctico. libro se divide en tres partes principales: la primera parte critica las obras de Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel y Martin Heidegger, exponiendo las limitaciones y contradicciones inherentes a sus sistemas; la segunda parte desarrolla su propia dialéctica negativa de Adorno, a la que ve como una forma de superar estas limitaciones; y la tercera parte explora las implicaciones de este enfoque para la comprensión de la sociedad moderna. libro comienza con la apreciación de Adorno de las deficiencias del cantianismo, que, afirma, prioriza el tema sobre el objeto y perpetúa la relación dominante-subordinada entre ambos. Afirma que el concepto de Kant de «cosa en sí mismo» refuerza la noción de que los objetos tienen una existencia independiente más allá de nuestra percepción de ellos, lo que lleva a una ruptura entre las esferas subjetivas y objetivas.

Long Descrizione of the Plot: Negative Dialogtics, scritto da Theodore Adorno e pubblicato post mortem nel 19660, è un lavoro fondamentale che offre critiche ulceranti alla filosofia tradizionale occidentale e al suo appoggio al pensiero dialettico. Il libro è diviso in tre parti principali: la prima parte critica le opere di Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel e Martin Heidegger, rivelando i limiti e le contraddizioni dei loro sistemi; la seconda parte sviluppa la propria dialettica negativa di Adorno, che egli considera un modo per superare questi limiti; e la terza parte esplora gli effetti di questo approccio sulla comprensione della società moderna. Il libro inizia valutando Adorno i difetti del cantianesimo, che sostiene di dare la priorità all'oggetto sopra l'oggetto e perpetua i rapporti dominati-subordinati tra di loro. Egli sostiene che il concetto di «cose in sé» di Kant rafforza l'idea che gli oggetti abbiano un'esistenza indipendente oltre alla nostra percezione, che porta a un divario tra ambiti soggettivi e oggettivi.

Long Description of the Plot: Negative Dialectics, geschrieben von Theodor Adorno und posthum veröffentlicht im Jahr 19660, ist ein wegweisendes Werk, das eine vernichtende Kritik der traditionellen westlichen Philosophie und ihrer Abhängigkeit vom dialektischen Denken bietet. Das Buch gliedert sich in drei Hauptteile: Der erste Teil kritisiert die Werke von Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel und Martin Heidegger und deckt die Grenzen und Widersprüche auf, die ihren Systemen innewohnen; der zweite Teil entwickelt Adornos eigene negative Dialektik, die er als einen Weg betrachtet, diese Einschränkungen zu überwinden; und der dritte Teil untersucht die Implikationen dieses Ansatzes für das Verständnis der modernen Gesellschaft. Das Buch beginnt mit Adornos Bewertung der Mängel des Kantianismus, der, wie er behauptet, dem Thema Vorrang vor dem Objekt einräumt und die dominant-untergeordneten Beziehungen zwischen ihnen verewigt. Er argumentiert, dass Kants Konzept des „Dings an sich“ die Vorstellung verstärkt, dass Objekte über unsere Wahrnehmung hinaus eine unabhängige Existenz haben, was zu einer Kluft zwischen subjektiven und objektiven Sphären führt.

Długi opis fabuły: Negatywne dialektyki, napisane przez Theodore Adorno i opublikowane pośmiertnie w 19660, jest dziełem nasiennym, który oferuje kłucie krytyki tradycyjnej filozofii zachodniej i jej zależności od myślenia dialektycznego. Książka podzielona jest na trzy główne części: pierwsza część krytykuje dzieła Immanuela Kanta, Georga Wilhelma Friedricha Hegla i Martina Heideggera, ujawniając ograniczenia i sprzeczności nieodłącznie związane z ich systemami; druga część rozwija swoją negatywną dialektykę Adorno, którą postrzega jako sposób na przezwyciężenie tych ograniczeń; a trzecia część bada konsekwencje tego podejścia dla zrozumienia współczesnego społeczeństwa. Książka rozpoczyna się od oceny przez Adorno niedociągnięć kantianizmu, który twierdzi, że priorytetowo traktuje temat nad obiektem i utrwala dominującą-podporządkowaną relację między tymi dwoma. Twierdzi on, że koncepcja Kanta „rzeczy same w sobie” wzmacnia pojęcie, że obiekty mają niezależne istnienie poza naszym postrzeganiem ich, prowadząc do odłączenia subiektywnych i obiektywnych sfer.

''

Arsanın Uzun Açıklaması: Theodore Adorno tarafından yazılan ve ölümünden sonra 19660'ta yayınlanan Negatif Diyalektik, geleneksel Batı felsefesinin ve diyalektik düşünceye olan bağımlılığının iğneleyici bir eleştirisini sunan ufuk açıcı bir eserdir. Kitap üç ana bölüme ayrılmıştır: ilk bölüm Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel ve Martin Heidegger'in çalışmalarını eleştirir ve sistemlerinde içkin olan sınırlamaları ve çelişkileri ortaya çıkarır; İkinci kısım, Adorno'nun bu sınırlamaların üstesinden gelmenin bir yolu olarak gördüğü kendi olumsuz diyalektiğini geliştirir; Ve üçüncü bölüm, bu yaklaşımın modern toplumu anlamak için etkilerini araştırıyor. Kitap, Adorno'nun Kantçılığın eksikliklerine ilişkin, özneyi nesneye göre önceliklendirdiğini ve ikisi arasındaki egemen-ast ilişkisini sürdürdüğünü iddia ettiği değerlendirmesiyle başlar. Kant'ın "kendinde olan şeyler" kavramının, nesnelerin algımızın ötesinde bağımsız bir varoluşa sahip olduğu fikrini güçlendirdiğini ve öznel ve nesnel alanlar arasında bir kopukluğa yol açtığını savunuyor.

وصف طويل للحبكة: ديالكتيك سلبي، كتبه ثيودور أدورنو ونشر بعد وفاته في عام 19660، هو عمل أساسي يقدم نقدًا لاذعًا للفلسفة الغربية التقليدية واعتمادها على التفكير الجدلي. ينقسم الكتاب إلى ثلاثة أجزاء رئيسية: ينتقد الجزء الأول أعمال إيمانويل كانط وجورج فيلهلم فريدريش هيغل ومارتن هايدغر، ويكشف القيود والتناقضات الكامنة في أنظمتهم ؛ ويطور الجزء الثاني الجدليات السلبية الخاصة بأدورنو، والتي يرى أنها وسيلة للتغلب على هذه القيود ؛ ويستكشف الجزء الثالث آثار هذا النهج على فهم المجتمع الحديث. يبدأ الكتاب بتقييم أدورنو لأوجه القصور في الكانطية، والذي يدعي أنه يعطي الأولوية للموضوع على الكائن ويديم العلاقة المهيمنة بين المرؤوسين. يجادل بأن مفهوم كانط «الأشياء في حد ذاتها» يعزز فكرة أن الأشياء لها وجود مستقل يتجاوز تصورنا لها، مما يؤدي إلى الانفصال بين المجالين الذاتي والموضوعي.

Plot的長期描述：不可靠的對話學，由Theodore Adorno撰寫並於1960死後出版，是開創性的著作，對傳統的西方哲學及其對辯證思想的依賴提出了嚴厲的批評。該書分為三個主要部分：第一部分批評了Immanuel Kant，Georg Wilhelm Friedrich Hegel和Martin Heidegger的作品，揭露了其系統固有的局限性和矛盾；第二部分發展了阿多諾自己的負面辯證法，他認為這是克服這些限制的一種方式。第三部分探討了這種方法對理解現代社會的影響。這本書從阿多諾（Adorno）對Cantianism缺陷的評估開始，他聲稱該缺陷優先於對象，並延續了兩者之間的顯性從屬關系。他認為，康德的「內在事物」概念強化了這樣的觀念，即物體除了對它們的感知之外還具有獨立的存在，從而導致主觀和客觀領域之間的差距。