Mirror, directed by Andrei Tarkovsky, is a deeply personal and introspective film that explores the relationship between memory, identity, and technology. Set in a post-apocalyptic world, the film follows the story of a man who is trying to find his place in a world that has been destroyed by war and technology. Through a series of flashbacks and dreamlike sequences, the protagonist reflects on his childhood, his family, and his own role in the world. The film is a powerful meditation on the nature of truth and the importance of preserving one's own identity in the face of technological advancements. The plot of Mirror begins with the protagonist, played by Tarkovsky himself, wandering through a desolate landscape, searching for something he cannot quite remember. As he walks, he recounts memories from his childhood, including moments with his parents and his time spent in exile during World War II. These memories are interwoven with scenes of him working on a film set, where he struggles to communicate with his actors and crew. The film also features a series of surreal and dreamlike sequences, such as a scene in which the protagonist floats through a forest filled with mirrors and another in which he speaks with his deceased mother. Throughout the film, the protagonist grapples with the idea of technology and its impact on society.

«Зеркало» режиссера Андрея Тарковского - глубоко личный и интроспективный фильм, исследующий взаимосвязь памяти, идентичности и технологий. Действие фильма происходит в постапокалиптическом мире, фильм рассказывает о человеке, который пытается найти своё место в мире, разрушенном войной и технологиями. Через серию флешбэков и сновидческих последовательностей главный герой размышляет о своём детстве, своей семье и собственной роли в мире. Фильм является мощным размышлением о природе истины и важности сохранения собственной идентичности перед лицом технологических достижений. Сюжет «Зеркала» начинается с того, что главный герой в исполнении самого Тарковского бродит по пустынному пейзажу в поисках чего-то, чего он не может не вполне вспомнить. Во время прогулки он рассказывает о воспоминаниях из своего детства, в том числе о моментах со своими родителями и о своем времени, проведенном в изгнании во время Второй мировой войны. Эти воспоминания переплетаются со сценами его работы на съемочной площадке, где он изо всех сил пытается общаться со своими актерами и съемочной группой. В фильме также присутствует ряд сюрреалистических и сновидческих последовательностей, таких как сцена, в которой главный герой плывёт по лесу, наполненному зеркалами и другая, в которой он разговаривает со своей умершей матерью. На протяжении всего фильма главный герой борется с идеей технологии и ее влияния на общество.

Miroir du réalisateur Andrey Tarkovski est un film profondément personnel et introspectif qui explore la relation entre la mémoire, l'identité et la technologie. L'action du film se déroule dans un monde post-apocalyptique, le film parle d'un homme qui essaie de trouver sa place dans un monde détruit par la guerre et la technologie. À travers une série de flashbacks et de séquences de rêves, le personnage principal réfléchit à son enfance, à sa famille et à son propre rôle dans le monde. film est une réflexion puissante sur la nature de la vérité et l'importance de préserver sa propre identité face aux avancées technologiques. L'histoire de Mirror commence par le fait que le personnage principal de Tarkovsky erre dans un paysage désertique à la recherche de quelque chose qu'il ne peut pas ignorer. Au cours d'une promenade, il raconte des souvenirs de son enfance, y compris des moments avec ses parents et son temps passé en exil pendant la Seconde Guerre mondiale. Ces souvenirs sont entrelacés avec les scènes de son travail sur le plateau, où il a du mal à communiquer avec ses acteurs et son équipe. film présente également un certain nombre de séquences surréalistes et rêveuses, comme une scène dans laquelle le personnage principal nage dans une forêt remplie de miroirs et une autre dans laquelle il parle à sa mère décédée. Tout au long du film, le personnage principal combat l'idée de la technologie et de son impact sur la société.

«espejo», dirigida por Andrei Tarkovski, es una película profundamente personal e introspectiva que explora la relación entre memoria, identidad y tecnología. Ambientada en un mundo post-apocalíptico, la película habla de un hombre que intenta encontrar su lugar en un mundo destruido por la guerra y la tecnología. A través de una serie de flashbacks y secuencias oníricas, el protagonista reflexiona sobre su infancia, su familia y su propio papel en el mundo. La película es una poderosa reflexión sobre la naturaleza de la verdad y la importancia de preservar su propia identidad frente a los avances tecnológicos. La trama de «Mirror» comienza con el protagonista interpretado por el propio Tarkovski deambulando por un paisaje desolado en busca de algo que no puede no recordar del todo. Mientras camina, narra recuerdos de su infancia, incluyendo momentos con sus padres y su tiempo pasado en el exilio durante la Segunda Guerra Mundial. Estos recuerdos se entrelazan con las escenas de su trabajo en el set, donde lucha por comunicarse con sus actores y el equipo de filmación. La película también cuenta con una serie de secuencias surrealistas y oníricas, como la escena en la que el protagonista navega por un bosque lleno de espejos y otra en la que habla con su fallecida madre. A lo largo de la película, el protagonista lucha contra la idea de la tecnología y su impacto en la sociedad.

«O espelho», dirigido por Andrei Tarkovsky, é um filme profundamente pessoal e introspectivo que explora a relação entre memória, identidade e tecnologia. O filme é ambientado num mundo pós-apocalíptico, e fala de um homem que tenta encontrar o seu lugar num mundo destruído pela guerra e pela tecnologia. Através de uma série de flashbacks e sequências de sonhos, o protagonista reflete sobre sua infância, sua família e seu próprio papel no mundo. O filme é uma reflexão poderosa sobre a natureza da verdade e a importância de preservar a sua própria identidade face aos avanços tecnológicos. A história de «The Mirror» começa com o personagem principal, interpretado pelo próprio Tarkovsky, a percorrer uma paisagem desértica à procura de algo que ele não consegue esquecer. Durante o passeio, ele fala sobre as memórias de sua infância, incluindo os momentos com seus pais e o seu tempo no exílio durante a Segunda Guerra Mundial. Essas memórias são entrelaçadas com as cenas do seu trabalho no set, onde ele tenta se comunicar com os seus atores e a sua equipa de filmagem. O filme também tem uma série de sequências surrealistas e sonegadoras, como uma cena em que o protagonista navega por uma floresta cheia de espelhos e outra em que fala com a mãe morta. Durante todo o filme, o protagonista lutou contra a ideia de tecnologia e sua influência na sociedade.

Mirror del regista Andrei Tarkovskij è un film molto personale e introspettivo che esplora le relazioni tra memoria, identità e tecnologia. Il film si svolge in un mondo post-apocalittico e racconta di un uomo che cerca di trovare il suo posto in un mondo distrutto dalla guerra e dalla tecnologia. Attraverso una serie di flashback e sequenze di sogni, il protagonista pensa alla sua infanzia, alla sua famiglia e al suo ruolo nel mondo. Il film è una riflessione potente sulla natura della verità e sull'importanza di preservare la propria identità di fronte ai progressi tecnologici. La storia di Mirror inizia con il protagonista di Tarkovskij che si aggira in un paesaggio desertico alla ricerca di qualcosa che non può non ricordare. Durante la sua passeggiata racconta i ricordi della sua infanzia, compresi i momenti con i suoi genitori e il suo tempo in esilio durante la seconda guerra mondiale. Questi ricordi si intrecciano con le scene del suo lavoro sul set, dove cerca di comunicare con i suoi attori e la sua troupe. Il film contiene anche una serie di sequenze surreali e di sogni, come una scena in cui il protagonista naviga in un bosco pieno di specchi e un'altra in cui parla con sua madre morta. Durante tutto il film, il protagonista ha combattuto l'idea della tecnologia e del suo impatto sulla società.

„Mirror“ von Regisseur Andrej Tarkowski ist ein zutiefst persönlicher und introspektiver Film, der das Verhältnis von Erinnerung, Identität und Technologie untersucht. Der Film spielt in einer postapokalyptischen Welt und handelt von einem Mann, der versucht, seinen Platz in einer Welt zu finden, die durch Krieg und Technologie zerstört wurde. Durch eine Reihe von Rückblenden und traumhaften Sequenzen reflektiert der Protagonist seine Kindheit, seine Familie und seine eigene Rolle in der Welt. Der Film ist eine kraftvolle Reflexion über die Natur der Wahrheit und die Bedeutung der Bewahrung der eigenen Identität angesichts technologischer Fortschritte. Die Handlung von „Mirror“ beginnt mit der Tatsache, dass die Hauptfigur, gespielt von Tarkovsky selbst, durch die Wüstenlandschaft streift und nach etwas sucht, an das er sich nicht ganz erinnern kann. Bei einem Spaziergang erzählt er von Erinnerungen aus seiner Kindheit, auch von Momenten mit seinen Eltern und von seiner Zeit im Exil während des Zweiten Weltkriegs. Diese Erinnerungen sind mit Szenen seiner Arbeit am Set verwoben, wo er Schwierigkeiten hat, mit seinen Schauspielern und der Crew zu kommunizieren. Der Film enthält auch eine Reihe von surrealen und traumhaften Sequenzen, wie die Szene, in der der Protagonist durch einen Wald voller Spiegel schwebt und eine andere, in der er mit seiner verstorbenen Mutter spricht. Während des gesamten Films kämpft der Protagonist mit der Idee der Technologie und ihrem Einfluss auf die Gesellschaft.

Lustro w reżyserii Andrieja Tarkowskiego jest głęboko osobistym i introspektywnym filmem, który bada wzajemne połączenia pamięci, tożsamości i technologii. Film rozgrywa się w postapokaliptycznym świecie, film opowiada o człowieku, który próbuje znaleźć swoje miejsce w świecie zniszczonym przez wojnę i technologię. Poprzez serię przebłysków i wymarzonych sekwencji, bohater zastanawia się nad swoim dzieciństwem, rodziną i własną rolą w świecie. Film jest potężną medytacją na temat natury prawdy i znaczenia zachowania własnej tożsamości w obliczu postępu technologicznego. Fabuła „Lustra” zaczyna się od tego, że główny bohater, wykonany przez samego Tarkowskiego, wędruje po pustynnym krajobrazie w poszukiwaniu czegoś, czego nie może, ale całkowicie pamięta. Podczas spaceru wspomina wspomnienia z dzieciństwa, w tym chwile z rodzicami i czas wygnania podczas II wojny światowej. Wspomnienia te przeplatają się ze scenami jego pracy na planie, gdzie walczy o komunikację ze swoim obsadą i załogą. Film zawiera również szereg surrealistycznych i wymarzonych sekwencji, takich jak scena, w której główny bohater pływa przez las wypełniony lustrami i inną, w której rozmawia ze zmarłą matką. W całym filmie bohater zmaga się z ideą technologii i jej wpływem na społeczeństwo.

הראי "ה, בבימויו של אנדריי טרקובסקי, הוא סרט אישי ואינטרוספקטיבי ביותר, הבוחן את הקשר בין זיכרון, זהות וטכנולוגיה. הסרט מתרחש בעולם פוסט-אפוקליפטי, הסרט מספר על אדם שמנסה למצוא את מקומו בעולם שנהרס על ידי מלחמה וטכנולוגיה. באמצעות סדרה של פלאשבקים ורצפי חלומות, הגיבור משקף את ילדותו, משפחתו ותפקידו בעולם. הסרט הוא מדיטציה רבת עוצמה על טבעה של האמת ועל החשיבות של שימור הזהות של עצמו לנוכח ההתקדמות הטכנולוגית. העלילה של ”מראה” מתחילה עם העובדה שהדמות הראשית, שבוצעה על ידי טרקובסקי עצמו, משוטטת בנוף המדברי בחיפוש אחר משהו שהוא לא יכול אבל לגמרי זוכר. במהלך ההליכה הוא מספר זיכרונות מילדותו, כולל רגעים עם הוריו וזמנו בגלות במהלך מלחמת העולם הראשונה. בסרט מופיעים גם מספר רצפים סוריאליסטיים וחלומיים, כמו סצנה שבה הדמות הראשית שוחה ביער מלא מראות ועוד אחד שבו הוא מדבר עם אמו המנוחה. לאורך כל הסרט, הגיבור נאבק ברעיון הטכנולוגיה ובהשפעתה על החברה.''

Andrei Tarkovsky'nin yönettiği Ayna, bellek, kimlik ve teknolojinin birbirine bağlanmasını araştıran son derece kişisel ve içe dönük bir film. Film, kıyamet sonrası bir dünyada, savaş ve teknolojinin yok ettiği bir dünyada yerini bulmaya çalışan bir adamı anlatıyor. Bir dizi flashbackler ve rüya dizileri aracılığıyla, kahraman çocukluğunu, ailesini ve dünyadaki kendi rolünü yansıtır. Film, gerçeğin doğası ve teknolojik gelişmeler karşısında kendi kimliğini korumanın önemi üzerine güçlü bir meditasyondur. "Ayna'nın konusu, Tarkovsky'nin kendisi tarafından canlandırılan ana karakterin, tam olarak hatırlayamadığı bir şeyin arayışı içinde çöl manzarasında dolaştığı gerçeğiyle başlar. Yürüyüş sırasında, ebeveynleriyle olan anlar ve II. Dünya Savaşı sırasında sürgünde olduğu zamanlar da dahil olmak üzere çocukluğundan anıları anlatıyor. Bu anılar, setteki çalışmalarının sahneleriyle iç içe geçmiş, oyuncu kadrosu ve ekibiyle iletişim kurmak için mücadele ediyor. Film ayrıca, ana karakterin aynalarla dolu bir ormanda yüzdüğü ve ölen annesiyle konuştuğu bir sahne gibi bir dizi gerçeküstü ve rüya gibi sekansa sahiptir. Film boyunca, kahraman teknoloji fikri ve toplum üzerindeki etkisi ile mücadele eder.

المرآة، من إخراج أندريه تاركوفسكي، هو فيلم شخصي واستبطاني للغاية يستكشف الترابط بين الذاكرة والهوية والتكنولوجيا. تدور أحداث الفيلم في عالم ما بعد نهاية العالم، ويحكي الفيلم عن رجل يحاول العثور على مكانه في عالم دمرته الحرب والتكنولوجيا. من خلال سلسلة من ذكريات الماضي وتسلسلات الأحلام، يتأمل بطل الرواية في طفولته وعائلته ودوره في العالم. الفيلم هو تأمل قوي في طبيعة الحقيقة وأهمية الحفاظ على هويته في مواجهة التقدم التكنولوجي. تبدأ حبكة «المرآة» بحقيقة أن الشخصية الرئيسية، التي يؤديها تاركوفسكي نفسه، تتجول في المناظر الطبيعية الصحراوية بحثًا عن شيء لا يستطيع تذكره تمامًا. أثناء المشي، يروي ذكريات طفولته، بما في ذلك لحظات مع والديه ووقته في المنفى خلال الحرب العالمية الثانية. تتشابك هذه الذكريات مع مشاهد من عمله في موقع التصوير، حيث يكافح للتواصل مع طاقمه وطاقمه. يعرض الفيلم أيضًا عددًا من التسلسلات السريالية والحالمة، مثل مشهد تسبح فيه الشخصية الرئيسية عبر غابة مليئة بالمرايا وآخر يتحدث فيه إلى والدته المتوفاة. طوال الفيلم، يكافح بطل الرواية مع فكرة التكنولوجيا وتأثيرها على المجتمع.

由安德烈·塔科夫斯基（Andrei Tarkovsky）執導的《鏡子》（The Mirror）是一部深刻的個人和內省電影，探討了記憶，身份和技術之間的關系。這部電影發生在世界末日的後世界，這部電影講述了一個男人試圖在一個被戰爭和技術摧毀的世界中找到自己的位置。通過一系列倒敘和夢幻般的序列，主角反思了自己的童，家人和自己在世界上的角色。這部電影有力地反映了真理的本質以及面對技術進步維護自己身份的重要性。「鏡子」的情節始於塔科夫斯基本人扮演的主角在沙漠景觀中漫遊，尋找他不記得的東西。散步時，他講述了童的回憶，包括與父母在一起的時刻以及他在第二次世界大戰期間流亡的時間。這些回憶與他的工作場景交織在一起，在那裏他努力與演員和工作人員交流。這部電影還具有許多超現實主義和夢幻般的序列，例如主角在充滿鏡子的樹林中航行的場景，以及與已故母親交談的其他場景。在整部電影中，主角都與技術及其對社會的影響的想法作鬥爭。