The Retrospective: A Meditation on Artistic Inspiration and Memory As I sit here, surrounded by the grandeur of Santiago de Compostela, I can't help but feel a sense of nostalgia wash over me. The invitation to attend a retrospective of my early work has brought back a flood of memories, both joyful and painful. My leading actress and former muse, Ruth, sits beside me, her eyes sparkling with recognition as we delve into each film, questioning our artistic decisions and marveling at how differently we remember the past. It is in these moments that I realize the power of memory and its ability to shape our understanding of reality. Trigano Trigano, my screenwriter and once close friend, haunts this retrospective, his spirit lingering in every frame. His absence has left a void in my creative process, one that I have struggled to fill for decades. Our estrangement has been a source of great pain and regret, but also a driving force in my quest for artistic expression. As I search for Trigano, I am reminded of the limits of my own memory and the elusive nature of truth. The paintings adorning the walls of our parador seem to come alive as I ponder the past. One particular piece catches my eye - an elderly prisoner nursing at the breast of a young woman. The image stirs something deep within me, awakening a long-forgotten scene from one of my early films.

Ретроспектива: Медитация на художественное вдохновение и память Пока я сижу здесь, в окружении величия Сантьяго-де-Компостела, я не могу не испытывать чувство ностальгии по мне. Приглашение посетить ретроспективу моих ранних работ вернуло поток воспоминаний, как радостных, так и болезненных. Моя ведущая актриса и бывшая муза Рут сидит рядом со мной, ее глаза сверкают признанием, когда мы углубляемся в каждый фильм, ставя под сомнение наши художественные решения и удивляясь тому, как по-разному мы помним прошлое. Именно в эти моменты я осознаю силу памяти и ее способность формировать наше понимание реальности. Тригано Тригано, мой сценарист и некогда близкий друг, не дает покоя этой ретроспективе, его дух задерживается в каждом кадре. Его отсутствие оставило пустоту в моем творческом процессе, которую я изо всех сил пытался заполнить в течение десятилетий. Наше отчуждение было источником большой боли и сожаления, но также и движущей силой в моем стремлении к художественному выражению. Когда я ищу Тригано, мне напоминают пределы моей собственной памяти и неуловимую природу истины. Картины, украшающие стены нашего парадора, как будто оживают, когда я размышляю о прошлом. В глаза бросается одна конкретная вещь - пожилой заключенный, ухаживающий за грудью молодой женщины. Образ шевелит что-то глубоко внутри меня, пробуждая давно забытую сцену из одного из моих ранних фильмов.

Rétrospective : Méditation sur l'inspiration artistique et la mémoire Pendant que je suis assis ici, entouré de la grandeur de Santiago de Compostel, je ne peux m'empêcher de ressentir un sentiment de nostalgie pour moi. L'invitation à assister à une rétrospective de mes premières œuvres a ramené un flot de souvenirs, joyeux et douloureux. Ma présentatrice et ex-muse Ruth est assise à côté de moi, ses yeux scintillent de reconnaissance quand on s'enfonce dans chaque film, questionnant nos décisions artistiques et s'étonnant de la façon dont nous nous souvenons du passé différemment. C'est dans ces moments que je suis conscient de la force de la mémoire et de sa capacité à façonner notre compréhension de la réalité. Trigano Trigano, mon scénariste et jadis ami proche, hante cette rétrospective, son esprit s'attarde dans chaque cadre. Son absence a laissé un vide dans mon processus créatif, que j'ai eu du mal à combler pendant des décennies. Notre aliénation a été une source de grande douleur et de regret, mais aussi une force motrice dans mon désir d'expression artistique. Quand je cherche Trigano, on me rappelle les limites de ma propre mémoire et la nature insaisissable de la vérité. s peintures qui ornent les murs de notre paradis sont comme si elles prenaient vie quand je réfléchis au passé. Il y a une chose particulière dans l'œil : un détenu âgé qui s'occupe des seins d'une jeune femme. L'image bouge quelque chose au fond de moi, réveillant une scène oubliée depuis longtemps d'un de mes premiers films.

Retrospectiva: Meditación sobre la inspiración artística y la memoria Mientras me siento aquí, rodeado de la grandeza de Santiago de Compostela, no puedo dejar de sentir nostalgia por mí. La invitación a asistir a una retrospectiva de mis primeros trabajos devolvió un aluvión de recuerdos, tanto alegres como dolorosos. Mi actriz principal y ex musa Ruth se sienta a mi lado, sus ojos brillan con una confesión cuando profundizamos en cada película, cuestionando nuestras decisiones artísticas y preguntándonos cómo recordamos el pasado de manera diferente. Es en estos momentos cuando me doy cuenta del poder de la memoria y de su capacidad para moldear nuestra comprensión de la realidad. Trigano Trigano, mi guionista y otrora amigo íntimo, no da descanso a esta retrospectiva, su espíritu permanece en cada toma. Su ausencia dejó un vacío en mi proceso creativo que luché por llenar durante décadas. Nuestra alienación ha sido fuente de mucho dolor y pesar, pero también una fuerza impulsora en mi búsqueda de la expresión artística. Cuando busco a Trigano, se me recuerdan los límites de mi propia memoria y la naturaleza esquiva de la verdad. pinturas que adornan las paredes de nuestro parador son como si cobraran vida cuando reflexiono sobre el pasado. Una cosa en particular llama la atención: un preso mayor que cuida los pechos de una joven. La imagen conmueve algo profundamente dentro de mí, despertando una escena olvidada desde hace mucho tiempo de una de mis primeras películas.

Retrospettiva: Meditazione per ispirazione artistica e memoria Mentre sono seduto qui, circondato dalla grandezza di Santiago de Compostela, non posso che provare un senso di nostalgia per me. L'invito a visitare la retrospettiva dei miei primi lavori ha riportato un flusso di ricordi, sia felici che dolorosi. La mia attrice di primo piano ed ex musa Ruth è seduta accanto a me, i suoi occhi si illuminano con la confessione, quando approfondiamo ogni film, mettendo in discussione le nostre decisioni artistiche e sorprendendoci del modo in cui ricordiamo il passato. È in questi momenti che mi rendo conto della forza della memoria e della sua capacità di formare la nostra comprensione della realtà. Trigano Trigano, il mio sceneggiatore e un tempo caro amico, non dà tregua a questa retrospettiva, il suo spirito si trattiene in ogni fotogramma. La sua assenza ha lasciato un vuoto nel mio processo creativo, che ho cercato di colmare per decenni. La nostra emarginazione è stata fonte di grande dolore e rimpianto, ma anche motore nella mia ricerca di espressione artistica. Quando cerco Trigano, mi ricordano i limiti della mia memoria e la natura sfuggente della verità. Dipinti che decorano le pareti del nostro parroco, come se prendessero vita quando penso al passato. Una cosa particolare è un detenuto anziano che si prende cura del seno di una giovane donna. L'immagine muove qualcosa di profondo dentro di me, risvegliando una scena dimenticata da tempo da uno dei miei primi film.

Retrospektive: Meditation über künstlerische Inspiration und Erinnerung Während ich hier sitze, umgeben von der Größe von Santiago de Compostela, kann ich nicht anders, als mich nostalgisch zu fühlen. Die Einladung, eine Retrospektive meiner frühen Werke zu besuchen, brachte eine Flut von Erinnerungen zurück, sowohl freudig als auch schmerzhaft. Meine Hauptdarstellerin und ehemalige Muse Ruth sitzt neben mir, ihre Augen funkeln vor Anerkennung, während wir in jeden Film eintauchen, unsere künstlerischen Entscheidungen hinterfragen und uns fragen, wie unterschiedlich wir uns an die Vergangenheit erinnern. In diesen Momenten erkenne ich die Kraft der Erinnerung und ihre Fähigkeit, unser Verständnis der Realität zu formen. Trigano Trigano, mein Drehbuchautor und einst enger Freund, verfolgt diese Retrospektive, sein Geist verweilt in jeder Einstellung. Seine Abwesenheit hinterließ eine Lücke in meinem kreativen Prozess, die ich jahrzehntelang zu füllen versuchte. Unsere Entfremdung war eine Quelle großen Schmerzes und Bedauerns, aber auch eine treibende Kraft in meinem Streben nach künstlerischem Ausdruck. Wenn ich nach Trigano suche, erinnere ich mich an die Grenzen meiner eigenen Erinnerung und an die schwer fassbare Natur der Wahrheit. Die Bilder, die die Wände unseres Paradieses schmücken, scheinen lebendig zu werden, wenn ich über die Vergangenheit nachdenke. Eine Sache fällt ins Auge - ein älterer Gefangener, der sich um die Brüste einer jungen Frau kümmert. Das Bild bewegt etwas tief in mir, erweckt eine längst vergessene Szene aus einem meiner frühen Filme.

''

Retrospektif: Sanatsal İlham ve Hafıza Üzerine Meditasyon Santiago de Compostela'nın ihtişamıyla çevrili olarak burada otururken, kendime karşı bir nostalji duygusu hissetmeden edemiyorum. İlk çalışmalarımın retrospektifine katılma daveti, hem neşeli hem de acı verici bir anı seli getirdi. Başrol oyuncum ve eski ilham perim Ruth yanımda oturuyor, gözleri her filme girerken tanınırlıkla parlıyor, sanatsal kararlarımızı sorguluyor ve geçmişi ne kadar farklı hatırladığımıza hayret ediyor. İşte bu anlarda hafızanın gücünü ve gerçeklik anlayışımızı şekillendirme yeteneğini fark ediyorum. Senaristim ve bir zamanlar yakın arkadaşım olan Trigano Trigano, ruhu her karede kalan bu retrospektifin peşini bırakmıyor. Onun yokluğu, yaratıcı sürecimde onlarca yıldır doldurmaya çalıştığım bir boşluk bıraktı. Yabancılaşmamız büyük bir acı ve pişmanlık kaynağıydı, aynı zamanda sanatsal ifade arayışımda itici bir güçtü. Trigano'yu aradığımda, kendi hafızamın sınırlarını ve gerçeğin zor doğasını hatırlatıyorum. Parador'umuzun duvarlarını süsleyen resimler, geçmişe yansıttığım gibi canlanıyor. Göze çarpan bir şey var - genç bir kadının göğüslerine bakan yaşlı bir mahkum. Görüntü içimde derin bir şey uyandırıyor, ilk filmlerimden birinde uzun zamandır unutulmuş bir sahneyi çağrıştırıyor.

بأثر رجعي: التأمل في الإلهام الفني والذاكرة بينما أجلس هنا، محاطًا بعظمة سانتياغو دي كومبوستيلا، لا يسعني إلا أن أشعر بالحنين إلى الماضي. أعادت الدعوة لحضور معرض استعادي لعملي المبكر طوفانًا من الذكريات، السعيدة والمؤلمة. تجلس الممثلة الرئيسية والملهمة السابقة روث بجواري، وعيناها تتألقان مع التقدير بينما نتعمق في كل فيلم، ونتساءل عن قراراتنا الفنية ونتعجب من مدى اختلافنا في تذكر الماضي. في هذه اللحظات أدرك قوة الذاكرة وقدرتها على تشكيل فهمنا للواقع. تريجانو تريجانو، كاتب السيناريو الخاص بي وصديقي المقرب ذات مرة، يطارد هذا المعرض بأثر رجعي، وروحه باقية في كل إطار. لقد ترك غيابه فراغًا في عمليتي الإبداعية التي كافحت لملئها لعقود. كان اغترابنا مصدر ألم وندم كبيرين، ولكنه كان أيضًا قوة دافعة في سعيي للتعبير الفني. عندما أبحث عن Trigano، أتذكر حدود ذاكرتي وطبيعة الحقيقة المراوغة. يبدو أن اللوحات التي تزين جدران بارادور تنبض بالحياة وأنا أفكر في الماضي. شيء واحد معين يلفت الأنظار - سجين مسن يعتني بثدي امرأة شابة. تثير الصورة شيئًا عميقًا بداخلي، وتستحضر مشهدًا منسيًا منذ فترة طويلة من أحد أفلامي المبكرة.