Devolving English Literature questions the manner in which an assumed English cultural center has controlled the way we read since the eighteenth century. It interrogates the Anglocentricity of the subject of English Literature and demonstrating how it has governed our reading of un-English and provincial texts. Discussing English, American, Irish, Australian, and other writings, Crawford concentrates on Scottish literature, which furnishes the most extended and acute model of a culture concerned with maintaining and developing its own identity while engaging with England's linguistic and political dominance. Starting with the eighteenth-century Scottish invention of English Literature, Crawford traces the evolution of a distinctively British Literature, culminating in Scott, who, along with Carlyle, encouraged nineteenth-century American writing and left rich legacies both to anthropology and the literary Modernism of Eliot, Pound, and others. This essentially provincial phenomenon of Modernism underwrites even Larkin as well as sophisticated post-British and barbarian poets like Heaney, Harrison, Dunn, Murray, and Walcott.

Devolving English Literature ставит под сомнение то, как предполагаемый английский культурный центр контролирует то, как мы читаем с восемнадцатого века. Он исследует англоцентричность предмета английской литературы и демонстрирует, как он управлял нашим чтением неанглийских и провинциальных текстов. Обсуждая английские, американские, ирландские, австралийские и другие произведения, Кроуфорд концентрируется на шотландской литературе, которая представляет собой наиболее расширенную и острую модель культуры, занимающейся поддержанием и развитием своей собственной идентичности, одновременно взаимодействуя с языковым и политическим доминированием Англии. Начиная с шотландского изобретения английской литературы восемнадцатого века, Кроуфорд прослеживает эволюцию отчетливо британской литературы, кульминацией которой стал Скотт, который вместе с Карлейлем поощрял американскую письменность девятнадцатого века и оставил богатое наследие как антропологии, так и литературному модернизму Элиота, Паунда и других. Этот по сути провинциальный феномен модернизма оправдывает даже Ларкина, а также сложных постбританских и варварских поэтов, таких как Хини, Харрисон, Данн, Мюррей и Уолкотт.

Devolving English Literature remet en question la façon dont le prétendu centre culturel anglais contrôle la façon dont nous lisons depuis le XVIIIe siècle. Il explore l'anglocentrisme du sujet de la littérature anglaise et démontre comment il a géré notre lecture de textes non anglais et provinciaux. En discutant des œuvres anglaises, américaines, irlandaises, australiennes et autres, Crawford se concentre sur la littérature écossaise, qui représente le modèle culturel le plus étendu et le plus aigu pour maintenir et développer sa propre identité, tout en interagissant avec la domination linguistique et politique de l'Angleterre. Depuis l'invention écossaise de la littérature anglaise du XVIIIe siècle, Crawford suit l'évolution de la littérature britannique, culminant avec Scott, qui, avec Carleil, encourage l'écriture américaine du XIXe siècle et laisse un riche héritage à la fois à l'anthropologie et au modernisme littéraire d'Eliot, de Pound et d'autres. Ce phénomène essentiellement provincial du modernisme justifie même Larkin, ainsi que des poètes post-britanniques et barbares complexes comme Heaney, Harrison, Dunn, Murray et Walcott.

Devolving English Literature cuestiona la forma en que el supuesto centro cultural inglés controla la forma en que leemos desde el siglo XVIII. Explora la anglocentricidad del tema de la literatura inglesa y demuestra cómo gestionó nuestra lectura de textos no ingleses y provinciales. Discutiendo obras inglesas, americanas, irlandesas, australianas y otras, Crawford se concentra en la literatura escocesa, que representa el modelo más extendido y agudo de una cultura dedicada al mantenimiento y desarrollo de su propia identidad, al tiempo que interactúa con el dominio lingüístico y político de Inglaterra. A partir de la invención escocesa de la literatura inglesa del siglo XVIII, Crawford traza una evolución de la literatura claramente británica que culminó con Scott, quien, junto con Carleille, alentó la escritura americana del siglo XIX y dejó un rico legado tanto de antropología como del modernismo literario de Eliot, Pound y otros. Este fenómeno esencialmente provincial del modernismo justifica incluso a Larkin, así como a complejos poetas postbritánicos y bárbaros como Heaney, Harrison, Dunn, Murray y Walcott.

Devolving English Literation questiona a forma como o suposto centro cultural inglês controla a forma como lemos desde o século 18. Ele explora o inglês da literatura inglesa e demonstra como ele administrou a nossa leitura de textos não-ingleses e provinciais. Ao discutir obras inglesas, americanas, irlandesas, australianas e outras, Crawford se concentra na literatura escocesa, que é o modelo cultural mais avançado e mais afinado para manter e desenvolver sua própria identidade, enquanto interage com o domínio linguístico e político da Inglaterra. A partir da invenção escocesa da literatura inglesa do século XIX. Crawford traça a evolução da literatura britânica, que culminou com Scott, que, junto com Carlale, incentivou a escrita americana do século XIX. E deixou um rico legado tanto da antropologia como do modernismo literário de Eliot, Pound e outros. Este fenômeno modernista basicamente de província justifica até Larkin, bem como os complexos poetas pós-britanos e bárbaros, como Hini, Harrison, Dunn, Murray e Walcott.

Devolving English tterature mette in discussione il modo in cui un presunto centro culturale inglese controlla il modo in cui leggiamo dal diciottesimo secolo. Egli studia l'anglocentricità della letteratura inglese e dimostra come ha gestito la nostra lettura di testi non inglesi e provinciali. Parlando di opere inglesi, americane, irlandesi, australiane e di altro tipo, Crawford si concentra sulla letteratura scozzese, che è il modello culturale più esteso e spinoso che si occupa di mantenere e sviluppare la propria identità, mentre interagisce con il dominio linguistico e politico dell'Inghilterra. Partendo dall'invenzione scozzese della letteratura inglese del diciottesimo secolo, Crawford segue l'evoluzione della letteratura britannica, culminata con Scott, che insieme a Carlale incoraggiò la scrittura americana del diciannovesimo secolo e lasciò un ricco patrimonio sia di antropologia che di modernismo letterario di Eliot, Pound e altri. Questo fenomeno provinciale del modernismo giustifica persino Larkin, e poeti post-britani e barbari complessi come Hini, Harrison, Dunn, Murray e Walcott.

Devolving English Literature hinterfragt die Art und Weise, wie ein angebliches englisches Kulturzentrum die Art und Weise, wie wir lesen, seit dem 18. Jahrhundert kontrolliert. Er untersucht die Anglo-Zentrizität des Themas der englischen Literatur und zeigt, wie er unsere ktüre von nicht-englischen und provinziellen Texten leitete. Crawford diskutiert englische, amerikanische, irische, australische und andere Werke und konzentriert sich auf schottische Literatur, die das am weitesten fortgeschrittene und schärfste Modell einer Kultur darstellt, die sich der Erhaltung und Entwicklung ihrer eigenen Identität widmet und gleichzeitig mit der sprachlichen und politischen Dominanz Englands interagiert. Beginnend mit der schottischen Erfindung der englischen Literatur des achtzehnten Jahrhunderts verfolgt Crawford die Entwicklung der unverwechselbar britischen Literatur, die in Scott gipfelte, der zusammen mit Carlyle die amerikanische Schrift des neunzehnten Jahrhunderts förderte und ein reiches Erbe sowohl der Anthropologie als auch der literarischen Moderne von Eliot, Pound und anderen hinterließ. Dieses im Wesentlichen provinzielle Phänomen der Moderne rechtfertigt sogar Larkin sowie komplexe postbritische und barbarische Dichter wie Heaney, Harrison, Dunn, Murray und Walcott.

Devolving English Literature pyta, jak rzekomo angielski ośrodek kultury kontrolował sposób czytania od XVIII wieku. Bada anglocentryczność tematyki literatury angielskiej i pokazuje, jak regulowała ona nasze czytanie tekstów nieanglojęzycznych i prowincjonalnych. Omawiając utwory angielskie, amerykańskie, irlandzkie, australijskie i inne, Crawford koncentruje się na literaturze szkockiej, która jest najbardziej rozszerzonym i ostrym modelem kultury zaangażowanej w utrzymanie i rozwijanie własnej tożsamości, współdziałając z lingwistyczną i polityczną dominacją Anglii. Począwszy od szkockiego wynalazku osiemnastowiecznej literatury angielskiej, Crawford śledzi ewolucję wyraźnie brytyjskiej literatury, zwieńczoną przez Scotta, który wraz z Carlyle'em zachęcał do dziewiętnastowiecznego pisania amerykańskiego i pozostawił bogatą spuściznę zarówno antropologii, jak i literackiej modernizm Eliota, Funta i innych. To zasadniczo prowincjonalne zjawisko modernizmu usprawiedliwia nawet Larkina, a także złożonych poetów poetów post-brytyjskich i barbarzyńskich, takich jak Heaney, Harrison, Dunn, Murray i Walcott.

''

Devolving English Literature, sözde bir İngiliz kültür merkezinin on sekizinci yüzyıldan beri nasıl okuduğumuzu nasıl kontrol ettiğini sorguluyor. İngiliz edebiyatının konusunun Anglocentricity'sini araştırıyor ve İngilizce olmayan ve bölgesel metinleri okumamızı nasıl yönettiğini gösteriyor. İngiliz, Amerikan, İrlanda, Avustralya ve diğer eserleri tartışan Crawford, İngiltere'nin dilsel ve politik egemenliği ile etkileşime girerken kendi kimliğini korumak ve geliştirmekle uğraşan bir kültürün en geniş ve akut modeli olan İskoç edebiyatı üzerinde yoğunlaşıyor. On sekizinci yüzyıl İngiliz edebiyatının İskoç icadıyla başlayan Crawford, belirgin İngiliz edebiyatının evrimini izler ve Carlyle ile birlikte on dokuzuncu yüzyıl Amerikan yazımını teşvik eden ve hem antropoloji hem de Eliot, Pound ve diğerlerinin edebi modernizminin zengin bir mirasını bırakan Scott ile sonuçlanır. Modernizmin bu temelde taşralı olgusu, Larkin'in yanı sıra Heaney, Harrison, Dunn, Murray ve Walcott gibi karmaşık post-İngiliz ve barbar şairleri haklı çıkarır.

يتساءل تفويض الأدب الإنجليزي كيف سيطر مركز ثقافي إنجليزي مفترض على قراءتنا منذ القرن الثامن عشر. يستكشف المركز الإنجليزي لموضوع الأدب الإنجليزي ويوضح كيف يحكم قراءتنا للنصوص غير الإنجليزية والإقليمية. أثناء مناقشة الأعمال الإنجليزية والأمريكية والأيرلندية والأسترالية وغيرها، يركز كروفورد على الأدب الاسكتلندي، وهو النموذج الأكثر امتدادًا وحدة لثقافة تشارك في الحفاظ على هويتها وتطويرها مع التفاعل مع الهيمنة اللغوية والسياسية لإنجلترا. بدءًا من الاختراع الاسكتلندي للأدب الإنجليزي في القرن الثامن عشر، يتتبع كروفورد تطور الأدب البريطاني المميز، وبلغت ذروتها في سكوت، الذي شجع مع كارلايل الكتابة الأمريكية في القرن التاسع عشر وترك إرثًا ثريًا لكل من الأنثروبولوجيا والحداثة الأدبية لإليوت وباوند وآخرين. هذه الظاهرة الإقليمية للحداثة تبرر حتى لاركن، بالإضافة إلى شعراء ما بعد بريطانيا والهمجية المعقدين مثل هيني وهاريسون ودن وموراي ووالكوت.