Equality of Opportunity: A Call to Action for a Fairer Society In his groundbreaking book, Equality of Opportunity, John Roemer presents a comprehensive analysis of two widely held views of equality of opportunity, highlighting their strengths and weaknesses, and offering a new perspective on how to achieve a fairer society. The first view, known as the nondiscrimination principle, emphasizes that individuals should be judged solely on their merits and abilities, without consideration of attributes such as race or gender. The second view, on the other hand, advocates for leveling the playing field during formative years to ensure all individuals with potential have an equal chance at success. Roemer argues that both perspectives have their merits and drawbacks, and that the true test of equality of opportunity lies in determining the starting point of the competition. The Nondiscrimination Principle: A Flawed but Powerful Idea Roemer begins by examining the nondiscrimination principle, which posits that individuals should be judged based on their skills and qualifications, rather than their personal characteristics. While this view has been instrumental in advancing civil rights and promoting social justice, it has limitations.

Равенство возможностей: призыв к действию для более справедливого общества В своей новаторской книге «Равенство возможностей» Джон Ремер представляет всесторонний анализ двух широко распространенных взглядов на равенство возможностей, подчеркивая их сильные и слабые стороны и предлагая новый взгляд на то, как достичь более справедливого общества. Первая точка зрения, известная как принцип недискриминации, подчеркивает, что людей следует оценивать исключительно по их достоинствам и способностям, без учета таких атрибутов, как раса или пол. Вторая точка зрения, с другой стороны, выступает за выравнивание игрового поля в годы становления, чтобы обеспечить всем людям с потенциалом равные шансы на успех. Рёмер утверждает, что обе перспективы имеют свои достоинства и недостатки, и что истинный тест на равенство возможностей заключается в определении отправной точки соревнования. Принцип недискриминации: ошибочная, но мощная идея Ремер начинает с изучения принципа недискриминации, который утверждает, что люди должны оцениваться на основе их навыков и квалификации, а не их личных характеристик. Хотя эта точка зрения сыграла важную роль в продвижении гражданских прав и содействии социальной справедливости, она имеет ограничения.

Égalité des chances : un appel à l'action pour une société plus juste Dans son livre novateur « Égalité des chances », John Remer présente une analyse complète de deux points de vue largement partagés sur l'égalité des chances, soulignant leurs forces et leurs faiblesses et proposant une nouvelle vision de la façon d'atteindre une société plus juste. premier point de vue, connu sous le nom de principe de non-discrimination, souligne que les personnes doivent être évaluées uniquement sur la base de leurs mérites et de leurs capacités, sans tenir compte d'attributs tels que la race ou la polité. deuxième point de vue, d'un autre côté, est favorable à l'égalisation des conditions de jeu pendant les années de formation afin de donner à toutes les personnes ayant le potentiel des chances égales de réussir. Römer affirme que les deux perspectives ont leurs mérites et leurs inconvénients, et que le véritable test de l'égalité des chances consiste à déterminer le point de départ de la compétition. principe de non-discrimination : l'idée erronée mais puissante de Remer commence par l'étude du principe de non-discrimination, selon lequel les personnes doivent être évaluées en fonction de leurs compétences et de leurs qualifications plutôt que de leurs caractéristiques personnelles. Bien que ce point de vue ait joué un rôle important dans la promotion des droits civils et la promotion de la justice sociale, il a des limites.

Igualdad de oportunidades: una llamada a la acción para una sociedad más justa En su libro pionero «Igualdad de oportunidades», John Remer presenta un análisis completo de dos puntos de vista generalizados sobre la igualdad de oportunidades, destacando sus fortalezas y debilidades y ofreciendo una nueva visión sobre cómo lograr una sociedad más justa. primer punto de vista, conocido como principio de no discriminación, subraya que las personas deben ser evaluadas exclusivamente en función de sus méritos y habilidades, sin tener en cuenta atributos como la raza o el sexo. segundo punto de vista, por otro lado, aboga por igualar el campo de juego en los de formación para garantizar que todas las personas con potencial tengan las mismas oportunidades de éxito. Römer sostiene que ambas perspectivas tienen sus virtudes y desventajas, y que la verdadera prueba de la igualdad de oportunidades es definir el punto de partida de la competición. Principio de no discriminación: idea errónea pero poderosa Remer comienza estudiando el principio de no discriminación, que sostiene que las personas deben ser evaluadas en función de sus habilidades y calificaciones, no de sus características personales. Aunque este punto de vista ha desempeñado un papel importante en la promoción de los derechos civiles y en la promoción de la justicia social, tiene limitaciones.

Igualdade de oportunidades: um apelo à ação para uma sociedade mais justa Em seu livro inovador, «Igualdade de oportunidades», John Remer apresenta uma análise completa de duas opiniões generalizadas sobre igualdade de oportunidades, destacando seus pontos fortes e fracos e oferecendo uma nova visão sobre como alcançar uma sociedade mais justa. O primeiro ponto de vista, conhecido como princípio da não discriminação, ressalta que as pessoas devem ser avaliadas exclusivamente por suas qualidades e habilidades, sem considerar atributos como raça ou sexo. Römer afirma que ambas as perspectivas têm suas virtudes e desvantagens, e que o verdadeiro teste de igualdade de oportunidades é determinar o ponto de partida da competição. O princípio da não discriminação: uma ideia errada, mas poderosa de Remer começa por estudar o princípio da não discriminação, que afirma que as pessoas devem ser avaliadas com base em suas habilidades e qualificações, e não em suas características pessoais. Embora este ponto de vista tenha desempenhado um papel importante na promoção dos direitos civis e na promoção da justiça social, tem limitações.

Equità di opportunità: un appello all'azione per una società più equa Nel suo libro innovativo, «Equità di opportunità», John Remer fornisce un'analisi completa di due opinioni diffuse sull'uguaglianza di opportunità, sottolineando i loro punti di forza e di debolezza e offrendo una nuova prospettiva su come raggiungere una società più giusta. Il primo punto di vista, noto come principio di non discriminazione, sottolinea che le persone devono essere valutate esclusivamente in base alle loro virtù e capacità, senza considerare attributi come la razza o il sesso, e il secondo punto di vista, invece, è a favore dell'allineamento del campo di gioco durante gli anni di sviluppo, per garantire a tutte le persone con pari possibilità di successo. Römer sostiene che entrambe le prospettive hanno le loro virtù e difetti, e che il vero test per l'uguaglianza di opportunità è quello di stabilire il punto di partenza della competizione. Principio di non discriminazione: l'idea sbagliata ma potente di Remer inizia studiando il principio della non discriminazione, che sostiene che le persone devono essere valutate sulla base delle loro abilità e competenze e non delle loro caratteristiche personali. Anche se questo punto di vista ha avuto un ruolo importante nella promozione dei diritti civili e nella promozione della giustizia sociale, ha dei limiti.

Chancengleichheit: Ein Aufruf zum Handeln für eine gerechtere Gesellschaft In seinem bahnbrechenden Buch „Chancengleichheit“ präsentiert John Roemer eine umfassende Analyse zweier weit verbreiteter Ansichten zur Chancengleichheit, hebt deren Stärken und Schwächen hervor und bietet eine neue Perspektive, wie eine gerechtere Gesellschaft erreicht werden kann. Die erste chtweise, bekannt als das Prinzip der Nichtdiskriminierung, betont, dass Menschen ausschließlich nach ihren Verdiensten und Fähigkeiten bewertet werden sollten, ohne Attribute wie Rasse oder Geschlecht zu berücksichtigen. Die zweite chtweise spricht sich dagegen dafür aus, das Spielfeld in den prägenden Jahren auszurichten, um sicherzustellen, dass alle Menschen mit Potenzial die gleichen Erfolgschancen haben. Römer argumentiert, dass beide Perspektiven ihre Vor- und Nachteile haben und dass der wahre Test für Chancengleichheit darin besteht, den Ausgangspunkt des Wettbewerbs zu bestimmen. Grundsatz der Nichtdiskriminierung: Eine fehlerhafte, aber wirkungsvolle Idee Römer beginnt mit der Untersuchung des Grundsatzes der Nichtdiskriminierung, der besagt, dass Menschen auf der Grundlage ihrer Fähigkeiten und Qualifikationen und nicht ihrer persönlichen Eigenschaften beurteilt werden sollten. Obwohl diese chtweise eine wichtige Rolle bei der Förderung der Bürgerrechte und der Förderung der sozialen Gerechtigkeit gespielt hat, hat sie Grenzen.

Równość szans: Wezwanie do działania na rzecz sprawiedliwego społeczeństwa W swojej przełomowej książce „Równość szans” John Roemer przedstawia kompleksową analizę dwóch szeroko pojętych poglądów na temat równości szans, podkreślając ich mocne i słabe strony oraz oferując nową perspektywę, jak osiągnąć sprawiedliwe społeczeństwo. Pierwszy pogląd, znany jako zasada niedyskryminacji, podkreśla, że ludzie powinni być oceniani wyłącznie na podstawie ich zalet i zdolności, bez względu na cechy takie jak rasa czy płeć. Druga opinia opowiada się natomiast za wyrównaniem szans w latach formatywnych, aby zapewnić wszystkim potencjalnym ludziom równe szanse na sukces. Römer twierdzi, że obie perspektywy mają zalety i wady, a prawdziwy test równości szans polega na określeniu punktu wyjścia konkursu. Zasada niedyskryminacji: Wadliwy, ale potężny pomysł, Roemer zaczyna od zbadania zasady niedyskryminacji, która stanowi, że ludzie powinni być oceniani w oparciu o swoje umiejętności i kwalifikacje, a nie ich cechy osobiste. Wprawdzie pogląd ten przyczynił się do promowania praw obywatelskich i propagowania sprawiedliwości społecznej, ale ma swoje ograniczenia.

Equality of Opportunity: A Call to Action for a Fairer Society בספרו פורץ הדרך Equality of Opportunity, ג 'ון רומר מציג ניתוח מקיף של שתי השקפות נרחבות על שוויון הזדמנויות, מדגיש את נקודות החוזק והחולשה שלהן ומציע נקודת מבט חדשה על איך להשיג חברה הוגנת יותר. ההשקפה הראשונה, הידועה כעקרון האי-אפליה, מדגישה כי יש לשפוט אנשים אך ורק על פי יכולותיהם ויכולותיהם, ללא התחשבות בתכונות כגון גזע או מין. ההשקפה השנייה, לעומת זאת, תומכת בהתאמת המגרש בשנים המעצבות כדי להבטיח שלכל בעלי הפוטנציאל יהיה סיכוי שווה להצלחה. רומר טוען כי לשתי הפרספקטיבות יש ערך וחיסרון, וכי המבחן האמיתי של שוויון הזדמנויות טמון בקביעת נקודת ההתחלה של התחרות. עקרון האי-אפליה: רעיון פגום אך רב-עוצמה, רומר מתחיל בבחינת עקרון האי-אפליה, הקובע כי יש להעריך אנשים על סמך כישוריהם וכישוריהם ולא על פי מאפייניהם האישיים. השקפה זו אומנם עוזרת לקידום זכויות האזרח ולקידום צדק חברתי, אך יש לה מגבלות.''

Fırsat Eşitliği: Daha Adil Bir Toplum İçin Harekete Geçme Çağrısı John Roemer, Equality of Opportunity (Fırsat Eşitliği) adlı çığır açan kitabında, fırsat eşitliği konusunda yaygın olarak kabul gören iki görüşün kapsamlı bir analizini sunuyor, güçlü ve zayıf yönlerini vurguluyor ve daha adil bir topluma nasıl ulaşılacağına dair yeni bir bakış açısı sunuyor. Ayrımcılık yapmama ilkesi olarak bilinen ilk görüş, insanların ırk veya cinsiyet gibi niteliklere bakılmaksızın yalnızca liyakat ve yeteneklerine göre değerlendirilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. İkinci görüş ise, potansiyeli olan tüm insanların eşit başarı şansına sahip olmasını sağlamak için biçimlendirici yıllarda oyun alanını dengelemeyi savunur. Römer, her iki bakış açısının da haklı ve dezavantajlı olduğunu ve gerçek fırsat eşitliği testinin rekabetin başlangıç noktasını belirlemede yattığını savunuyor. Ayrımcılık Yapmama İlkesi: Kusurlu ama güçlü bir fikir olan Roemer, insanların kişisel özelliklerinden ziyade beceri ve niteliklerine göre değerlendirilmesi gerektiğini belirten ayrımcılık yapmama ilkesini inceleyerek başlar. Bu görüş, sivil hakları teşvik etmede ve sosyal adaleti teşvik etmede etkili olsa da, sınırlamaları vardır.

تكافؤ الفرص: دعوة للعمل من أجل مجتمع أكثر إنصافًا في كتابه الرائد «تكافؤ الفرص»، يقدم جون رومر تحليلاً شاملاً لوجهتين شائعتين حول تكافؤ الفرص، ويسلط الضوء على نقاط قوتهما وضعفهما ويقدم منظورًا جديدًا حول كيفية تحقيق مجتمع أكثر عدلاً. ويؤكد الرأي الأول، المعروف بمبدأ عدم التمييز، أنه ينبغي الحكم على الناس على أساس مزاياهم وقدراتهم فقط، بغض النظر عن صفات مثل العرق أو نوع الجنس. من ناحية أخرى، يدعو الرأي الثاني إلى تسوية الملعب في سنوات التكوين لضمان حصول جميع الأشخاص ذوي الإمكانات على فرصة متساوية للنجاح. يجادل رومر بأن كلا المنظورين لهما ميزة وعيب، وأن الاختبار الحقيقي لتكافؤ الفرص يكمن في تحديد نقطة انطلاق المنافسة. مبدأ عدم التمييز: فكرة معيبة ولكنها قوية، يبدأ رومر بدراسة مبدأ عدم التمييز، الذي ينص على أنه يجب تقييم الناس بناءً على مهاراتهم ومؤهلاتهم بدلاً من خصائصهم الشخصية. ولئن كان هذا الرأي مفيدا في تعزيز الحقوق المدنية وتعزيز العدالة الاجتماعية، فإن له قيودا.

機會均等：呼籲一個更公平的社會采取行動約翰·雷默（John Remer）在其開創性的著作《機會均等》中全面分析了機會均等的兩種普遍觀點，強調了它們的優缺點，並提出了如何實現更公平的社會的新觀點。第一種觀點被稱為不歧視原則，強調應當完全根據個人的優點和能力來評估個人，而不考慮種族或性別等特征。第二種觀點則主張在成長代平衡競爭環境，以確保所有有潛力的人都有平等的成功機會。羅默認為，兩種觀點都有其優點和缺點，而機會均等的真正考驗是確定比賽的起點。不歧視原則：Remer的錯誤但有力的想法首先是研究不歧視原則，該原則主張應根據個人的技能和資格而不是個人特征來評估個人。盡管這種觀點在促進公民權利和促進社會正義方面發揮了重要作用，但存在局限性。