Black Aperture by Matt Rasmussen Black Aperture, the debut collection of poems by Matt Rasmussen, delves into the complexities of grief, loss, and healing through a unique blend of humor and pathos. The book explores the aftermath of the speaker's brother's suicide and the impact it has on their family, all while challenging the reader to confront their own perceptions of technology and its role in modern society. The collection begins with the speaker erasing their brother's answering machine message, a decision that both honors and shames the deceased, highlighting the delicate balance between grief and humor. Throughout the book, Rasmussen employs vivid imagery and clever wordplay to create a dreamlike atmosphere, where everyday objects like light bulbs and refrigerators take on a new significance. In "Outgoing for example, the speaker describes a buried light bulb as a "smoldering filament" that blooms downward, evoking an otherworldly image that is both destructive and redemptive. In "Flower the speaker finds solace in the beauty of nature, even in the midst of sorrow. Here, a tinfoil lake and dying vegetables in the crisper become symbols of the fragility of life and the importance of cherishing every moment. The poem ends with the lines "I am not / the one who will save you / I am the one who will bury you emphasizing the speaker's acceptance of their limitations and the need for something greater than themselves to bring about healing.

Black Aperture Мэтта Расмуссена Black Aperture, дебютный сборник стихов Мэтта Расмуссена, углубляется в сложности горя, потери и исцеления через уникальное сочетание юмора и пафоса. Книга исследует последствия самоубийства брата оратора и влияние, которое оно оказывает на их семью, одновременно бросая вызов читателю, чтобы противостоять их собственному восприятию технологий и их роли в современном обществе. Сборник начинается с того, что спикер стирает сообщение автоответчика их брата - решение, которое и чтит, и стыдит покойного, подчеркивая тонкий баланс между горем и юмором. На протяжении всей книги Расмуссен использует яркие образы и умную игру слов, чтобы создать атмосферу, похожую на сновидения, где повседневные объекты, такие как лампочки и холодильники, приобретают новое значение. В «Исходящем», например, спикер описывает закопанную лампочку как «тлеющую нить», которая цветет вниз, вызывая потусторонний образ, одновременно разрушительный и искупительный. В «Цветке» спикер находит утешение в красоте природы, даже посреди скорби. Здесь лужайка и умирающие овощи в криспере становятся символами хрупкости жизни и важности бережного отношения к каждому мгновению. Поэма заканчивается строками «Я не/тот, кто спасёт тебя/Я тот, кто похоронит тебя», подчёркивающими принятие говорящим их ограничений и необходимость чего-то большего, чем они сами, чтобы вызвать исцеление.

Black Aperture Matt Rasmussen Black Aperture, le premier recueil de poèmes de Matt Rasmussen, approfondit la complexité du chagrin, de la perte et de la guérison à travers un mélange unique d'humour et de pathos. livre explore les conséquences du suicide du frère de l'orateur et l'impact qu'il a sur leur famille, tout en défiant le lecteur de s'opposer à sa propre perception de la technologie et de son rôle dans la société moderne. La collection commence par le fait que l'orateur efface le message du répondeur de leur frère - une décision qui honore et fait honte au défunt, soulignant l'équilibre délicat entre le chagrin et l'humour. Tout au long du livre, Rasmussen utilise des images vives et un jeu de mots intelligent pour créer une atmosphère de rêve où les objets quotidiens comme les ampoules et les réfrigérateurs prennent une nouvelle signification. Dans « L'Exode », par exemple, l'orateur décrit une ampoule enterrée comme un « fil flottant » qui fleurit vers le bas, provoquant une image à la fois destructrice et rédemptrice. Dans Fleur, l'orateur trouve du réconfort dans la beauté de la nature, même au milieu du chagrin. Ici, la pelouse et les légumes mourants dans le crisper deviennent des symboles de la fragilité de la vie et de l'importance de prendre soin de chaque instant. poème se termine par les lignes « Je ne suis pas/celui qui te sauvera/Je suis celui qui t'enterre », soulignant l'acceptation de leurs limites par ceux qui disent et la nécessité de quelque chose de plus grand qu'eux-mêmes pour provoquer la guérison.

Black Aperture de Matt Rasmussen Black Aperture, la colección debut de poemas de Matt Rasmussen, profundiza en la complejidad del duelo, la pérdida y la curación a través de una combinación única de humor y pathos. libro explora las consecuencias del suicidio del hermano del orador y el impacto que tiene en su familia, al tiempo que desafía al lector a enfrentarse a su propia percepción de la tecnología y su papel en la sociedad actual. La colección comienza con un altavoz borrando el mensaje del contestador automático de su hermano, una decisión que tanto honra como avergüenza al fallecido, destacando el delicado equilibrio entre el dolor y el humor. A lo largo del libro, Rasmussen utiliza imágenes brillantes y un juego inteligente de palabras para crear una atmósfera similar a los sueños, donde los objetos cotidianos, como bombillas y refrigeradores, adquieren un nuevo significado. En «Saliente», por ejemplo, el altavoz describe la bombilla enterrada como un «hilo fundido» que florece hacia abajo, causando una imagen de otro mundo, a la vez destructiva y redentora. En «La flor», el orador encuentra consuelo en la belleza de la naturaleza, incluso en medio de la tribulación. Aquí el césped y las verduras moribundas en crispera se convierten en símbolos de la fragilidad de la vida y la importancia de tener cuidado con cada instante. poema termina con las líneas «Yo no soy/el que te salvará/Yo soy el que te enterrará», enfatizando la aceptación de las limitaciones de los hablantes y la necesidad de algo más grande que ellos mismos para causar curación.

Black Aperture di Matt Rasmussen Black Aperture, la prima raccolta di poesie di Matt Rasmussen, approfondisce la complessità del dolore, della perdita e della guarigione attraverso una combinazione unica di umorismo e pathos. Il libro indaga le conseguenze del suicidio del fratello oratore e l'influenza che ha sulla loro famiglia, sfidando al tempo stesso il lettore per contrastare la loro percezione della tecnologia e il loro ruolo nella società moderna. La raccolta inizia quando il portavoce cancella il messaggio della segreteria di loro fratello, una decisione che onora e vergogna il defunto, sottolineando il delicato equilibrio tra dolore e umorismo. Durante tutto il libro Rasmussen usa immagini brillanti e un gioco di parole intelligente per creare un'atmosfera simile ai sogni, dove oggetti quotidiani come lampadine e frigoriferi acquisiscono un nuovo significato. In "In uscita", ad esempio, il portavoce descrive la lampadina sepolta comè filo di scioglimento ", che fiorisce verso il basso, provocando un'immagine esterna, allo stesso tempo distruttiva e redentiva. Nel Fiore, il Presidente della Camera trova conforto nella bellezza della natura, anche in mezzo al lutto. Qui il prato e le verdure morenti in crispatore diventano simboli della fragilità della vita e dell'importanza di essere attenti a ogni istante. La poesia si conclude con le righe «Io non sono/colui che ti salverà/Io sono colui che ti seppellirà», che sottolineano l'accettazione dei limiti che parlano e la necessità di qualcosa di più grande di loro per causare la guarigione.

Black Aperture von Matt Rasmussen Black Aperture, Matt Rasmussens erste Gedichtsammlung, vertieft sich in die Komplexität von Trauer, Verlust und Heilung durch eine einzigartige Mischung aus Humor und Pathos. Das Buch untersucht die Auswirkungen des Selbstmordes des Sprecherbruders und die Auswirkungen, die er auf ihre Familie hat, und fordert den ser heraus, sich seiner eigenen Wahrnehmung der Technologie und ihrer Rolle in der modernen Gesellschaft zu stellen. Die Sammlung beginnt damit, dass der Sprecher die Anrufbeantworter-Nachricht ihres Bruders löscht - eine Entscheidung, die den Verstorbenen sowohl ehrt als auch beschämt und die empfindliche Balance zwischen Trauer und Humor betont. Im Laufe des Buches verwendet Rasmussen lebendige Bilder und ein kluges Wortspiel, um eine traumhafte Atmosphäre zu schaffen, in der Alltagsgegenstände wie Glühbirnen und Kühlschränke eine neue Bedeutung erlangen. So beschreibt der Sprecher in „Outgoing“ eine vergrabene Glühbirne als „glimmenden Faden“, der nach unten blüht und ein jenseitiges Bild hervorruft, destruktiv und erlösend zugleich. In „Die Blume“ findet der Sprecher Trost in der Schönheit der Natur, auch mitten in der Trauer. Hier werden der Rasen und das sterbende Gemüse im Krisper zu Symbolen für die Zerbrechlichkeit des bens und die Wichtigkeit, jeden Moment sorgfältig zu behandeln. Das Gedicht endet mit den Zeilen „Ich bin nicht/derjenige, der dich retten wird/Ich bin derjenige, der dich begraben wird“, die die Akzeptanz der Sprecher für ihre Einschränkungen und die Notwendigkeit von etwas Größerem als sich selbst betonen, um Heilung zu bewirken.

Matt Rasmussen's Black Aperture Black Aperture, debiutancka kolekcja poezji Matta Rasmussena, zagłębia się w złożoność smutku, utraty i uzdrowienia dzięki unikalnej mieszance humoru i patosu. Książka bada skutki samobójstwa brata mówcy i jego wpływ na ich rodzinę, a jednocześnie wyzwanie czytelnika do konfrontacji z własnym postrzeganiem technologii i ich roli we współczesnym społeczeństwie. Kolekcja rozpoczyna się od wymazania przez głośnika odpowiedzi brata na maszynę - decyzji, która zarówno czci, jak i wstydzi zmarłego, podkreślając delikatną równowagę między smutkiem a humorem. W całej książce, Rasmussen używa żywych obrazów i sprytne sformułowania, aby stworzyć wymarzoną atmosferę, gdzie codzienne przedmioty, takie jak żarówki i lodówki nabierają nowego znaczenia. W „Outgoing”, na przykład, głośnik opisuje zakopaną żarówkę jako „tłuczącą nić”, która kwitnie w dół, wywołując obraz pozaziemski, który jest zarówno destrukcyjny, jak i odkupiający. W „Kwiacie” mówca znajduje pocieszenie w pięknie natury, nawet pośród smutku. Tutaj trawnik i umierające warzywa w chrupiaku stają się symbolami kruchości życia i znaczenia dbania o każdą chwilę. Wiersz kończy się wierszem „Nie jestem tym, który was zbawi/jestem tym, który cię pochowa”, podkreślając akceptację mówcy ich ograniczeń i potrzebę czegoś więcej niż siebie, aby spowodować uzdrowienie.

''

Matt Rasmussen'in Black Aperture Black Aperture, Matt Rasmussen'in ilk şiir koleksiyonu, benzersiz bir mizah ve pathos karışımı ile keder, kayıp ve iyileşme karmaşıklıklarını araştırıyor. Kitap, konuşmacının kardeşinin intiharının etkilerini ve bunun aileleri üzerindeki etkisini araştırırken, okuyucuyu kendi teknoloji algılarıyla ve modern toplumdaki rolleriyle yüzleşmeye zorluyor. Koleksiyon, konuşmacının kardeşinin telesekreter mesajını silmesiyle başlar - ölen kişiyi onurlandıran ve utandıran, keder ve mizah arasındaki hassas dengeyi vurgulayan bir karar. Kitap boyunca Rasmussen, ampuller ve buzdolapları gibi günlük nesnelerin yeni bir anlam kazandığı rüya gibi bir atmosfer yaratmak için canlı görüntüler ve akıllı kelime oyunları kullanıyor. Örneğin, "Giden'de konuşmacı, gömülü bir ampulü, hem yıkıcı hem de kurtarıcı olan başka bir dünya imajını uyandıran, aşağı doğru çiçek açan" yanan bir iplik'olarak tanımlar. "Çiçek'te konuşmacı, kederin ortasında bile doğanın güzelliğinde teselli bulur. Burada, gevrekteki çimler ve ölen sebzeler, yaşamın kırılganlığının ve her anın bakımının öneminin sembolü haline gelir. Şiir, konuşmacının kısıtlamalarını kabul etmesini ve iyileşmeye neden olmak için kendilerinden daha fazla bir şeye ihtiyaç duyduğunu vurgulayarak, "Ben seni kurtaracak kişi değilim/Ben seni gömeceğim" dizeleriyle sona erer.

الفتحة السوداء لمات راسموسن، المجموعة الشعرية الأولى لمات راسموسن، تتعمق في تعقيدات الحزن والخسارة والشفاء من خلال مزيج فريد من الفكاهة والشفقة. يستكشف الكتاب آثار انتحار شقيق المتحدث وتأثيره على أسرهم، بينما يتحدى القارئ لمواجهة تصوراته الخاصة عن التكنولوجيا ودورها في المجتمع الحديث. تبدأ المجموعة بمحو المتحدث لرسالة أخيهم الآلي - وهو قرار يكرم ويخجل المتوفى، ويؤكد على التوازن الدقيق بين الحزن والفكاهة. في جميع أنحاء الكتاب، يستخدم Rasmussen صورًا حية وتلاعبًا ذكيًا بالألفاظ لخلق جو يشبه الحلم حيث تأخذ الأشياء اليومية مثل المصابيح الكهربائية والثلاجات معنى جديدًا. في «Outsing»، على سبيل المثال، يصف المتحدث المصباح الكهربائي المدفون بأنه «خيط مشتعل» يتفتح لأسفل، ويستحضر صورة من عالم آخر مدمرة ومعوضة. في «الزهرة»، يجد المتحدث العزاء في جمال الطبيعة، حتى في خضم الحزن. هنا، تصبح العشب والخضروات المحتضرة في الهشاشة رموزًا لهشاشة الحياة وأهمية الاهتمام بكل لحظة. تنتهي القصيدة بسطور «أنا لست/من سينقذك/أنا من سيدفنك»، مؤكدة على قبول المتحدث لقيوده والحاجة إلى شيء أكثر من أنفسهم لإحداث الشفاء.