The book's main theme is that there is no such thing as old age, only an accumulation of life experiences and wisdom that should be respected and utilized to improve the quality of life for all ages. The author has found that the elderly have been marginalized and dehumanized by the medical model of long-term care and geriatric care management. This book offers a new paradigm for understanding the process of technological evolution and its impact on human society. The author argues that the current model of long-term care and geriatric care management is based on a medical model that views the elderly as patients rather than as individuals with unique experiences and wisdom. She suggests that this approach has led to the dehumanization and marginalization of the elderly, and that it is essential to develop a personal paradigm for perceiving the technological process of developing modern knowledge as the basis for the survival of humanity and the survival of the unification of people in a warring state. The author emphasizes the need to study and understand the process of technology evolution in order to create a more sustainable and equitable future for all ages. She also highlights the importance of developing a personal paradigm for perceiving the technological process of developing modern knowledge as the basis for the survival of humanity and the survival of the unification of people in a warring state.

Главная тема книги заключается в том, что нет такого понятия, как старость, только накопление жизненного опыта и мудрости, которые следует уважать и использовать для улучшения качества жизни для всех возрастов. Автор обнаружил, что пожилые люди были маргинализированы и дегуманизированы медицинской моделью долгосрочного ухода и управления гериатрической помощью. Эта книга предлагает новую парадигму для понимания процесса технологической эволюции и его влияния на человеческое общество. Автор утверждает, что нынешняя модель долгосрочного ухода и управления гериатрической помощью основана на медицинской модели, которая рассматривает пожилых людей как пациентов, а не как людей с уникальным опытом и мудростью. Она предполагает, что такой подход привел к дегуманизации и маргинализации пожилых людей, и что необходимо выработать личную парадигму восприятия технологического процесса развития современных знаний как основы выживания человечества и выживания объединения людей в воюющем государстве. Автор подчеркивает необходимость изучения и понимания процесса эволюции технологий с целью создания более устойчивого и справедливого будущего для всех возрастов. Она также подчеркивает важность выработки личностной парадигмы восприятия технологического процесса развития современных знаний как основы выживания человечества и выживания объединения людей в воюющем государстве.

thème principal du livre est qu'il n'y a pas de vieillesse, seulement l'accumulation d'expériences de vie et de sagesse qui doivent être respectées et utilisées pour améliorer la qualité de vie pour tous les âges. L'auteur a constaté que les personnes âgées étaient marginalisées et déshumanisées par un modèle médical de soins de longue durée et de gestion des soins gériatriques. Ce livre propose un nouveau paradigme pour comprendre le processus d'évolution technologique et son impact sur la société humaine. L'auteur affirme que le modèle actuel de soins de longue durée et de gestion des soins gériatriques repose sur un modèle médical qui considère les personnes âgées comme des patients plutôt que comme des personnes ayant une expérience et une sagesse uniques. Elle suggère que cette approche a conduit à la déshumanisation et à la marginalisation des personnes âgées, et qu'il est nécessaire d'élaborer un paradigme personnel pour la perception du processus technologique du développement des connaissances modernes comme base de la survie de l'humanité et de la survie de l'unification des personnes dans un État en guerre. L'auteur souligne la nécessité d'étudier et de comprendre l'évolution des technologies afin de créer un avenir plus durable et plus juste pour tous les âges. Elle souligne également l'importance d'élaborer un paradigme personnel pour la perception du processus technologique du développement des connaissances modernes comme base de la survie de l'humanité et de la survie de l'unification des personnes dans un État en guerre.

tema principal del libro es que no hay tal cosa como la vejez, sólo la acumulación de experiencias de vida y sabiduría que deben ser respetadas y usadas para mejorar la calidad de vida para todas las edades. autor descubrió que los ancianos estaban marginados y deshumanizados por el modelo médico de atención a largo plazo y la gestión de la atención geriátrica. Este libro propone un nuevo paradigma para entender el proceso de evolución tecnológica y su impacto en la sociedad humana. autor sostiene que el modelo actual de atención a largo plazo y gestión de la atención geriátrica se basa en un modelo médico que considera a las personas mayores como pacientes y no como personas con experiencia y sabiduría únicas. Sugiere que este enfoque ha conducido a la deshumanización y marginación de las personas de edad, y que es necesario desarrollar un paradigma personal para percibir el proceso tecnológico del desarrollo del conocimiento moderno como base para la supervivencia de la humanidad y la supervivencia de la unión de los seres humanos en un Estado en guerra. autor subraya la necesidad de estudiar y comprender el proceso de evolución de la tecnología con el objetivo de crear un futuro más sostenible y equitativo para todas las edades. También destaca la importancia de desarrollar un paradigma personal para percibir el proceso tecnológico del desarrollo del conocimiento moderno como base para la supervivencia de la humanidad y la supervivencia de la unión de los seres humanos en un Estado en guerra.

Il tema principale del libro è che non esiste la vecchiaia, solo l'accumulo di esperienze di vita e saggezza da rispettare e utilizzare per migliorare la qualità della vita per tutte le età. L'autore ha scoperto che gli anziani sono stati emarginati e disumanizzati da un modello medico di cura a lungo termine e gestione dell'assistenza geriatrica. Questo libro offre un nuovo paradigma per comprendere l'evoluzione tecnologica e il suo impatto sulla società umana. L'autore sostiene che l'attuale modello di cura a lungo termine e gestione dell'assistenza geriatrica si basa su un modello medico che considera gli anziani come pazienti e non come persone con esperienza e saggezza uniche. Suggerisce che questo approccio abbia portato alla disumanizzazione e alla marginalizzazione degli anziani, e che sia necessario sviluppare un paradigma personale per la percezione del processo tecnologico dello sviluppo delle conoscenze moderne come base per la sopravvivenza dell'umanità e per la sopravvivenza dell'unione delle persone in uno stato in guerra. L'autore sottolinea la necessità di studiare e comprendere l'evoluzione della tecnologia per creare un futuro più sostenibile ed equo per tutte le età. Sottolinea anche l'importanza di sviluppare un paradigma personale per la percezione del processo tecnologico di sviluppo della conoscenza moderna come base per la sopravvivenza dell'umanità e per la sopravvivenza dell'unione delle persone in uno stato in guerra.

Das Hauptthema des Buches ist, dass es so etwas wie das Alter nicht gibt, nur die Anhäufung von benserfahrung und Weisheit, die respektiert und genutzt werden sollten, um die bensqualität für alle Altersgruppen zu verbessern. Der Autor fand heraus, dass ältere Menschen durch das medizinische Modell der Langzeitpflege und des Managements der geriatrischen Pflege ausgegrenzt und entmenschlicht wurden. Dieses Buch bietet ein neues Paradigma für das Verständnis des technologischen Evolutionsprozesses und seiner Auswirkungen auf die menschliche Gesellschaft. Der Autor argumentiert, dass das derzeitige Modell der Langzeitpflege und des Managements der geriatrischen Versorgung auf einem medizinischen Modell basiert, das ältere Menschen als Patienten und nicht als Menschen mit einzigartiger Erfahrung und Weisheit betrachtet. e geht davon aus, dass dieser Ansatz zur Entmenschlichung und Marginalisierung älterer Menschen geführt hat und dass es notwendig ist, ein persönliches Paradigma für die Wahrnehmung des technologischen Prozesses der Entwicklung des modernen Wissens als Grundlage für das Überleben der Menschheit und das Überleben der Vereinigung von Menschen in einem kriegführenden Staat zu entwickeln. Der Autor betont die Notwendigkeit, den Prozess der Technologieentwicklung zu untersuchen und zu verstehen, um eine nachhaltigere und gerechtere Zukunft für alle Altersgruppen zu schaffen. e betont auch die Bedeutung der Entwicklung eines persönlichen Paradigmas für die Wahrnehmung des technologischen Prozesses der Entwicklung des modernen Wissens als Grundlage für das Überleben der Menschheit und das Überleben der Vereinigung der Menschen in einem kriegführenden Staat.

''

Kitabın ana teması, yaşlılık diye bir şey olmadığı, sadece her yaş için yaşam kalitesini iyileştirmek için saygı duyulması ve kullanılması gereken yaşam deneyimi ve bilgelik birikimi olduğudur. Yazar, yaşlı yetişkinlerin uzun süreli bakım ve geriatrik bakım yönetiminin tıbbi modeli tarafından marjinalleştirildiğini ve insanlıktan çıkarıldığını buldu. Bu kitap, teknolojik evrim sürecini ve insan toplumu üzerindeki etkisini anlamak için yeni bir paradigma sunuyor. Yazar, mevcut uzun süreli bakım ve geriatrik bakım yönetimi modelinin, yaşlı yetişkinleri benzersiz deneyimler ve bilgeliğe sahip bireyler yerine hastalar olarak tedavi eden tıbbi bir modele dayandığını savunuyor. Bu yaklaşımın yaşlı insanların insanlıktan çıkmasına ve marjinalleşmesine yol açtığını ve modern bilginin gelişiminin teknolojik sürecinin algısının, insanlığın hayatta kalması ve savaşan bir durumda insanların birleşmesinin hayatta kalması için temel olarak kişisel bir paradigma geliştirmesinin gerekli olduğunu öne sürüyor. Yazar, her yaş için daha sürdürülebilir ve adil bir gelecek yaratmak için teknolojinin evrimini inceleme ve anlama ihtiyacını vurgulamaktadır. Ayrıca, modern bilginin gelişiminin teknolojik sürecinin algılanması için kişisel bir paradigma geliştirmenin önemini, insanlığın hayatta kalması ve savaşan bir devlette insanların birleşmesinin hayatta kalması için temel olarak vurgulamaktadır.

الموضوع الرئيسي للكتاب هو أنه لا يوجد شيء اسمه الشيخوخة، فقط تراكم الخبرة الحياتية والحكمة، والتي يجب احترامها واستخدامها لتحسين نوعية الحياة لجميع الأعمار. ووجد صاحب البلاغ أن كبار السن كانوا مهمشين وغير إنسانيين بسبب النموذج الطبي للرعاية الطويلة الأجل وإدارة رعاية المسنين. يقدم هذا الكتاب نموذجًا جديدًا لفهم عملية التطور التكنولوجي وتأثيره على المجتمع البشري. يجادل المؤلف بأن النموذج الحالي للرعاية طويلة الأجل وإدارة رعاية المسنين يعتمد على نموذج طبي يعالج كبار السن كمرضى وليس كأفراد لديهم تجارب وحكمة فريدة. وتشير إلى أن هذا النهج قد أدى إلى تجريد كبار السن من إنسانيتهم وتهميشهم، وأنه من الضروري وضع نموذج شخصي لتصور العملية التكنولوجية لتطور المعرفة الحديثة كأساس لبقاء البشرية وبقاء توحيد الناس في دولة متحاربة. ويشدد المؤلف على ضرورة دراسة وفهم تطور التكنولوجيا من أجل إيجاد مستقبل أكثر استدامة وإنصافا لجميع الأعمار. كما تشدد على أهمية وضع نموذج شخصي لتصور العملية التكنولوجية لتطور المعرفة الحديثة كأساس لبقاء البشرية وبقاء توحيد الشعوب في دولة متحاربة.