They argue that living systems, rather than being objects of observation and description, are self-contained and self-referential units that operate according to their own internal logic, independent of external influences. This idea challenges the conventional view of cognition as a process of observing and describing the world around us, and instead posits that cognition is an inherent property of all living systems. The authors propose that living systems, including humans, are autopoietic systems, meaning that they are closed systems that produce their own components and maintain their own organization through a cycle of self-production and self-maintenance. This self-referential nature of living systems gives rise to the possibility of cognition, which is seen as a fundamental aspect of all living systems, rather than a product of external stimuli. Maturana and Varela's theory of autopoiesis and cognition has far-reaching implications for our understanding of the world and our place within it.

Они утверждают, что живые системы, а не являются объектами наблюдения и описания, являются самодостаточными и самореферентными единицами, которые работают в соответствии со своей собственной внутренней логикой, независимой от внешних воздействий. Эта идея бросает вызов общепринятому взгляду на познание как на процесс наблюдения и описания окружающего мира, и вместо этого утверждает, что познание является неотъемлемым свойством всех живых систем. Авторы предлагают, чтобы живые системы, в том числе люди, были аутопоэтическими системами, что означает, что они являются закрытыми системами, которые производят свои собственные компоненты и поддерживают свою собственную организацию посредством цикла самостоятельного производства и самообслуживания. Эта самореферентная природа живых систем порождает возможность познания, которое рассматривается как фундаментальный аспект всех живых систем, а не продукт внешних стимулов. Теория аутопоэза и познания Матураны и Варелы имеет далеко идущие последствия для нашего понимания мира и нашего места в нем.

Ils affirment que les systèmes vivants, plutôt que d'être des objets d'observation et de description, sont des unités autosuffisantes et autoréférentielles qui fonctionnent selon leur propre logique interne, indépendante des influences extérieures. Cette idée remet en question la vision généralement acceptée de la connaissance en tant que processus d'observation et de description du monde qui l'entoure, et affirme plutôt que la connaissance est une propriété intrinsèque de tous les systèmes vivants. s auteurs suggèrent que les systèmes vivants, y compris les humains, soient des systèmes autopoïétiques, ce qui signifie qu'ils sont des systèmes fermés qui produisent leurs propres composants et maintiennent leur propre organisation par le biais d'un cycle d'auto-production et de libre-service. Cette nature autoréférentielle des systèmes vivants engendre la possibilité d'une connaissance qui est considérée comme un aspect fondamental de tous les systèmes vivants et non comme le produit de stimuli externes. La théorie de l'autopoïèse et de la connaissance de Maturana et Varela a de profondes implications pour notre compréhension du monde et de notre place en elle.

Afirman que los sistemas vivos, en lugar de ser objetos de observación y descripción, son unidades autosuficientes y autorreferentes que funcionan de acuerdo con su propia lógica interna, independiente de influencias externas. Esta idea desafía la visión generalmente aceptada de la cognición como un proceso de observación y descripción del mundo que nos rodea, y en cambio afirma que la cognición es una propiedad inherente de todos los sistemas vivos. autores proponen que los sistemas vivos, incluidos los humanos, sean sistemas autopoyéticos, lo que significa que son sistemas cerrados que producen sus propios componentes y mantienen su propia organización a través de un ciclo de producción independiente y autoservicio. Esta naturaleza autorreferente de los sistemas vivos genera la posibilidad de una cognición que es vista como un aspecto fundamental de todos los sistemas vivos en lugar de un producto de estímulos externos. La teoría de la autopoesis y el conocimiento de Maturana y Varela tiene implicaciones de largo alcance para nuestra comprensión del mundo y nuestro lugar en él.

Sostengono che i sistemi viventi, piuttosto che essere soggetti a osservazione e descrizione, sono unità autosufficienti e autoreferenziali che operano secondo la propria logica interna indipendente dalle influenze esterne. Questa idea sfida la visione universale della conoscenza come processo di osservazione e descrizione del mondo circostante, e invece sostiene che la conoscenza è una proprietà intrinseca di tutti i sistemi viventi. Gli autori suggeriscono che i sistemi viventi, compresi gli esseri umani, siano sistemi autoptoetici, il che significa che sono sistemi chiusi che producono i propri componenti e sostengono la propria organizzazione attraverso un ciclo di produzione autonoma e di autosufficienza. Questa natura autoreferenziale dei sistemi viventi genera un'opportunità di conoscenza che è considerata un aspetto fondamentale di tutti i sistemi viventi piuttosto che un prodotto di stimoli esterni. La teoria dell'autopsia e della conoscenza di Maturana e Varela ha implicazioni di grande portata per la nostra comprensione del mondo e del nostro posto in esso.

e argumentieren, dass lebende Systeme, anstatt Objekte der Beobachtung und Beschreibung zu sein, autarke und selbstreferentielle Einheiten sind, die nach ihrer eigenen inneren Logik arbeiten, unabhängig von äußeren Einflüssen. Diese Idee stellt die allgemein akzeptierte cht der Kognition als Prozess der Beobachtung und Beschreibung der umgebenden Welt in Frage und behauptet stattdessen, dass Kognition eine inhärente Eigenschaft aller lebenden Systeme ist. Die Autoren schlagen vor, dass lebende Systeme, einschließlich Menschen, autopoietische Systeme sein sollten, was bedeutet, dass sie geschlossene Systeme sind, die ihre eigenen Komponenten herstellen und ihre eigene Organisation durch einen Zyklus der Selbstproduktion und Selbstbedienung aufrechterhalten. Diese selbstreferentielle Natur lebender Systeme erzeugt die Möglichkeit der Erkenntnis, die als grundlegender Aspekt aller lebenden Systeme und nicht als Produkt äußerer Reize angesehen wird. Die Autopoiese- und Erkenntnistheorie von Maturana und Varela hat weitreichende Konsequenzen für unser Verständnis der Welt und unseren Platz in ihr.

Twierdzą one, że systemy żywe, zamiast być obiektami obserwacji i opisu, są samowystarczalnymi i samozwańczymi jednostkami, które działają zgodnie z własną logiką wewnętrzną niezależną od wpływów zewnętrznych. Ta idea kwestionuje konwencjonalne postrzeganie poznania jako procesu obserwacji i opisywania otaczającego go świata, a zamiast tego twierdzi, że poznanie jest nieodłączną własnością wszystkich żywych systemów. Autorzy sugerują, że systemy żywe, w tym ludzkie, powinny być systemami autopoetycznymi, co oznacza, że są to zamknięte systemy produkujące własne komponenty i utrzymujące własną organizację poprzez cykl samodzielnej produkcji i samodzielnej opieki. Ten samozwańczy charakter systemów żywych stwarza możliwość poznania, co jest postrzegane jako podstawowy aspekt wszystkich systemów życia, a nie jako produkt bodźców zewnętrznych. Teoria autopoezy i poznania Maturany i Vareli ma daleko idące konsekwencje dla naszego zrozumienia świata i naszego miejsca w nim.

''

Canlı sistemlerin, gözlem ve tanımlama nesneleri olmaktan ziyade, dış etkilerden bağımsız olarak kendi iç mantığına göre işleyen, kendi kendine yeten ve kendi kendine referans veren birimler olduğunu savunurlar. Bu fikir, geleneksel biliş görüşüne, etrafındaki dünyayı gözlemleme ve tanımlama süreci olarak meydan okur ve bunun yerine bilişin tüm canlı sistemlerin doğal bir özelliği olduğunu savunur. Yazarlar, insanlar da dahil olmak üzere canlı sistemlerin otopoietik sistemler olması gerektiğini, yani kendi bileşenlerini üreten ve kendi öz üretim ve öz bakım döngüsü boyunca kendi organizasyonlarını sürdüren kapalı sistemler olduklarını öne sürüyorlar. Canlı sistemlerin bu kendine referanslı doğası, dış uyaranların bir ürünü olmaktan ziyade tüm canlı sistemlerin temel bir yönü olarak görülen biliş olasılığına yol açar. Maturana ve Varela'nın otopoiesis ve biliş teorisi, dünyayı ve içindeki yerimizi anlamamız için geniş kapsamlı etkilere sahiptir.

يجادلون بأن النظم الحية، بدلاً من أن تكون موضوعًا للملاحظة والوصف، هي وحدات مكتفية ذاتيًا وذاتية المراجع تعمل وفقًا لمنطقها الداخلي الخاص بغض النظر عن التأثيرات الخارجية. تتحدى هذه الفكرة النظرة التقليدية للإدراك كعملية لمراقبة ووصف العالم من حولها، وبدلاً من ذلك تجادل بأن الإدراك هو خاصية متأصلة في جميع الأنظمة الحية. يقترح المؤلفون أن الأنظمة الحية، بما في ذلك البشر، يجب أن تكون أنظمة ذاتية التحكم، مما يعني أنها أنظمة مغلقة تنتج مكوناتها الخاصة وتحافظ على تنظيمها من خلال دورة الإنتاج الذاتي والرعاية الذاتية. تؤدي هذه الطبيعة المرجعية الذاتية للأنظمة الحية إلى إمكانية الإدراك، والذي يُنظر إليه على أنه جانب أساسي من جميع الأنظمة الحية بدلاً من كونه نتاجًا للمحفزات الخارجية. إن نظرية التصوير الذاتي والإدراك لماتورانا وفاريلا لها آثار بعيدة المدى على فهمنا للعالم ومكانتنا فيه.