The author of the book "Краткая история нашей глупости" (A Brief History of Our Folly) argues that the conventional view of scientific progress as a linear progression towards greater human control over nature is misleading. Instead, he suggests that the history of science, particularly in the 20th and 21st centuries, can be better understood as a spiral of increasing complexity and specialization, leading to a series of missed opportunities and unforeseen consequences. According to the author, the focus on technological advancements has led to a narrowing of the scientific perspective, causing us to overlook the broader implications of our discoveries and their potential impact on society. He contends that this myopic approach has resulted in significant losses for humanity, including the degradation of our environment, the erosion of privacy, and the intensification of global conflicts. The book begins with an examination of the early days of physics, when scientists believed they were on the brink of unlocking all secrets of the universe. However, as they delved deeper into their research, they discovered that the more they learned, the more they realized how little they truly understood. This realization led to a series of unfortunate events, including the development of nuclear weapons, the exploitation of natural resources, and the creation of new forms of pollution. As the author explores the history of science, he reveals how each breakthrough was met with excitement and optimism, but ultimately led to unintended consequences. For example, the discovery of DNA led to the development of genetic engineering, which has raised ethical concerns about the manipulation of life. The mapping of the human genome has opened up new possibilities for personalized medicine, but also raises questions about the limits of scientific intervention in the human body. Furthermore, the author argues that the drive for technological progress has created a culture of conformity, where dissenting voices are marginalized or ignored.

автор книги «Краткая история нашей глупости» (Краткая история Нашего Безумия) утверждает, что традиционный взгляд научного прогресса как линейная прогрессия к большему человеческому контролю над природой вводит в заблуждение. Вместо этого он предполагает, что историю науки, особенно в XX и XXI веках, можно лучше понять как спираль возрастающей сложности и специализации, приводящую к ряду упущенных возможностей и непредвиденных последствий. По словам автора, сосредоточение внимания на технологических достижениях привело к сужению научной перспективы, в результате чего мы упускаем из виду более широкие последствия наших открытий и их потенциальное влияние на общество. Он утверждает, что этот близорукий подход привел к значительным потерям для человечества, включая деградацию нашей окружающей среды, эрозию частной жизни и усиление глобальных конфликтов. Книга начинается с изучения первых дней физики, когда ученые считали, что находятся на грани раскрытия всех тайн Вселенной. Однако, углубившись в свои исследования, они обнаружили, что чем больше они узнавали, тем больше осознавали, как мало они по-настоящему понимали. Это осознание привело к ряду неудачных событий, включая разработку ядерного оружия, эксплуатацию природных ресурсов и создание новых форм загрязнения. Исследуя историю науки, автор раскрывает, как каждый прорыв был встречен с волнением и оптимизмом, но в итоге привел к непреднамеренным последствиям. Например, открытие ДНК привело к развитию генной инженерии, что вызвало этические опасения по поводу манипулирования жизнью. Картирование генома человека открыло новые возможности для персонализированной медицины, но также поднимает вопросы о пределах научного вмешательства в организм человека. Кроме того, автор утверждает, что стремление к техническому прогрессу создало культуру соответствия, когда несогласные голоса маргинализируются или игнорируются.

L'auteur du livre Une brève histoire de notre bêtise affirme que la vision traditionnelle du progrès scientifique comme une progression linéaire vers un plus grand contrôle humain de la nature est trompeuse. Au lieu de cela, il suggère que l'histoire de la science, en particulier aux XXe et XXIe siècles, peut être mieux comprise comme une spirale de complexité et de spécialisation croissantes, conduisant à un certain nombre d'occasions manquées et de conséquences imprévues. Selon l'auteur, l'accent mis sur les progrès technologiques a conduit à réduire la perspective scientifique, ce qui nous a fait perdre de vue les conséquences plus larges de nos découvertes et leur impact potentiel sur la société. Il affirme que cette approche myope a causé des pertes considérables pour l'humanité, notamment la dégradation de notre environnement, l'érosion de la vie privée et l'intensification des conflits mondiaux. livre commence par l'étude des premiers jours de la physique, lorsque les scientifiques pensaient être sur le point de révéler tous les mystères de l'univers. Cependant, après avoir approfondi leurs recherches, ils ont découvert que plus ils en apprenaient, plus ils se rendaient compte à quel point ils comprenaient vraiment peu. Cette prise de conscience a donné lieu à plusieurs événements malheureux, notamment la mise au point d'armes nucléaires, l'exploitation des ressources naturelles et la création de nouvelles formes de pollution. En explorant l'histoire de la science, l'auteur révèle comment chaque percée a été accueillie avec excitation et optimisme, mais a finalement eu des conséquences involontaires. Par exemple, la découverte de l'ADN a conduit au développement du génie génétique, ce qui a suscité des préoccupations éthiques sur la manipulation de la vie. La cartographie du génome humain a ouvert de nouvelles possibilités pour la médecine personnalisée, mais soulève également des questions sur les limites de l'intervention scientifique dans le corps humain. En outre, l'auteur affirme que la recherche du progrès technique a créé une culture de conformité lorsque les voix dissidentes sont marginalisées ou ignorées.

autor del libro «Una breve historia de nuestra estupidez» (Breve historia de Nuestra Locura) afirma que la visión tradicional del progreso científico como una progresión lineal hacia un mayor control humano de la naturaleza es enga. En cambio, sugiere que la historia de la ciencia, especialmente en los siglos XX y XXI, puede entenderse mejor como una espiral de creciente complejidad y especialización que conduce a una serie de oportunidades perdidas y consecuencias imprevistas. Según el autor, el enfoque en los avances tecnológicos ha llevado a un estrechamiento de la perspectiva científica, lo que nos ha llevado a perder de vista los efectos más amplios de nuestros descubrimientos y su potencial impacto en la sociedad. Sostiene que este enfoque miope ha causado pérdidas significativas para la humanidad, incluyendo la degradación de nuestro medio ambiente, la erosión de la privacidad y el aumento de los conflictos globales. libro comienza con el estudio de los primeros días de la física, cuando los científicos creían estar al borde de revelar todos los misterios del universo. n embargo, al profundizar en su investigación, descubrieron que cuanto más aprendían, más se daban cuenta de lo poco que realmente entendían. Esta conciencia ha dado lugar a una serie de acontecimientos desafortunados, entre ellos el desarrollo de armas nucleares, la explotación de los recursos naturales y la creación de nuevas formas de contaminación. Mientras explora la historia de la ciencia, el autor revela cómo cada avance fue recibido con emoción y optimismo, pero finalmente resultó en consecuencias no deseadas. Por ejemplo, el descubrimiento del ADN llevó al desarrollo de la ingeniería genética, lo que generó preocupaciones éticas sobre la manipulación de la vida. mapeo del genoma humano ha abierto nuevas posibilidades para la medicina personalizada, pero también plantea interrogantes sobre los límites de la intervención científica en el cuerpo humano. Además, el autor sostiene que la búsqueda del progreso técnico ha creado una cultura de conformidad cuando las voces disidentes son marginadas o ignoradas.

O autor de «Uma breve história da nossa estupidez» afirma que a visão tradicional do progresso científico como uma progressão linear para um maior controle humano sobre a natureza é enganosa. Em vez disso, ele sugere que a história da ciência, especialmente nos séculos XX e XXI, pode ser melhor compreendida como uma espiral de crescente complexidade e especialização, levando a uma série de oportunidades perdidas e consequências imprevistas. De acordo com o autor, o foco nos avanços tecnológicos reduziu a perspectiva científica, o que nos leva a perder de vista as consequências mais amplas de nossas descobertas e seus potenciais efeitos na sociedade. Ele afirma que esta abordagem míope causou perdas significativas para a humanidade, incluindo a degradação do nosso ambiente, a erosão da privacidade e a intensificação dos conflitos globais. O livro começa com o estudo dos primeiros dias da física, quando os cientistas pensavam estar à beira de revelar todos os mistérios do Universo. No entanto, ao se aprofundarem na sua pesquisa, descobriram que, quanto mais reconheciam, mais percebiam o pouco que realmente entendiam. Esta consciência levou a uma série de eventos fracassados, incluindo o desenvolvimento de armas nucleares, a exploração de recursos naturais e a criação de novas formas de poluição. Ao pesquisar sobre a história da ciência, o autor revela como cada avanço foi recebido com emoção e otimismo, mas resultou em consequências involuntárias. Por exemplo, a descoberta do ADN levou ao desenvolvimento da engenharia genética, o que gerou preocupações éticas sobre a manipulação da vida. O mapeamento do genoma humano oferece novas oportunidades para a medicina personalizada, mas também levanta questões sobre os limites da intervenção científica no corpo humano. Além disso, o autor afirma que a busca pelo progresso tecnológico criou uma cultura de conformidade quando as vozes discordantes são marginalizadas ou ignoradas.

l'autore di «Breve storia della nostra stupidità» sostiene che la visione tradizionale del progresso scientifico come progressione lineare verso un maggior controllo umano della natura è fuorviante. Suggerisce invece che la storia della scienza, soprattutto nei secoli XX e XXI, possa essere meglio compresa come una spirale di crescente complessità e specializzazione che porta a una serie di opportunità perdute e conseguenze impreviste. Secondo l'autore, concentrarsi sui progressi tecnologici ha ridotto le prospettive scientifiche, facendo perdere di vista le conseguenze maggiori delle nostre scoperte e il loro potenziale impatto sulla società. Sostiene che questo approccio miope ha causato notevoli perdite per l'umanità, tra cui il degrado del nostro ambiente, l'erosione della privacy e l'aumento dei conflitti globali. Il libro inizia studiando i primi giorni di fisica, quando gli scienziati pensavano di essere sul punto di rivelare tutti i segreti dell'universo. Tuttavia, dopo aver approfondito la loro ricerca, hanno scoperto che più conoscevano, più si rendevano conto di quanto poco capivano davvero. Questa consapevolezza ha portato a una serie di eventi fallimentari, tra cui lo sviluppo di armi nucleari, lo sfruttamento delle risorse naturali e la creazione di nuove forme di inquinamento. Esplorando la storia della scienza, l'autore rivela come ogni svolta sia stata accolta con entusiasmo e ottimismo, ma alla fine ha avuto conseguenze involontarie. Ad esempio, la scoperta del DNA ha portato all'ingegneria genetica, che ha sollevato timori etici per la manipolazione della vita. La mappatura del genoma umano ha aperto nuove opportunità per la medicina personalizzata, ma solleva anche domande sui limiti dell'intervento scientifico nel corpo umano. Inoltre, l'autore sostiene che la ricerca del progresso tecnologico ha creato una cultura della conformità quando le voci discordanti vengono marginalizzate o ignorate.

Der Autor des Buches „Eine kurze Geschichte unserer Dummheit“ argumentiert, dass die traditionelle cht des wissenschaftlichen Fortschritts als lineare Progression zu mehr menschlicher Kontrolle über die Natur irreführend ist. Stattdessen schlägt er vor, dass die Geschichte der Wissenschaft, insbesondere im 20. und 21. Jahrhundert, besser als eine Spirale zunehmender Komplexität und Spezialisierung verstanden werden kann, die zu einer Reihe von verpassten Chancen und unvorhergesehenen Konsequenzen führt. Die Konzentration auf technologische Fortschritte hat zu einer Verengung der wissenschaftlichen Perspektive geführt, was dazu führt, dass wir die breiteren Auswirkungen unserer Entdeckungen und ihre potenziellen Auswirkungen auf die Gesellschaft übersehen, so der Autor. Er argumentiert, dass dieser kurzsichtige Ansatz zu erheblichen Verlusten für die Menschheit geführt hat, einschließlich der Verschlechterung unserer Umwelt, der Erosion der Privatsphäre und der Verschärfung globaler Konflikte. Das Buch beginnt mit dem Studium der frühen Tage der Physik, als Wissenschaftler glaubten, dass sie kurz davor waren, alle Geheimnisse des Universums zu enthüllen. Als sie jedoch tiefer in ihre Forschung einstiegen, stellten sie fest, dass je mehr sie lernten, desto mehr wurde ihnen bewusst, wie wenig sie wirklich verstanden. Dieses Bewusstsein hat zu einer Reihe unglücklicher Entwicklungen geführt, darunter die Entwicklung von Atomwaffen, die Ausbeutung natürlicher Ressourcen und die Schaffung neuer Formen der Umweltverschmutzung. Bei der Erforschung der Geschichte der Wissenschaft enthüllt der Autor, wie jeder Durchbruch mit Aufregung und Optimismus aufgenommen wurde, aber schließlich zu unbeabsichtigten Konsequenzen führte. Zum Beispiel führte die Entdeckung der DNA zur Entwicklung der Gentechnik, was ethische Bedenken hinsichtlich der Manipulation des bens aufwarf. Die Kartierung des menschlichen Genoms hat der personalisierten Medizin neue Möglichkeiten eröffnet, wirft aber auch Fragen nach den Grenzen wissenschaftlicher Eingriffe in den menschlichen Körper auf. Darüber hinaus argumentiert der Autor, dass das Streben nach technischem Fortschritt eine Kultur der Konformität geschaffen hat, wenn abweichende Stimmen marginalisiert oder ignoriert werden.

autor „A Brief History of Our Folly” (Krótka historia naszego szaleństwa) twierdzi, że tradycyjne postrzeganie postępu naukowego jako liniowego postępu w kierunku większej kontroli nad naturą jest mylące. Zamiast tego sugeruje, że historia nauki, zwłaszcza w XX i XXI wieku, może być lepiej rozumiana jako spirala coraz większej złożoności i specjalizacji, co prowadzi do serii straconych możliwości i niezamierzonych konsekwencji. Zdaniem autora, skupienie się na postępach technologicznych doprowadziło do zawężenia perspektywy naukowej, co spowodowało, że przeoczyliśmy szersze konsekwencje naszych ustaleń i ich potencjalny wpływ na społeczeństwo. Twierdzi, że to krótkowzroczne podejście spowodowało znaczne straty dla ludzkości, w tym degradację naszego środowiska, erozję prywatności i wzmożony konflikt globalny. Książka rozpoczyna się badaniem wczesnych dni fizyki, kiedy naukowcy wierzyli, że są na granicy ujawniania wszystkich tajemnic wszechświata. Jednak, gdy zagłębili się w swoje badania, odkryli, że im więcej się nauczyli, tym bardziej zdawali sobie sprawę, jak mało naprawdę rozumieli. Realizacja ta doprowadziła do wielu niefortunnych wydarzeń, w tym rozwoju broni jądrowej, eksploatacji zasobów naturalnych i tworzenia nowych form zanieczyszczenia. Badając historię nauki, autor ujawnia, jak każdy przełom spotkał się z podnieceniem i optymizmem, ale ostatecznie doprowadził do niezamierzonych konsekwencji. Na przykład odkrycie DNA doprowadziło do rozwoju inżynierii genetycznej, co wywołało obawy etyczne dotyczące manipulacji życiem. Mapowanie ludzkiego genomu otworzyło nowe drogi dla spersonalizowanej medycyny, ale także budzi pytania dotyczące granic interwencji naukowej w organizmie człowieka. Ponadto autor twierdzi, że dążenie do postępu technologicznego stworzyło kulturę zgodności, w której głosy sprzeczne są marginalizowane lub ignorowane.

''

A Brief History of Our Folly (Çılgınlığımızın Kısa Tarihi) kitabının yazarı, bilimsel ilerlemenin doğa üzerinde daha fazla insan kontrolüne doğru doğrusal bir ilerleme olarak geleneksel görüşünün yanıltıcı olduğunu savunuyor. Bunun yerine, bilim tarihinin, özellikle 20. ve 21. yüzyıllarda, artan karmaşıklık ve uzmanlaşma sarmalı olarak daha iyi anlaşılabileceğini ve bir dizi kaçırılmış fırsata ve istenmeyen sonuçlara yol açabileceğini öne sürüyor. Yazara göre, teknolojik gelişmelere odaklanmak, bilimsel bakış açısının daralmasına yol açarak, bulgularımızın daha geniş etkilerini ve toplum üzerindeki potansiyel etkilerini gözden kaçırmamıza neden oldu. Bu miyop yaklaşımın, çevremizin bozulması, mahremiyetin erozyonu ve artan küresel çatışma da dahil olmak üzere insanlığa önemli kayıplara yol açtığını savunuyor. Kitap, fiziğin ilk günlerinin, bilim adamlarının evrenin tüm sırlarını açığa çıkarmanın eşiğinde olduklarına inandıkları bir çalışma ile başlıyor. Bununla birlikte, araştırmalarına daha derinlemesine baktıklarında, ne kadar çok öğrendiklerini, ne kadar az anladıklarını fark ettiklerini gördüler. Bu gerçekleşme, nükleer silahların geliştirilmesi, doğal kaynakların sömürülmesi ve yeni kirlilik biçimlerinin yaratılması da dahil olmak üzere bir dizi talihsiz olaya yol açtı. Bilim tarihini araştıran yazar, her atılımın heyecan ve iyimserlikle nasıl karşılandığını, ancak sonuçta istenmeyen sonuçlara yol açtığını ortaya koyuyor. Örneğin, DNA'nın keşfi, genetik mühendisliğinin gelişmesine yol açtı ve bu da yaşamın manipülasyonu hakkında etik kaygılar doğurdu. İnsan genomunun haritalanması, kişiselleştirilmiş tıp için yeni yollar açtı, ancak aynı zamanda insan vücudundaki bilimsel müdahalenin sınırları hakkında sorular ortaya çıkardı. Buna ek olarak, yazar, teknolojik ilerleme arayışının, muhalif seslerin marjinalleştirildiği veya göz ardı edildiği bir uygunluk kültürü yarattığını savunuyor.

يقول مؤلف كتاب «تاريخ موجز لحماقتنا» (تاريخ موجز لجنوننا) إن النظرة التقليدية للتقدم العلمي كتقدم خطي نحو سيطرة بشرية أكبر على الطبيعة مضللة. بدلاً من ذلك، يقترح أن تاريخ العلم، خاصة في القرنين العشرين والحادي والعشرين، يمكن فهمه بشكل أفضل على أنه دوامة من التعقيد والتخصص المتزايدين، مما يؤدي إلى سلسلة من الفرص الضائعة والعواقب غير المقصودة. وفقًا للمؤلف، أدى التركيز على التقدم التكنولوجي إلى تضييق المنظور العلمي، مما دفعنا إلى التغاضي عن الآثار الأوسع لنتائجنا وتأثيرها المحتمل على المجتمع. يجادل بأن هذا النهج قصير النظر أدى إلى خسائر كبيرة للبشرية، بما في ذلك تدهور بيئتنا، وتآكل الخصوصية، وزيادة الصراع العالمي. يبدأ الكتاب بدراسة الأيام الأولى للفيزياء، عندما اعتقد العلماء أنهم على وشك الكشف عن كل أسرار الكون. ومع ذلك، عندما تعمقوا في أبحاثهم، وجدوا أنه كلما تعلموا أكثر، أدركوا مدى ضآلة فهمهم حقًا. وقد أدى هذا الإدراك إلى عدد من الأحداث المؤسفة، بما في ذلك تطوير الأسلحة النووية واستغلال الموارد الطبيعية وخلق أشكال جديدة من التلوث. في استكشاف تاريخ العلم، يكشف المؤلف كيف قوبل كل اختراق بالإثارة والتفاؤل، لكنه أدى في النهاية إلى عواقب غير مقصودة. على سبيل المثال، أدى اكتشاف الحمض النووي إلى تطوير الهندسة الوراثية، مما أثار مخاوف أخلاقية بشأن التلاعب بالحياة. فتح رسم خرائط الجينوم البشري طرقًا جديدة للطب الشخصي، ولكنه يثير أيضًا تساؤلات حول حدود التدخل العلمي في جسم الإنسان. وبالإضافة إلى ذلك، يدفع صاحب البلاغ بأن السعي إلى التقدم التكنولوجي قد خلق ثقافة امتثال حيث يتم تهميش أو تجاهل الأصوات المعارضة.