Anger, sadness, and a hint of nostalgia all swirl together, like a stormy sea, threatening to capsize my carefully constructed defenses. The words on the page, scrawled in his familiar handwriting, taunt me with their casual ease, as if they were never meant to hurt me. But they did. They still do. The memories flood back, like a tidal wave, drowning me in a sea of what-ifs and could-haves. My mind races, trying to make sense of it all, to find a way to reconcile the past with the present. Ten years have passed since he left me, since he broke my heart into a million pieces. And yet, here he stands, before me, unchanged, yet different. His eyes, those hazel eyes that once sparkled with mischief and laughter, now seem to hold a tinge of sadness, a hint of regret.

Гнев, грусть и намек на ностальгию все вместе кружатся, как бурное море, угрожая опрокинуть мою тщательно выстроенную оборону. Слова на странице, нацарапанные его знакомым почерком, насмехаются надо мной своей непринужденной легкостью, словно никогда не предназначались для того, чтобы причинить мне боль. Но они сделали. До сих пор делают. Воспоминания текут обратно, как приливная волна, утопляя меня в море того, что если и может иметь. Мой разум мчится, пытаясь разобраться во всем этом, найти способ примирить прошлое с настоящим. С тех пор, как он ушел от меня, прошло десять лет, как он разбил мое сердце на миллион кусков. И все же, вот он стоит, передо мной, без изменений, все же другой. Его глаза, те орешниковые глаза, которые когда-то сверкали озорством и смехом, теперь словно держат оттенок грусти, намек на сожаление.

Colère, tristesse et allusion à la nostalgie tournent tous ensemble comme une mer agitée, menaçant de renverser ma défense soigneusement construite. s mots sur la page, gravés par son écriture familière, me moquent de leur facilité détendue, comme si ils n'avaient jamais été conçus pour me blesser. Mais ils l'ont fait. Ils le font encore. s souvenirs reviennent comme un raz-de-marée, me noyant dans la mer de ce que je peux avoir. Mon esprit est en train d'essayer de comprendre tout ça, de trouver un moyen de réconcilier le passé avec le présent. Ça fait dix ans qu'il m'a brisé le cœur en un million de morceaux. Et pourtant, il est là, devant moi, sans changement, mais différent. Ses yeux, ces yeux noisettes qui brillaient autrefois de méchanceté et de rire, semblent maintenant garder une touche de tristesse, une allusion au regret.

La ira, la tristeza y la insinuación de nostalgia giran juntas como un mar turbulento, amenazando con derribar mi defensa cuidadosamente construida. palabras en la página, con su letra familiar, se burlan de mí por su facilidad a gusto, como si nunca estuvieran destinadas a hacerme daño. Pero lo hicieron. Todavía lo hacen. recuerdos vuelven a fluir como una marejada, ahogándome en el mar de lo que si puede tener. Mi mente corre, tratando de entender todo esto, encontrar una manera de reconciliar el pasado con el presente. Desde que se alejó de mí, han pasado diez desde que rompió mi corazón en un millón de pedazos. Y sin embargo, aquí está, delante de mí, sin cambios, sin embargo, otro. Sus ojos, esos ojos de avellana que antaño brillaban con travesuras y risas, ahora como si guardaran un toque de tristeza, un toque de arrepentimiento.

Raiva, tristeza e indício de nostalgia todos juntos rodam como um mar agitado, ameaçando derrubar a minha defesa cuidadosamente construída. As palavras na página, somadas à sua caligrafia familiar, gozam-me com a sua facilidade, como se nunca tivessem sido projetadas para me magoar. Mas eles fizeram. Ainda estão a fazer. As memórias voltam como uma maré, afogando-me no mar do que pode ter. A minha mente está a apressar-se a tentar resolver isto, encontrar uma forma de conciliar o passado com o presente. Desde que ele me deixou, passaram-se dez anos desde que ele partiu o meu coração em milhões de dólares. No entanto, aqui está ele, à minha frente, sem alterações, ainda assim diferente. Os olhos dele, aqueles olhos de nozes que já brilharam com raiva e risos, agora são como se tivessem um tom de tristeza, um sinal de arrependimento.

Rabbia, tristezza e un accenno di nostalgia girano tutti insieme come un mare agitato, minacciando di rovesciare le mie difese ben costruite. parole sulla pagina, scolpite dal suo modus operandi familiare, mi prendono in giro per la loro leggerezza, come se non fossero mai state destinate a farmi del male. Ma l'hanno fatto. Lo fanno ancora. I ricordi scorrono come un'onda di marea, annegandomi nel mare di ciò che può avere. La mia mente va avanti cercando di capire tutto, trovare un modo per riconciliare il passato con il presente. Da quando mi ha lasciato, sono passati dieci anni da quando mi ha spezzato il cuore in milioni di dollari. Eppure, eccolo qui, davanti a me, senza cambiamenti, è comunque diverso. I suoi occhi, quegli occhi di nocciola che un tempo brillavano di risate e risate, ora sono come se avessero un tocco di tristezza, un accenno di rammarico.

Wut, Traurigkeit und ein Hauch von Nostalgie schwirren wie eine stürmische See zusammen und drohen, meine sorgfältig aufgebaute Abwehr zu stürzen. Die Worte auf der Seite, in seiner vertrauten Handschrift gekritzelt, verspotten mich mit ihrer lässigen ichtigkeit, als wäre sie nie dazu gedacht gewesen, mich zu verletzen. Aber das taten sie. e tun es immer noch. Die Erinnerungen fließen wie eine Flutwelle zurück und ertränken mich im Meer dessen, was, wenn überhaupt, haben kann. Mein Verstand rast, versucht, all das herauszufinden, einen Weg zu finden, die Vergangenheit mit der Gegenwart in Einklang zu bringen. Seit er mich verlassen hat, sind zehn Jahre vergangen, seit er mein Herz in eine Million Stücke gebrochen hat. Und doch, hier steht er, vor mir, unverändert, doch anders. Seine Augen, jene haselnussfarbenen Augen, die einst mit Unfug und Lachen funkelten, scheinen nun einen Hauch von Traurigkeit zu halten, eine Anspielung auf Bedauern.

Gniew, smutek i odrobina nostalgii obracają się razem jak burzliwe morza, grożąc, że obalą moje starannie skonstruowane obrony. Słowa na tej stronie, wbite w jego znajome pismo, szydzą ze mną z ich łatwością, jakby nigdy nie miały mnie skrzywdzić. Ale zrobili to. Ciągle to robią. Wspomnienia wracają jak fala pływowa, topiąc mnie w morzu tego, co jeśli i może mieć. Mój umysł biegnie wokół starając się zrozumieć wszystko, znaleźć sposób, aby pogodzić przeszłość z teraźniejszością. Minęło 10 lat odkąd mnie zostawił, kiedy złamał mi serce na milion kawałków. A jednak stoi przed mną, niezmieniony, ale inny. Jego oczy, te leszczyny, które kiedyś błyszczały nieszczęściem i śmiechem, teraz wydają się mieć odrobinę smutku, odrobinę żalu.

''

Öfke, üzüntü ve nostaljinin bir ipucu, fırtınalı denizler gibi bir araya geliyor ve özenle oluşturulmuş savunmalarımı devirmekle tehdit ediyor. Sayfadaki kelimeler, tanıdık el yazısıyla çizilmiş, sanki beni asla incitmeyecekmiş gibi, zahmetsiz kolaylıklarıyla alay ediyorlar. Ama yaptılar. Hala yapıyorlar. Anılar bir gelgit dalgası gibi geri akıyor, beni sahip olabileceklerin denizinde boğuyor. Zihnim her şeyi anlamlandırmaya, geçmişle bugünü uzlaştırmanın bir yolunu bulmaya çalışıyor. Beni terk edeli on yıl oldu, kalbimi milyonlarca parçaya böldü. Ve yine de, burada duruyor, önümde, değişmeden, ama farklı. Gözleri, bir zamanlar yaramazlık ve kahkahayla parıldayan o ela gözler, şimdi bir üzüntü, bir pişmanlık belirtisi taşıyor gibi görünüyor.

الغضب والحزن وتلميح الحنين إلى الماضي كلها تدور معًا مثل البحار العاصفة، مما يهدد بقلب دفاعاتي المبنية بعناية. الكلمات الموجودة على الصفحة، مكتوبة بخط يده المألوف، تسخر مني بسهولتها السهلة، كما لو أنها لم يكن من المفترض أن تؤذيني. لكنهم فعلوا. ما زالوا يفعلون. تتدفق الذكريات إلى الوراء مثل موجة المد والجزر، وتغرقني في بحر مما إذا كان ويمكن أن يكون. يتسابق عقلي حول محاولة فهم كل شيء، لإيجاد طريقة للتوفيق بين الماضي والحاضر. مرت عشر سنوات منذ أن تركني، عندما كسر قلبي إلى مليون قطعة. ومع ذلك، ها هو يقف أمامي، دون تغيير، ولكنه مختلف. يبدو الآن أن عينيه، عيون البندق التي تألقت ذات مرة من الأذى والضحك، تحمل مسحة من الحزن، في إشارة إلى الأسف.

憤怒，悲傷和懷舊的暗示都像動蕩的大海一樣一起盤旋，威脅要推翻我精心打造的防禦。頁面上的話，用他熟悉的筆跡劃傷，用輕松的輕松嘲諷我，好像從來沒有打算傷害我。但他們做到了。他們還在做。記憶像潮汐一樣向後流動，使我沈浸在可能擁有的海洋中。我的腦子在奔跑，試圖弄清楚這一切，找到一種方法來調和過去和現在。自從他離開我以來，十過去了，他把我的心碎成一百萬塊。然而，他站在這裏，在我面前，沒有改變，仍然不同。他的眼睛，那些曾經以惡作劇和笑聲閃閃發光的淡淡的眼睛，現在似乎保持著悲傷的陰影，暗示著遺憾。