The book "Bolshoi Terror 1937" by historian and researcher Alexei Yurchak examines the causes and scale of the terror organized by Joseph Stalin in the 1930s. The book is based on a vast array of primary sources, including Soviet state documents, Communist Party of the USSR newspapers, memoirs of various individuals, and books written by other historians and researchers. Through a detailed analysis of these sources, Yurchak argues that the terror was not just a product of Stalin's personal paranoia, but rather a manifestation of the internal logic of the Soviet system and the need for rapid industrialization and modernization. The book begins by exploring the political and social context of the 1930s, when the Soviet Union was facing significant challenges both domestically and internationally. Domestic challenges included the legacy of the Russian Revolution, the rise of nationalism and dissent among the population, and the failure of the first five-year plan. Internationally, the Soviet Union faced aggression from Nazi Germany and imperial Japan, as well as the threat of fascist Italy. In this context, Stalin saw the need to consolidate power and purge potential threats to the regime. Yurchak contends that the terror was not just a tool for suppressing dissent, but also a means of creating a new kind of human being - one who was fully integrated into the Soviet system and completely loyal to the state. This required the creation of a new kind of consciousness, one that would allow individuals to see themselves as part of a larger collective entity and to reject individualistic tendencies.

В книге «Большой террор 1937» историка и исследователя Алексея Юрчака рассматриваются причины и масштабы террора, организованного Иосифом Сталиным в 1930-е годы. Книга основана на огромном количестве первоисточников, включая советские государственные документы, газеты Коммунистической партии СССР, мемуары различных лиц и книги, написанные другими историками и исследователями. Путём детального анализа этих источников Юрчак утверждает, что террор был не просто продуктом личной паранойи Сталина, а скорее проявлением внутренней логики советской системы и необходимости быстрой индустриализации и модернизации. Книга начинается с изучения политического и социального контекста 1930-х годов, когда Советский Союз сталкивался со значительными вызовами как внутри страны, так и на международном уровне. Внутренние вызовы включали в себя наследие Русской революции, рост национализма и инакомыслия среди населения и провал первого пятилетнего плана. На международном уровне Советский Союз столкнулся с агрессией со стороны нацистской Германии и императорской Японии, а также с угрозой фашистской Италии. В этом контексте Сталин видел необходимость консолидации власти и чистки потенциальных угроз режиму. Юрчак утверждает, что террор был не просто инструментом подавления инакомыслия, но и средством создания нового вида человека - человека, полностью интегрированного в советскую систему и полностью лояльного государству. Это требовало создания нового вида сознания, которое позволило бы индивидам видеть себя частью более крупной коллективной сущности и отвергать индивидуалистические тенденции.

livre « La Grande Terreur 1937 » de l'historien et chercheur Alexey Yurchak examine les causes et l'ampleur de la terreur organisée par Joseph Staline dans les années 1930. livre est basé sur un grand nombre de sources primaires, y compris des documents d'État soviétiques, des journaux du Parti communiste soviétique, des mémoires de diverses personnes et des livres écrits par d'autres historiens et chercheurs. En analysant en détail ces sources, Yurchak affirme que la terreur n'était pas seulement le produit de la paranoïa personnelle de Staline, mais plutôt la manifestation de la logique interne du système soviétique et de la nécessité d'une industrialisation et d'une modernisation rapides. livre commence par une étude du contexte politique et social des années 1930, lorsque l'Union soviétique était confrontée à des défis importants, tant au niveau national qu'international. s défis internes comprenaient l'héritage de la révolution russe, la montée du nationalisme et de la dissidence au sein de la population et l'échec du premier plan quinquennal. Sur le plan international, l'Union soviétique a été confrontée à l'agression de l'Allemagne nazie et du Japon impérial, ainsi qu'à la menace de l'Italie fasciste. Dans ce contexte, Staline a vu la nécessité de consolider le pouvoir et d'éliminer les menaces potentielles contre le régime. Yurchak affirme que la terreur n'était pas seulement un outil pour réprimer la dissidence, mais aussi un moyen de créer une nouvelle espèce d'homme - un homme pleinement intégré au système soviétique et totalement loyal à l'État. Cela exigeait la création d'une nouvelle conscience qui permettrait aux individus de se voir dans une entité collective plus grande et de rejeter les tendances individualistes.

libro «gran terror de 1937», del historiador e investigador Alexei Yurchak, examina las causas y el alcance del terror organizado por Joseph Stalin en la década de 1930. libro se basa en un gran número de fuentes originales, incluyendo documentos estatales soviéticos, periódicos del Partido Comunista de la URSS, memorias de varias personas y libros escritos por otros historiadores e investigadores. A través de un análisis detallado de estas fuentes, Yurchak sostiene que el terror no era simplemente producto de la paranoia personal de Stalin, sino más bien una manifestación de la lógica interna del sistema soviético y de la necesidad de una rápida industrialización y modernización. libro comienza con un estudio del contexto político y social de la década de 1930, cuando la Unión Soviética se enfrentaba a retos significativos tanto a nivel nacional como internacional. desafíos internos incluyeron el legado de la Revolución Rusa, el aumento del nacionalismo y la disidencia entre la población y el fracaso del primer plan quinquenal. A nivel internacional, la Unión Soviética se enfrentó a la agresión de la Alemania nazi y el Japón imperial, así como a la amenaza de la Italia fascista. En este contexto, Stalin vio la necesidad de consolidar el poder y purgar potenciales amenazas al régimen. Yurczak sostiene que el terror no era sólo un instrumento para reprimir la disidencia, sino también un medio para crear una nueva especie de hombre, un hombre plenamente integrado en el sistema soviético y totalmente leal al Estado. Esto requería la creación de un nuevo tipo de conciencia que permitiera a los individuos verse a sí mismos como parte de una entidad colectiva más grande y rechazar las tendencias individualistas.

O livro «O grande terror 1937», do historiador e pesquisador Alexei Yurchak, aborda as causas e dimensões do terror organizado por Joseph Stalin nos anos 1930. O livro é baseado em uma grande quantidade de fontes primárias, incluindo documentos do governo soviético, jornais do Partido Comunista Soviético, memórias de vários indivíduos e livros escritos por outros historiadores e pesquisadores. Através de uma análise detalhada dessas fontes, Yurchak afirma que o terror não era apenas um produto da paranoia pessoal de Stalin, mas sim uma demonstração da lógica interna do sistema soviético e da necessidade de uma rápida industrialização e modernização. O livro começa com o estudo do contexto político e social da década de 1930, quando a União Soviética enfrentou desafios significativos, tanto no âmbito nacional como internacional. Os desafios internos incluíram o legado da Revolução Russa, o aumento do nacionalismo e da dissidência entre a população e o fracasso do primeiro plano de cinco anos. No plano internacional, a União Soviética tem enfrentado agressões da Alemanha nazi e do Japão imperial, além da ameaça da Itália fascista. Neste contexto, Stalin viu a necessidade de consolidar o poder e limpar potenciais ameaças ao regime. Jurczak afirma que o terror não era apenas um instrumento para reprimir a dissidência, mas também um meio para criar um novo tipo de homem - um homem totalmente integrado ao sistema soviético e totalmente fiel ao Estado. Isso exigia a criação de um novo tipo de consciência que permitisse aos indivíduos verem-se como parte de uma entidade coletiva maior e rejeitassem tendências individualistas.

Das Buch „Der große Terror 1937“ des Historikers und Forschers Alexej Jurczak untersucht die Ursachen und das Ausmaß des von Josef Stalin in den 1930er Jahren organisierten Terrors. Das Buch basiert auf einer Vielzahl von Primärquellen, darunter sowjetische Staatsdokumente, Zeitungen der Kommunistischen Partei der UdSSR, Memoiren verschiedener Personen und Bücher, die von anderen Historikern und Forschern geschrieben wurden. Durch eine detaillierte Analyse dieser Quellen behauptet Jurczak, dass der Terror nicht nur ein Produkt von Stalins persönlicher Paranoia war, sondern vielmehr eine Manifestation der inneren Logik des sowjetischen Systems und der Notwendigkeit einer raschen Industrialisierung und Modernisierung. Das Buch beginnt mit einer Untersuchung des politischen und sozialen Kontexts der 1930er Jahre, als die Sowjetunion sowohl im Inland als auch international vor erheblichen Herausforderungen stand. Zu den internen Herausforderungen gehörten das Erbe der russischen Revolution, der Aufstieg von Nationalismus und Dissens in der Bevölkerung und das Scheitern des ersten Fünfjahresplans. International sah sich die Sowjetunion Aggressionen aus Nazi-Deutschland und dem kaiserlichen Japan sowie der Bedrohung durch das faschistische Italien ausgesetzt. In diesem Zusammenhang sah Stalin die Notwendigkeit, die Macht zu festigen und potenzielle Bedrohungen für das Regime zu beseitigen. Yurchak argumentiert, dass der Terror nicht nur ein Instrument zur Unterdrückung von Dissens war, sondern auch ein Mittel, um eine neue Art von Mensch zu schaffen - eine Person, die vollständig in das sowjetische System integriert und dem Staat völlig treu ist. Dies erforderte die Schaffung einer neuen Art von Bewusstsein, das es den Individuen ermöglichen würde, sich als Teil eines größeren kollektiven Wesens zu sehen und individualistische Tendenzen abzulehnen.

Książka „Wielki terror 1937” historyka i badacza Aleksieja Jurczaka bada przyczyny i skalę terroru zorganizowanego przez Józefa Stalina w latach 30. Książka oparta jest na ogromnej liczbie podstawowych źródeł, w tym na radzieckich dokumentach państwowych, gazetach Komunistycznej Partii ZSRR, wspomnieniach różnych osób i książkach pisanych przez innych historyków i badaczy. Poprzez szczegółową analizę tych źródeł Jurczak twierdzi, że terror był nie tylko produktem osobistej paranoi Stalina, ale raczej przejawem wewnętrznej logiki systemu radzieckiego i potrzebą szybkiego uprzemysłowienia i modernizacji. Książka rozpoczyna się badaniem kontekstu politycznego i społecznego lat trzydziestych XX wieku, kiedy to Związek Radziecki stanął w obliczu poważnych wyzwań zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. Krajowe wyzwania obejmowały spuściznę rewolucji rosyjskiej, wzrost nacjonalizmu i rozbieżności wśród ludności oraz niepowodzenie pierwszego planu pięcioletniego. Na arenie międzynarodowej Związek Radziecki stanął w obliczu agresji ze strony nazistowskich Niemiec i cesarskiej Japonii, a także zagrożenia ze strony faszystowskich Włoch. W tym kontekście Stalin dostrzegł potrzebę konsolidacji władzy i oczyszczenia potencjalnych zagrożeń dla reżimu. Jurczak twierdzi, że terror był nie tylko narzędziem tłumienia sprzeciwu, ale również sposobem stworzenia nowego rodzaju osoby - osoby w pełni zintegrowanej z systemem radzieckim i całkowicie lojalnej wobec państwa. Wymagało to stworzenia nowego rodzaju świadomości, która pozwoliłaby jednostkom postrzegać siebie jako część większej jednostki zbiorowej i odrzucać indywidualistyczne tendencje.

''

Tarihçi ve araştırmacı Alexei Yurchak'ın "Büyük 1937 Terörü'adlı kitabı, 1930'larda Joseph Stalin tarafından düzenlenen terörün nedenlerini ve ölçeğini inceliyor. Kitap, Sovyet devlet belgeleri, SSCB Komünist Partisi gazeteleri, çeşitli kişilerin anıları ve diğer tarihçiler ve araştırmacılar tarafından yazılan kitaplar da dahil olmak üzere çok sayıda birincil kaynağa dayanmaktadır. Yurçak, bu kaynakların ayrıntılı bir analizini yaparak, terörün sadece Stalin'in kişisel paranoyasının bir ürünü olmadığını, aksine Sovyet sisteminin iç mantığının ve hızlı sanayileşme ve modernleşme ihtiyacının bir tezahürü olduğunu savunuyor. Kitap, Sovyetler Birliği'nin hem yurtiçinde hem de yurtdışında önemli zorluklarla karşılaştığı 1930'ların siyasi ve sosyal bağlamını inceleyerek başlıyor. İç zorluklar arasında Rus Devrimi'nin mirası, halk arasında milliyetçilik ve muhalefetin yükselişi ve ilk beş yıllık planın başarısızlığı vardı. Uluslararası alanda Sovyetler Birliği, Nazi Almanyası ve emperyal Japonya'nın yanı sıra faşist İtalya tehdidiyle de karşı karşıya kaldı. Bu bağlamda Stalin, iktidarı sağlamlaştırma ve rejime yönelik potansiyel tehditleri tasfiye etme ihtiyacını gördü. Yurchak, terörün sadece muhalefeti bastırmak için bir araç değil, aynı zamanda Sovyet sistemine tamamen entegre olmuş ve devlete tamamen sadık bir kişi olan yeni bir tür insan yaratma aracı olduğunu savunuyor. Bu, bireylerin kendilerini daha büyük bir kolektif varlığın parçası olarak görmelerine ve bireysel eğilimleri reddetmelerine izin verecek yeni bir bilinç türünün yaratılmasını gerektiriyordu.

يبحث كتاب «الإرهاب العظيم 1937» للمؤرخ والباحث أليكسي يورتشاك أسباب وحجم الإرهاب الذي نظمه جوزيف ستالين في الثلاثينيات. يستند الكتاب إلى عدد كبير من المصادر الأساسية، بما في ذلك وثائق الدولة السوفيتية، وصحف الحزب الشيوعي لاتحاد الجمهوريات الاشتراكية السوفياتية، ومذكرات لأشخاص مختلفين وكتب كتبها مؤرخون وباحثون آخرون. من خلال تحليل مفصل لهذه المصادر، يجادل يورتشاك بأن الإرهاب لم يكن مجرد نتاج لجنون العظمة الشخصي لستالين، بل كان مظهرًا للمنطق الداخلي للنظام السوفيتي والحاجة إلى التصنيع السريع والتحديث. يبدأ الكتاب بدراسة السياق السياسي والاجتماعي في الثلاثينيات، عندما واجه الاتحاد السوفيتي تحديات كبيرة على الصعيدين المحلي والدولي. وشملت التحديات المحلية إرث الثورة الروسية، وصعود القومية والمعارضة بين السكان، وفشل الخطة الخمسية الأولى. على الصعيد الدولي، واجه الاتحاد السوفيتي عدوانًا من ألمانيا النازية واليابان الإمبراطورية، بالإضافة إلى تهديد إيطاليا الفاشية. في هذا السياق، رأى ستالين الحاجة إلى توطيد السلطة وتطهير التهديدات المحتملة للنظام. يجادل يورتشاك بأن الإرهاب لم يكن مجرد أداة لقمع المعارضة، ولكنه أيضًا وسيلة لخلق نوع جديد من الأشخاص - شخص مندمج تمامًا في النظام السوفيتي ومخلص تمامًا للدولة. هذا يتطلب خلق نوع جديد من الوعي الذي من شأنه أن يسمح للأفراد برؤية أنفسهم كجزء من كيان جماعي أكبر ورفض الميول الفردية.