Promoters, Patriots, and Partisans: Historiography in Nineteenth-Century English-Speaking Canada Historiography in nineteenth-century English-speaking Canada underwent a significant transformation, evolving from amateurish promotional efforts to an academically-based discipline, asserts Professor Taylor in his comprehensive history. During this period, early historians, known as "promoters sought to further their own interests through exaggerated accounts of a particular colony to which they had developed a transient attachment. These individuals were eventually replaced by "patriots" whose writing was influenced by loyalty to the land of their birth and residence. This second generation of historians attempted to defend their respective colonies by explaining away past disappointments and fitting events into a predictive pattern of progress and development. In the process, they established distinctive identities for each of the British North American colonies. However, a confrontation ensued between those who saw Canada as a nation and those with provincial traditions and visions. Ultimately, the former prevailed, only to find the present and future too complex and ominous to understand. As a result, historians subsequently lost their sense of purpose and direction, falling into partisan disagreement or pessimistic nostalgia. This abandonment of their role paved the way for the new professional breed of historian that emerged in the twentieth century.

Промоутеры, патриоты и партизаны: историография в англоязычной Канаде девятнадцатого века Историография в англоязычной Канаде девятнадцатого века претерпела значительную трансформацию, превратившись из любительских рекламных усилий в академическую дисциплину, утверждает профессор Тейлор в своей всеобъемлющей истории. В течение этого периода ранние историки, известные как «промоутеры», стремились продвигать свои собственные интересы через преувеличенные сообщения о конкретной колонии, к которой у них развилась временная привязанность. Эти личности в конечном итоге были заменены «патриотами», на письменность которых повлияла верность земле их рождения и проживания. Это второе поколение историков попыталось защитить свои колонии, объясняя прошлые разочарования и вписывая события в прогнозную модель прогресса и развития. В процессе они установили отличительные идентичности для каждой из британских североамериканских колоний. Однако завязалась конфронтация между теми, кто видел Канаду нацией, и теми, у кого провинциальные традиции и видения. В конечном счете первое одержало верх, только чтобы найти настоящее и будущее слишком сложными и зловещими для понимания. В результате историки впоследствии утратили чувство цели и направления, впадая в партизанские разногласия или пессимистическую ностальгию. Этот отказ от их роли проложил путь для новой профессиональной породы историков, появившейся в ХХ веке.

Promoteurs, patriotes et partisans : l'historiographie dans le Canada anglophone du XIXe siècle L'historiographie dans le Canada anglophone du XIXe siècle a subi une transformation importante, passant d'un effort publicitaire amateur à une discipline académique, affirme le professeur Taylor dans son histoire globale. Au cours de cette période, les premiers historiens, connus sous le nom de « promoteurs », ont cherché à promouvoir leurs propres intérêts à travers des rapports exagérés sur une colonie particulière à laquelle ils ont développé un attachement temporaire. Ces personnalités ont finalement été remplacées par des « patriotes » dont l'écriture a été influencée par la fidélité à la terre de leur naissance et de leur résidence. Cette deuxième génération d'historiens a tenté de protéger leurs colonies en expliquant les frustrations passées et en intégrant les événements dans un modèle prédictif de progrès et de développement. Au cours du processus, ils ont établi des identités distinctives pour chacune des colonies d'Amérique du Nord britannique. Cependant, il y a eu une confrontation entre ceux qui voyaient le Canada comme une nation et ceux qui avaient des traditions et des visions provinciales. En fin de compte, la première a prévalu pour trouver le présent et l'avenir trop difficiles et sinistres à comprendre. En conséquence, les historiens ont par la suite perdu leur sens du but et de la direction, tombant dans des divisions partisanes ou une nostalgie pessimiste. Cette renonciation à leur rôle a ouvert la voie à une nouvelle race professionnelle d'historiens qui est apparue au XXe siècle.

Promotores, patriotas y guerrilleros: historiografía en la Canadá anglófona del siglo XIX La historiografía en la Canadá anglófona del siglo XIX experimentó una transformación significativa, pasando de un esfuerzo publicitario aficionado a una disciplina académica, afirma el profesor Taylor en su exhaustiva historia. Durante este período, los primeros historiadores, conocidos como «promotores», buscaron promover sus propios intereses a través de informes exagerados sobre una colonia particular a la que desarrollaron un apego temporal. Estas personalidades fueron finalmente reemplazadas por «patriotas», cuya escritura se vio afectada por la fidelidad a la tierra de su nacimiento y residencia. Esta segunda generación de historiadores trató de proteger sus colonias explicando las frustraciones pasadas y encajando los acontecimientos en un modelo predictivo de progreso y desarrollo. En el proceso establecieron identidades distintivas para cada una de las colonias británicas norteamericanas. n embargo, se produjo un enfrentamiento entre los que veían Canadá como una nación y los que tenían tradiciones y visiones provinciales. En última instancia, lo primero prevaleció, sólo para encontrar el presente y el futuro demasiado complejos y siniestros para entender. Como resultado, los historiadores perdieron posteriormente su sentido de propósito y dirección, cayendo en divisiones partidistas o nostalgia pesimista. Este abandono de su papel allanó el camino para la nueva raza profesional de historiadores surgida en el siglo XX.

Promotores, patriotas e guerrilheiros: historiografia no Canadá inglês do século XIX. A historiografia no Canadá inglês do século XIX passou de um esforço publicitário amador para uma disciplina acadêmica, afirma o professor Taylor em sua história abrangente. Durante este período, historiadores iniciais, conhecidos como «promotores», procuraram promover seus próprios interesses através de relatos exagerados sobre uma colônia específica para a qual desenvolveram afeto temporário. Estas personalidades acabaram sendo substituídas por «patriotas», cuja escrita foi influenciada pela lealdade à terra de seu nascimento e residência. Esta segunda geração de historiadores tentou proteger as suas colônias explicando as frustrações passadas e colocando os acontecimentos em um padrão previsível de progresso e desenvolvimento. Durante o processo, estabeleceram identidades diferentes para cada colônia britânica norte-americana. No entanto, houve um confronto entre aqueles que viram o Canadá como uma nação e aqueles com tradições e visões de província. No final, o primeiro venceu apenas para encontrar o presente e o futuro demasiado complexos e maléficos para compreender. Como resultado, os historiadores perderam posteriormente o sentido de propósito e direção, entrando em diferenças de guerrilha ou nostalgia pessimista. Este abandono de seu papel abriu caminho para uma nova raça profissional de historiadores que surgiu no século XX.

Promotoren, Patrioten und Partisanen: Geschichtsschreibung im englischsprachigen Kanada des neunzehnten Jahrhunderts Die Geschichtsschreibung im englischsprachigen Kanada des neunzehnten Jahrhunderts hat einen bedeutenden Wandel durchlaufen und sich von amateurhaften Werbemaßnahmen zu einer akademischen Disziplin entwickelt, argumentiert Professor Taylor in seiner umfassenden Geschichte. Während dieser Zeit versuchten frühe Historiker, die als „Promotoren“ bekannt sind, ihre eigenen Interessen durch übertriebene Berichte über eine bestimmte Kolonie zu fördern, zu der sie eine vorübergehende Bindung entwickelten. Diese Persönlichkeiten wurden schließlich durch „Patrioten“ ersetzt, deren Schrift durch die Treue zum Land ihrer Geburt und ihres Wohnsitzes beeinflusst wurde. Diese zweite Generation von Historikern versuchte, ihre Kolonien zu schützen, indem sie vergangene Enttäuschungen erklärte und Ereignisse in ein Vorhersagemodell für Fortschritt und Entwicklung einfügte. Dabei etablierten sie unverwechselbare Identitäten für jede der britischen nordamerikanischen Kolonien. Es kam jedoch zu einer Konfrontation zwischen denen, die Kanada als Nation sahen, und denen mit provinziellen Traditionen und Visionen. tztlich setzte sich ersteres durch, nur um Gegenwart und Zukunft zu kompliziert und finster zu verstehen. Infolgedessen verloren Historiker später ihren nn für Zweck und Richtung und verfielen in Partisanenspaltungen oder pessimistische Nostalgie. Diese Ablehnung ihrer Rolle ebnete den Weg für eine neue Berufsrasse von Historikern, die im 20. Jahrhundert auftauchte.

Promotorzy, Patrioty i Partyzanci: Historiografia w XIX-wiecznej anglojęzycznej Kanadzie Historiografia w XIX-wiecznej anglojęzycznej Kanadzie przeszła znaczącą transformację z amatorskiego wysiłku promocyjnego do dyscypliny akademickiej, Profesor Ta ylor argumentuje w swojej wszechstronnej historii W tym okresie, początkujący historycy znani jako „promotorzy” dążyli do rozwoju własnych interesów poprzez przesadne relacje konkretnej kolonii, do której opracowali tymczasowe przywiązanie. Te osobowości zostały ostatecznie zastąpione przez „patriotów”, których pisanie było pod wpływem wierności ziemi ich urodzenia i zamieszkania. To drugie pokolenie historyków próbowało chronić swoje kolonie, wyjaśniając dotychczasowe frustracje i dopasowując wydarzenia do przewidywalnego modelu postępu i rozwoju. W tym procesie ustalili odrębne tożsamości dla każdej z brytyjskich kolonii północnoamerykańskich. Jednakże doszło do konfrontacji między tymi, którzy postrzegali Kanadę jako naród, a tymi o prowincjonalnych tradycjach i wizjach. Ostatecznie ta pierwsza przeważyła, tylko po to, by znaleźć teraźniejszość i przyszłość zbyt skomplikowane i złowieszcze, aby zrozumieć. W rezultacie historycy utracili poczucie celu i kierunku, popadając w partyzanckie podziały lub pesymistyczną nostalgię. To odrzucenie ich roli utorowało drogę do powstania w XX wieku nowej profesjonalnej rasy historyków.

''

Promoters, Patriots and Guerrillas: Historiography in Nineteenth-Century English-Speaking Canada On dokuzuncu yüzyıl İngilizce konuşulan Kanada'daki tarih yazımı, amatör bir tanıtım çabasından akademik bir disipline önemli bir dönüşüm geçirdi, Profesör Taylor kapsamlı tarihinde savunuyor. Bu dönemde, "destekçiler'olarak bilinen ilk tarihçiler, geçici bir bağ geliştirdikleri belirli bir koloninin abartılı anlatımları yoluyla kendi çıkarlarını ilerletmeye çalıştılar. Bu kişilikler sonunda, yazıları doğdukları ve ikamet ettikleri topraklara sadakatten etkilenen "vatanseverler'ile değiştirildi. Bu ikinci kuşak tarihçiler, geçmişteki hayal kırıklıklarını açıklayarak ve olayları ilerleme ve gelişmenin öngörücü bir modeline uydurarak kolonilerini korumaya çalıştılar. Bu süreçte, İngiliz Kuzey Amerika kolonilerinin her biri için farklı kimlikler kurdular. Bununla birlikte, Kanada'yı bir ulus olarak görenler ile taşra gelenekleri ve vizyonları olanlar arasında bir çatışma yaşandı. Nihayetinde, ilki, sadece bugünü ve geleceği kavramak için çok karmaşık ve uğursuz bulmak için galip geldi. Sonuç olarak, tarihçiler daha sonra partizan bölünmelerine veya kötümser nostaljiye düşerek amaç ve yön duygularını kaybettiler. Rollerinin reddedilmesi, 20. yüzyılda yeni bir profesyonel tarihçi türünün ortaya çıkmasına yol açtı.

المروجون والوطنيون والمقاتلون: التاريخ في القرن التاسع عشر في تاريخ كندا الناطقة باللغة الإنجليزية في كندا الناطقة باللغة الإنجليزية في القرن التاسع عشر، شهد تحولًا كبيرًا من جهد ترويجي للهواة إلى تخصص أكاديمي، كما يقول البروفيسور تايلور في تاريخه الشامل. خلال هذه الفترة، سعى المؤرخون الأوائل المعروفون باسم «المروجون» إلى تعزيز مصالحهم الخاصة من خلال روايات مبالغ فيها عن المستعمرة المعينة التي طوروا ارتباطًا مؤقتًا بها. تم استبدال هذه الشخصيات في النهاية بـ «الوطنيين»، الذين تأثرت كتاباتهم بالإخلاص لأرض ولادتهم وإقامتهم. حاول هذا الجيل الثاني من المؤرخين حماية مستعمراتهم من خلال شرح الإحباطات السابقة وتكييف الأحداث في نموذج تنبؤي للتقدم والتنمية. في هذه العملية، أنشأوا هويات مميزة لكل من مستعمرات أمريكا الشمالية البريطانية. ومع ذلك، تلت ذلك مواجهة بين أولئك الذين رأوا كندا كأمة وأولئك الذين لديهم تقاليد ورؤى إقليمية. في النهاية، ساد الأول، فقط ليجد الحاضر والمستقبل معقدًا وشريرًا للغاية بحيث لا يمكن فهمه. ونتيجة لذلك، فقد المؤرخون لاحقًا إحساسهم بالهدف والاتجاه، ووقعوا في الانقسامات الحزبية أو الحنين المتشائم. مهد هذا الرفض لدورهم الطريق لسلالة مهنية جديدة من المؤرخين لتظهر في القرن العشرين.