Faculty Retirement in the Arts and Sciences: A Study of the Effects of Ending Mandatory Retirement Introduction In 1986, the Age Discrimination in Employment Act (ADEA) was amended to abolish mandatory retirement for tenured faculty members in colleges and universities, effective January 1, 1994. This change in the law raised questions about the potential impact on the vitality of academic departments and the prospects of advancement for younger scholars. To address these questions, Albert Rees and Sharon Smith conducted a definitive study of faculty retirement in the arts and sciences, basing their conclusions on original data collected from thirty-three colleges and universities. Their findings reveal that the ending of mandatory retirement will have much smaller effects than those generally anticipated, so small that there is no justification for efforts to have Congress continue exempting faculty members from the ADEA past 1994, the date that the exemption is now due to expire. Retirement Patterns Rees and Smith's study provides valuable insights into retirement patterns among faculty members in the arts and sciences. They found that the majority of faculty members retire between the ages of 65 and 70, with only a small percentage retiring before the age of 60. The authors also discovered that the likelihood of retirement increases with age, with the highest rates of retirement occurring among faculty members in their late 60s and early 70s. Additionally, they found that the proportion of faculty members who retire varies by field, with those in the humanities and social sciences more likely to retire than those in the natural sciences.

Выход на пенсию преподавателей в области искусств и наук: исследование последствий прекращения обязательного выхода на пенсию В 1986 году в Закон о дискриминации по возрасту в сфере занятости (ADEA) были внесены поправки, отменяющие обязательный выход на пенсию для штатных преподавателей в колледжах и университетах, начиная с 1 января 1994 года. Это изменение в законе вызвало вопросы о потенциальном влиянии на жизнеспособность академических кафедр и перспективы продвижения молодых ученых. Чтобы ответить на эти вопросы, Альберт Рис и Шэрон Смит провели окончательное исследование выхода на пенсию преподавателей в области искусств и наук, основываясь на своих выводах на оригинальных данных, собранных в тридцати трех колледжах и университетах. Их результаты показывают, что прекращение обязательного выхода на пенсию будет иметь гораздо меньшие последствия, чем обычно ожидалось, настолько небольшие, что нет никаких оснований для усилий по продолжению освобождения Конгрессом преподавателей от ADEA в прошлом 1994 году, когда срок действия этого исключения истекает. Пенсионные модели Исследование Риса и Смита дает ценную информацию о пенсионных моделях среди преподавателей в области искусств и наук. Они обнаружили, что большинство преподавателей выходят на пенсию в возрасте от 65 до 70 лет, и лишь небольшой процент выходит на пенсию в возрасте до 60 лет. Авторы также обнаружили, что вероятность выхода на пенсию увеличивается с возрастом, причем самые высокие показатели выхода на пенсию наблюдаются среди преподавателей в конце 60-х и начале 70-х годов. Кроме того, они обнаружили, что доля преподавателей, которые выходят на пенсию, варьируется в зависимости от области, причем те, кто занимается гуманитарными и социальными науками, с большей вероятностью выйдут на пенсию, чем те, кто занимается естественными науками.

Retraite des enseignants en arts et sciences : étude sur les conséquences de la fin de la retraite obligatoire En 1986, la Loi sur la discrimination en matière d'âge dans l'emploi (LDEA) a été modifiée pour supprimer la retraite obligatoire des enseignants à temps plein dans les collèges et universités à compter du 1er janvier 1994. Ce changement de loi a soulevé des questions sur l'impact potentiel sur la viabilité des chaires universitaires et les perspectives d'avancement des jeunes scientifiques. Pour répondre à ces questions, Albert Rees et Sharon Smith ont mené une étude finale sur le départ à la retraite des professeurs d'arts et de sciences, en se fondant sur des données originales recueillies dans trente-trois collèges et universités. urs résultats montrent que la fin de la retraite obligatoire aura des conséquences bien moindres que prévu, si mineures qu'il n'y a aucune raison de poursuivre la libération des enseignants de l'ADEA par le Congrès en 1994, lorsque cette exemption expirera. Modèles de retraite L'étude de Rhys et Smith fournit de précieuses informations sur les modèles de retraite des enseignants des arts et des sciences. Ils ont constaté que la plupart des enseignants prennent leur retraite entre 65 et 70 ans et qu'un faible pourcentage seulement prend leur retraite avant l'âge de 60 ans. s auteurs ont également constaté que la probabilité de prendre sa retraite augmente avec l'âge, les taux de retraite les plus élevés étant observés chez les enseignants à la fin des années 60 et au début des années 70. De plus, ils ont constaté que la proportion d'enseignants qui prennent leur retraite varie d'un domaine à l'autre, ceux qui s'occupent des sciences humaines et sociales étant plus susceptibles de prendre leur retraite que ceux qui s'occupent des sciences naturelles.

Jubilación de profesores de artes y ciencias: estudio de los efectos de la terminación de la jubilación obligatoria En 1986 se modificó la y de discriminación por edad en el empleo (ADEA) para suprimir la jubilación obligatoria de los profesores de tiempo completo en los colegios y universidades a partir del 1º de enero de 1994. Este cambio en la ley ha suscitado interrogantes sobre el impacto potencial en la viabilidad de los departamentos académicos y las perspectivas de promoción de los jóvenes científicos. Para responder a estas preguntas, Albert Rees y Sharon Smith realizaron un estudio final sobre la jubilación de profesores de artes y ciencias, basado en sus conclusiones en datos originales recopilados en treinta y tres colegios y universidades. Sus resultados indican que el cese de la jubilación obligatoria tendrá consecuencias mucho menores de lo que normalmente se esperaba, tan pequeñas que no hay justificación para que el Congreso siga liberando a los docentes de ADEA el pasado año 1994, cuando expira esta exención. Modelos de jubilación estudio de Rhys y Smith proporciona información valiosa sobre los modelos de jubilación entre los profesores de artes y ciencias. Encontraron que la mayoría de los maestros se jubilan entre los 65 y 70 , y sólo un pequeño porcentaje se jubilan antes de los 60 . autores también encontraron que la probabilidad de jubilación aumenta con la edad, con las mayores tasas de jubilación observadas entre los profesores a finales de los 60 y principios de los 70. Además, encontraron que la proporción de maestros que se jubilan varía según el área, siendo más probable que los que se dedican a humanidades y ciencias sociales se jubilen que los que se dedican a ciencias naturales.

Pensionamento dei professori di arti e scienze: ricerca sugli effetti dell'interruzione della pensione obbligatoria Nel 1986, la legge ADEA ha introdotto modifiche che eliminano il pensionamento obbligatorio per i docenti a tempo pieno nei college e nelle università a partire dal 1 gennaio 1994. Questo cambiamento di legge ha sollevato domande circa il potenziale impatto sulla vitalità dei dipartimenti accademici e le prospettive di promozione dei giovani scienziati. Per rispondere a queste domande, Albert Rhys e Sharon Smith hanno condotto uno studio definitivo sulla pensione dei professori di arti e scienze, sulla base delle loro conclusioni sui dati originali raccolti in trenta college e università. I loro risultati dimostrano che la fine del pensionamento obbligatorio avrà effetti molto inferiori rispetto al solito previsto, così piccoli che non c'è alcun motivo per cercare di continuare a liberare il Congresso dei docenti da ADEA lo scorso 1994, quando questa eccezione scadrà. Modelli pensionistici Lo studio di Ris e Smith fornisce preziose informazioni sui modelli pensionistici tra i docenti di arti e scienze. Hanno scoperto che la maggior parte dei docenti va in pensione tra i 65 e i 70 anni, e solo una piccola percentuale va in pensione prima dei 60 anni. Gli autori hanno anche scoperto che le probabilità di pensionamento aumentano con l'età, con i tassi di pensionamento più elevati tra i docenti alla fine degli annì 60 e all'inizio degli anni '70. Inoltre, hanno scoperto che la percentuale di insegnanti che vanno in pensione varia a seconda dell'area, e che coloro che si occupano di scienze umane e sociali hanno più probabilità di andare in pensione rispetto a quelli che si occupano di scienze naturali.

Pensionierung von hrkräften in den Kündigungen der Künste und Wissenschaften: Untersuchung der Folgen der Beendigung der gesetzlichen Pensionierung 1986 wurde das Gesetz über Altersdiskriminierung in Beschäftigung (ADEA) geändert, um die gesetzliche Pensionierung von Vollzeitlehrkräften an Hochschulen und Universitäten mit Wirkung vom 1. Januar 1994 aufzuheben. Diese Gesetzesänderung warf Fragen über die möglichen Auswirkungen auf die bensfähigkeit akademischer hrstühle und die Aussichten auf die Förderung junger Wissenschaftler auf. Um diese Fragen zu beantworten, führten Albert Rees und Sharon Smith eine endgültige Studie über den Ruhestand von Fakultätsmitgliedern in den Künsten und Wissenschaften durch, die auf ihren Ergebnissen auf Originaldaten beruhte, die an dreiunddreißig Colleges und Universitäten gesammelt wurden. Ihre Ergebnisse deuten darauf hin, dass die Beendigung der obligatorischen Pensionierung viel geringere Auswirkungen haben wird als normalerweise erwartet, so gering, dass es keinen Grund für Bemühungen gibt, die Entlastung des Kongresses für hrer von der ADEA im vergangenen Jahr 1994 fortzusetzen, wenn diese Ausnahme ausläuft. Rentenmodelle Die Forschung von Rees und Smith liefert wertvolle Einblicke in die Rentenmodelle unter Fakultätsmitgliedern in den Künsten und Wissenschaften. e fanden heraus, dass die meisten hrer im Alter zwischen 65 und 70 Jahren in Rente gehen und nur ein kleiner Prozentsatz unter 60 Jahren in Rente geht. Die Autoren fanden auch heraus, dass die Wahrscheinlichkeit, in Rente zu gehen, mit zunehmendem Alter zunimmt, wobei die höchsten Ruhestandsraten bei hrern in den späten 60er und frühen 70er Jahren beobachtet wurden. Darüber hinaus stellten sie fest, dass der Anteil der hrkräfte, die in den Ruhestand gehen, je nach Bereich unterschiedlich ist, wobei diejenigen, die in den Geistes- und Sozialwissenschaften tätig sind, eher in den Ruhestand gehen als diejenigen, die in den Naturwissenschaften tätig sind.

Emerytura w sztuce i naukach: Badanie skutków zakończenia obowiązkowego przejścia na emeryturę W 1986 r. Ustawa o dyskryminacji ze względu na wiek zatrudnienia (ADEA) została zmieniona w celu wyeliminowania obowiązkowego przejścia na emeryturę dla wydziału w pełnym wymiarze godzin na uczelniach wyższych i uczelniach, ze skutkiem od 1 stycznia 1994 r. Ta zmiana prawa wzbudziła pytania dotyczące potencjalnego wpływu na rentowność wydziałów akademickich oraz perspektyw promowania młodych naukowców. Aby odpowiedzieć na te pytania, Albert Rees i Sharon Smith przeprowadzili ostateczne badanie emerytury wydziałów w dziedzinie sztuki i nauk, na podstawie ich ustaleń z oryginalnych danych zebranych z trzydziestu trzech uczelni i uniwersytetów. Ich ustalenia sugerują, że zakończenie obowiązkowego przechodzenia na emeryturę miałoby znacznie mniejszy wpływ niż zwykle oczekiwano, tak mały, że nie ma uzasadnienia dla wysiłków na rzecz kontynuowania zwolnienia edukatorów Kongresu z AD w 1994 r., kiedy zwolnienie to wygasa. Modele emerytalne Badanie Reesa i Smitha dostarcza cennych informacji na temat modeli emerytalnych wśród pedagogów w dziedzinie sztuki i nauk. Stwierdzili, że większość członków wydziału przechodzi na emeryturę w wieku od 65 do 70 lat, przy czym tylko niewielki procent przechodzi na emeryturę przed ukończeniem 60 roku życia. Autorzy stwierdzili również, że prawdopodobieństwo przejścia na emeryturę wzrasta wraz z wiekiem, przy czym największy odsetek emerytur występuje wśród pedagogów pod koniec lat 60-tych i na początku lat 70-tych. Ponadto, odkryli, że odsetek wydziałów, którzy przechodzą na emeryturę różni się w zależności od dziedziny, z tych w naukach humanistycznych i społecznych bardziej prawdopodobne, aby przejść na emeryturę niż tych w naukach.

''

Sanat ve Bilimde Fakülte Emekliliği: Zorunlu Emekliliğe Son Vermenin Etkileri Üzerine Bir Çalışma 1986'da, İstihdam Yaşı Ayrımcılığı Yasası (ADEA), 1 Ocak 1994'ten itibaren geçerli olmak üzere, kolejlerde ve üniversitelerde tam zamanlı öğretim üyeleri için zorunlu emekliliği ortadan kaldırmak için değiştirildi. Yasadaki bu değişiklik, akademik bölümlerin uygulanabilirliği üzerindeki potansiyel etki ve genç akademisyenlerin teşvik edilme umutları hakkında sorular ortaya çıkarmıştır. Bu soruları cevaplamak için Albert Rees ve Sharon Smith, otuz üç kolej ve üniversiteden toplanan orijinal verilerden elde ettikleri bulgulara dayanarak, sanat ve bilimlerde fakülte emekliliğine ilişkin kesin bir çalışma yaptı. Bulguları, zorunlu emekliliğin sona ermesinin normalde beklenenden çok daha az etkiye sahip olacağını, o kadar küçük ki, bu muafiyetin sona erdiği geçen 1994 ADEA'lardan eğitimcilerin Kongre'nin muafiyetine devam etme çabaları için hiçbir gerekçe olmadığını göstermektedir. Rees ve Smith çalışması, sanat ve bilimdeki eğitimciler arasında emeklilik modelleri hakkında değerli bilgiler sağlar. Çoğu öğretim üyesinin 65 ila 70 yaşları arasında emekli olduğunu ve sadece küçük bir yüzdesinin 60 yaşından önce emekli olduğunu bulmuşlardır. Yazarlar ayrıca, emeklilik olasılığının yaşla birlikte arttığını ve en yüksek emeklilik oranlarının 60'ların sonunda ve 70'lerin başında eğitimciler arasında meydana geldiğini bulmuşlardır. Buna ek olarak, emekli olan fakülte oranının alana göre değiştiğini, beşeri bilimler ve sosyal bilimlerdekilerin bilimdekilerden daha fazla emekli olma ihtimalinin yüksek olduğunu bulmuşlardır.

تقاعد أعضاء هيئة التدريس في الآداب والعلوم: دراسة عن آثار إنهاء التقاعد الإلزامي في عام 1986، تم تعديل قانون التمييز في سن العمل (ADEA) لإلغاء التقاعد الإلزامي لأعضاء هيئة التدريس بدوام كامل في الكليات والجامعات، اعتبارًا من 1 يناير 1994. أثار هذا التغيير في القانون تساؤلات حول التأثير المحتمل على جدوى الأقسام الأكاديمية وآفاق تعزيز الأكاديميين الشباب. للإجابة على هذه الأسئلة، أجرى ألبرت ريس وشارون سميث دراسة نهائية لتقاعد أعضاء هيئة التدريس في الآداب والعلوم، بناءً على النتائج التي توصلوا إليها من البيانات الأصلية التي تم جمعها من ثلاث وثلاثين كلية وجامعة. تشير النتائج التي توصلوا إليها إلى أن إنهاء التقاعد الإلزامي سيكون له تأثير أقل بكثير مما كان متوقعًا في العادة، وهو تأثير صغير جدًا بحيث لا يوجد مبرر للجهود المبذولة لمواصلة إعفاء الكونجرس للمعلمين من ADEAs في 1994 الماضي، عندما ينتهي هذا الإعفاء. نماذج التقاعد تقدم دراسة ريس وسميث رؤى قيمة حول نماذج التقاعد بين المعلمين في الفنون والعلوم. ووجدوا أن معظم أعضاء هيئة التدريس يتقاعدون بين سن 65 و 70، مع تقاعد نسبة صغيرة فقط قبل سن 60. وجد المؤلفون أيضًا أن احتمالية التقاعد تزداد مع تقدم العمر، مع حدوث أعلى معدلات التقاعد بين المعلمين في أواخر الستينيات وأوائل السبعينيات. بالإضافة إلى ذلك، وجدوا أن نسبة أعضاء هيئة التدريس الذين يتقاعدون تختلف حسب المجال، حيث من المرجح أن يتقاعد أولئك في العلوم الإنسانية والاجتماعية أكثر من أولئك في العلوم.