The plot of the book 'Как я убил Плутон и почему это было неизбежно' (How I Killed Pluto and Why it Was Inevitable) revolves around the discovery and subsequent reclassification of Pluto as a dwarf planet, and the impact this had on society and human understanding of the universe. The story begins with the discovery of Pluto by Clyde Tombaugh in 1930, and its subsequent recognition as the ninth planet in our solar system. For many years, Pluto was considered a full-fledged planet, and its demotion to dwarf planet status in 2005 sent shockwaves through the scientific community and beyond. The author, Mike Brown, played a key role in this discovery, as he was the first person to find evidence of Eris, a larger dwarf planet that orbits in the far reaches of the solar system. However, as Brown delved deeper into his research, he realized that neither Eris nor Pluto were true planets, but rather dwarf planets - objects that are too small to be considered planets under new criteria set forth by the International Astronomical Union.

сюжет книги 'Как я убил Плутон и почему это было неизбежно'(Как я Убитый Плутон и Почему это Было Неизбежно) вращается вокруг открытия и последующей реклассификации Плутона как карликовая планета и влияние, которое это оказало на общество и человеческое понимание вселенной. История начинается с открытия Плутона Клайдом Томбо в 1930 году, и последующего признания его девятой планетой нашей Солнечной системы. В течение многих лет Плутон считался полноценной планетой, и его понижение до статуса карликовой планеты в 2005 году послало ударные волны через научное сообщество и за его пределы. Автор, Майк Браун, сыграл ключевую роль в этом открытии, поскольку он был первым человеком, нашедшим доказательства существования Эриды, более крупной карликовой планеты, которая вращается в дальних пределах Солнечной системы. Однако, когда Браун углубился в свои исследования, он понял, что ни Эрида, ни Плутон не были истинными планетами, а скорее карликовыми планетами - объектами, которые слишком малы, чтобы считаться планетами по новым критериям, изложенным Международным астрономическим союзом.

Histoire du livre « Comment j'ai tué Pluton et pourquoi c'était inévitable » (Comment j'ai tué Pluton et Pourquoi c'était inévitable) tourne autour de la découverte et de la reclassification de Pluton comme planète naine et de l'impact que cela a eu sur la société et la compréhension humaine de l'univers. L'histoire commence par la découverte de Pluton par Clyde Tombeau en 1930, puis par sa reconnaissance comme la neuvième planète de notre système solaire. Pendant de nombreuses années, Pluton a été considérée comme une planète à part entière, et sa rétrogradation au statut de planète naine en 2005 a envoyé des ondes de choc à travers la communauté scientifique et au-delà. L'auteur, Mike Brown, a joué un rôle clé dans cette découverte, car il a été le premier homme à trouver des preuves de l'existence d'Erida, une planète naine plus grande qui tourne dans les limites lointaines du système solaire. Cependant, lorsque Brown a approfondi ses recherches, il s'est rendu compte que ni Erida ni Pluton n'étaient de vraies planètes, mais plutôt des planètes naines - des objets trop petits pour être considérés comme des planètes selon les nouveaux critères énoncés par l'Union astronomique internationale.

la trama del libro 'Cómo maté a Plutón y por qué fue inevitable'(Cómo maté a Plutón y Por qué fue inevitable) gira en torno al descubrimiento y posterior reclasificación de Plutón como planeta enano y el impacto que esto tuvo en la sociedad y la comprensión humana del universo. La historia comienza con el descubrimiento de Plutón por Clyde Tombaugh en 1930, y el posterior reconocimiento de él como el noveno planeta de nuestro sistema solar. Durante , Plutón fue considerado un planeta completo, y su descenso a la condición de planeta enano en 2005 envió ondas de choque a través de la comunidad científica y más allá. autor, Mike Brown, jugó un papel clave en este descubrimiento ya que fue la primera persona en encontrar evidencia de la existencia de Erida, un planeta enano más grande que gira dentro de los confines lejanos del sistema solar. n embargo, cuando Brown profundizó en sus investigaciones, se dio cuenta de que ni Erida ni Plutón eran verdaderos planetas, sino más bien planetas enanos - objetos que son demasiado pequeños para ser considerados planetas según los nuevos criterios establecidos por la Unión Astronómica Internacional.

A história do livro «Como eu matei Plutão e por que era inevitável» (Como eu matei Plutão e Porque Era Inevitável) gira em torno da descoberta e posterior reclassificação de Plutão como planeta anão e o impacto que isso teve sobre a sociedade e a compreensão humana do universo. A história começa com a descoberta de Plutão por Clyde Tombo, em 1930, e depois foi reconhecida como o nono planeta do nosso sistema solar. Durante anos Plutão foi considerado um planeta completo, e seu rebaixamento ao status de planeta anão em 2005 enviou ondas de choque através da comunidade científica e além dele. O autor, Mike Brown, teve um papel fundamental nesta descoberta, porque foi o primeiro homem a encontrar provas da existência de Erida, um planeta anão maior que gira nos limites distantes do sistema solar. No entanto, quando Brown se aprofundou na sua pesquisa, percebeu que nem Erida nem Plutão eram planetas verdadeiros, e sim planetas anãs - objetos muito pequenos para serem considerados planetas sob os novos critérios estabelecidos pela União Astronômica Internacional.

Die Handlung des Buches „Wie ich Pluto tötete und warum es unvermeidlich war“ (Wie ich Pluto tötete und warum es unvermeidlich war) dreht sich um die Entdeckung und anschließende Neuklassifizierung von Pluto als Zwergplanet und die Auswirkungen, die dies auf die Gesellschaft und das menschliche Verständnis des Universums hatte. Die Geschichte beginnt mit Plutos Entdeckung durch Clyde Tombo im Jahr 1930 und der anschließenden Anerkennung als neunter Planet unseres Sonnensystems. Jahrelang galt Pluto als vollwertiger Planet, und sein Abstieg in den Status eines Zwergplaneten im Jahr 2005 sandte Schockwellen durch die wissenschaftliche Gemeinschaft und darüber hinaus. Der Autor, Mike Brown, spielte eine Schlüsselrolle bei dieser Entdeckung, da er als erster Mensch Beweise für die Existenz von Eris fand, einem größeren Zwergplaneten, der sich in den fernen Grenzen des Sonnensystems dreht. Als Brown jedoch tiefer in seine Forschung einging, erkannte er, dass weder Eris noch Pluto wahre Planeten waren, sondern eher Zwergplaneten - Objekte, die zu klein sind, um nach den neuen Kriterien der Internationalen Astronomischen Union als Planeten zu gelten.

fabuła książki „Jak zabiłem Plutona i dlaczego to było nieuniknione” (Jak zabiłem Plutona i dlaczego to było nieuniknione) kręci się wokół odkrycia i późniejszej reklasyfikacji Plutona jako planety karłowatej i jego wpływ na społeczeństwo i ludzkie zrozumienie wszechświata. Historia zaczyna się od odkrycia Plutona przez Clyde'a Tombaugha w 1930 roku, a następnie jego uznania jako dziewiątej planety naszego Układu Słonecznego. Przez lata Pluton był uważany za pełnoprawną planetę, a jego demotion do statusu karłowatej planety w 2005 roku wysyłał fale uderzeniowe przez społeczność naukową i poza nią. Autor, Mike Brown, odegrał kluczową rolę w tym odkryciu, ponieważ jako pierwsza osoba znalazła dowody na istnienie Eris, większej planety karłowatej, która krąży wokół dalekich krańców Układu Słonecznego. Jednak, gdy Brown zagłębił się w swoje badania, zdał sobie sprawę, że ani Eris, ani Pluton nie są prawdziwymi planetami, ale raczej karłowatymi planetami - obiektami, które są zbyt małe, by mogły zostać uznane za planety według nowych kryteriów przedstawionych przez Międzynarodową Unię Astronomiczną.

''

Plüton'u Nasıl Öldürdüm ve Neden Kaçınılmazdı (How I Killed Pluto and Why It Was Inevitable) kitabının konusu, Plüton'un bir cüce gezegen olarak keşfedilmesi ve daha sonra yeniden sınıflandırılması ve toplum ve insanın evren anlayışı üzerindeki etkisi etrafında dönüyor. Hikaye, Plüton'un 1930'da Clyde Tombaugh tarafından keşfedilmesi ve daha sonra güneş sistemimizin dokuzuncu gezegeni olarak tanınmasıyla başlar. Yıllarca, Plüton tam teşekküllü bir gezegen olarak kabul edildi ve 2005 yılında cüce gezegen statüsüne indirgenmesi, bilimsel topluluk ve ötesinde şok dalgaları gönderdi. Yazar Mike Brown, bu keşifte önemli bir rol oynadı, çünkü güneş sisteminin uzak bölgelerini çevreleyen daha büyük bir cüce gezegen olan Eris'in varlığına dair kanıt bulan ilk kişi oydu. Bununla birlikte, Brown araştırmasına girdiğinde, ne Eris'in ne de Pluto'nun gerçek gezegenler olmadığını, aksine cüce gezegenler olduğunu fark etti - Uluslararası Astronomi Birliği tarafından özetlenen yeni kriterlerle gezegen olarak kabul edilemeyecek kadar küçük nesneler.

مؤامرة كتاب «كيف قتلت بلوتو ولماذا كان لا مفر منه» (كيف قتلت بلوتو ولماذا كان لا مفر منه) تدور حول اكتشاف بلوتو وإعادة تصنيفه لاحقًا ككوكب قزم وتأثيره على المجتمع والفهم البشري للكون. تبدأ القصة باكتشاف كلايد تومبو بلوتو في عام 1930، والاعتراف به لاحقًا باعتباره الكوكب التاسع لنظامنا الشمسي. لسنوات، كان بلوتو يعتبر كوكبًا كاملاً، وأدى خفض رتبته إلى حالة الكوكب القزم في عام 2005 إلى حدوث صدمة عبر المجتمع العلمي وخارجه. لعب المؤلف، مايك براون، دورًا رئيسيًا في هذا الاكتشاف، حيث كان أول شخص يجد دليلًا على وجود إيريس، وهو كوكب قزم أكبر يدور حول المناطق البعيدة من النظام الشمسي. ومع ذلك، بينما كان براون يتعمق في بحثه، أدرك أنه لا إيريس ولا بلوتو كانا كواكب حقيقية، بل كواكب قزمة - أجسام صغيرة جدًا بحيث لا يمكن اعتبارها كواكب وفقًا للمعايير الجديدة التي حددها الاتحاد الفلكي الدولي.