Drunk Mom: A Journey Through Addiction, Motherhood, and Redemption As I sit down to write about Drunk Mom, a memoir by Jowita Bydlowska, I am struck by the raw emotion and brutal honesty that permeates every page of this powerful book. This is a story of addiction, motherhood, and redemption, one that pulls no punches and spares no details. It is a journey that takes the reader through the highs and lows of a life consumed by alcoholism, the struggles of new motherhood, and the never-ending quest for redemption. The book begins three years after Jowita's last drink, as she celebrates the birth of her first child with a glass of champagne. But this time, it's not just any ordinary glass - it's a return to her old habits, a sign of things to come. As she hides her drinking from her loved ones and navigates the challenges of motherhood, Jowita's addiction quickly spirals out of control, leading to a series of events that threaten to tear her life apart. From the very beginning, the writing is immediate and visceral, placing the reader in the midst of Jowita's chaotic world. We feel her desperation, her self-deception, and her all-consuming hunger for just one more drink. The prose is unsentimental, yet heart-wrenching, as we witness the downward spiral of her addiction and the toll it takes on her relationships, her health, and her very sense of self.

Пьяная мама: путешествие через зависимость, материнство и искупление Когда я сажусь писать о Пьяной маме, мемуарах Йовиты Быдловской, меня поражают сырые эмоции и жестокая честность, которая пронизывает каждую страницу этой мощной книги. Это история зависимости, материнства и искупления, та, которая не тянет за собой ударов и не щадит подробностей. Это путешествие, которое проводит читателя через максимумы и минимумы жизни, поглощенной алкоголизмом, борьбой нового материнства и бесконечным поиском искупления. Книга начинается через три года после последнего напитка Джовиты, так как она празднует рождение своего первенца бокалом шампанского. Но на этот раз дело не только в любом обычном стакане - это возвращение к ее старым привычкам, признак грядущих событий. По мере того, как она скрывает свое питье от своих близких и ориентируется на проблемы материнства, зависимость Джовиты быстро выходит из-под контроля, что приводит к серии событий, которые угрожают разорвать ее жизнь. С самого начала письмо является непосредственным и висцеральным, помещая читателя посреди хаотичного мира Джовиты. Мы чувствуем ее отчаяние, ее самообман и ее всепоглощающий голод еще на один напиток. Проза несентиментальна, но душераздирающая, поскольку мы являемся свидетелями нисходящей спирали ее зависимости и ущерба, который она наносит ее отношениям, ее здоровью и самому ощущению себя.

Mère ivre : voyage à travers la dépendance, la maternité et la rédemption Quand je m'installe pour écrire sur Mère ivre, les mémoires de Jowita Bydlovskaïa, je suis sidéré par les émotions crues et l'honnêteté cruelle qui imprègne chaque page de ce livre puissant. C'est l'histoire de la dépendance, de la maternité et de la rédemption, celle qui ne tire pas les coups et n'épargne pas les détails. C'est un voyage qui guide le lecteur à travers les maximes et les minima d'une vie absorbée par l'alcoolisme, la lutte de la nouvelle maternité et la recherche infinie de la rédemption. livre commence trois ans après la dernière boisson de Giovita, car elle célèbre la naissance de son premier enfant avec un verre de champagne. Mais cette fois, il ne s'agit pas seulement de tout verre ordinaire - c'est un retour à ses vieilles habitudes, un signe des événements à venir. Alors qu'elle cache sa boisson à ses proches et qu'elle se concentre sur les problèmes de la maternité, la dépendance de Jovita devient rapidement incontrôlable, entraînant une série d'événements qui menacent de briser sa vie. Dès le début, l'écriture est immédiate et viscérale, plaçant le lecteur au milieu du monde chaotique de Jovita. Nous ressentons son désespoir, son égoïsme et sa faim tout-puissant pour une autre boisson. La prose est non sentimentale, mais déchirante, car nous assistons à la spirale descendante de sa dépendance et des dommages qu'elle inflige à ses relations, à sa santé et à sa sensation même.

Madre borracha: un viaje por la adicción, la maternidad y la redención Cuando me siento a escribir sobre la madre borracha, las memorias de Jovita Bydlowska, me asombra la emoción cruda y la honestidad brutal que impregna cada página de este poderoso libro. Es una historia de adicción, maternidad y redención, una que no tira de golpes y no escatima detalles. Es un viaje que lleva al lector por los máximos y mínimos de una vida absorbida por el alcoholismo, la lucha de la nueva maternidad y la búsqueda infinita de la redención. libro comienza tres después del último trago de Jovita, mientras celebra el nacimiento de su primer hijo con una copa de champán. Pero esta vez no se trata sólo de cualquier vaso ordinario - es un retorno a sus viejos hábitos, una señal de los acontecimientos venideros. A medida que oculta su bebida a sus seres queridos y se centra en los problemas de maternidad, la adicción de Jovita se descontrola rápidamente, lo que lleva a una serie de eventos que amenazan con romper su vida. Desde el principio, la escritura es inmediata y visceral, situando al lector en medio del caótico mundo de Jovita. Sentimos su desesperación, su autoengaño y su hambre absorbente por otro trago. La prosa es poco sentimental, pero desgarradora, ya que asistimos a una espiral descendente de su adicción y del daño que causa a su relación, a su salud y a su propia sensación de sí misma.

Mamma ubriaca: viaggio attraverso la dipendenza, la maternità e la redenzione Quando mi siedo a scrivere di Mamma Ubriaca, le memorie di Jovita di Toro, sono colpito dalle emozioni crude e dalla crudele onestà che sfila ogni pagina di questo potente libro. È una storia di dipendenza, di maternità e di redenzione, quella che non prende a pugni e non risparmia dettagli. È un viaggio che porta il lettore attraverso i massimi e minimi della vita inghiottita dall'alcolismo, dalla lotta alla nuova maternità e dalla ricerca infinita di redenzione. Il libro inizia tre anni dopo l'ultimo drink di Jovita, perché festeggia la nascita del suo primogenito con un bicchiere di champagne. Ma questa volta, non si tratta solo di un bicchiere qualsiasi, è un ritorno alle sue vecchie abitudini, segno di eventi che stanno per accadere. Mentre nasconde il suo bere ai suoi cari e si concentra sui problemi della maternità, la dipendenza di Giovita è rapidamente fuori controllo, causando una serie di eventi che minacciano di spezzare la sua vita. Fin dall'inizio, la lettera è immediata e viscerale, mettendo il lettore in mezzo al mondo caotico di Giovita. Sentiamo la sua disperazione, la sua autodifesa e la sua fame per un altro drink. La prosa è incontenibile, ma straziante, perché assistiamo alla spirale discendente della sua dipendenza e dei danni che provoca alla sua relazione, alla sua salute e alla sensazione di se stessa.

Drunk Mom: Eine Reise durch Sucht, Mutterschaft und Erlösung Wenn ich mich hinsetze, um über Drunk Mom, die Memoiren von Jovita Bydlovskaya, zu schreiben, bin ich überwältigt von den rohen Emotionen und der brutalen Ehrlichkeit, die jede Seite dieses kraftvollen Buches durchdringt. Es ist eine Geschichte von Sucht, Mutterschaft und Erlösung, eine, die keine Schläge nach sich zieht und keine Details verschont. Es ist eine Reise, die den ser durch die Höhen und Tiefen eines bens führt, das vom Alkoholismus, dem Kampf der neuen Mutterschaft und der endlosen Suche nach Erlösung verzehrt wird. Das Buch beginnt drei Jahre nach dem letzten Drink von Giovita, als sie die Geburt ihres ersten Kindes mit einem Glas Champagner feiert. Aber diesmal geht es nicht nur um irgendein gewöhnliches Glas - es ist eine Rückkehr zu ihren alten Gewohnheiten, ein Zeichen für kommende Ereignisse. Als sie ihr Trinken vor ihren Lieben versteckt und sich auf Mutterschaftsprobleme konzentriert, gerät Jovitas Sucht schnell außer Kontrolle, was zu einer Reihe von Ereignissen führt, die ihr ben zu zerreißen drohen. Von Anfang an ist das Schreiben direkt und viszeral und versetzt den ser in die chaotische Welt von Jovita. Wir spüren ihre Verzweiflung, ihre Selbsttäuschung und ihren alles verzehrenden Hunger nach einem weiteren Getränk. Prosa ist unsentimental, aber herzzerreißend, da wir Zeuge einer Abwärtsspirale ihrer Sucht und des Schadens sind, den sie ihrer Beziehung, ihrer Gesundheit und ihrem Selbstgefühl zufügt.

''

Sarhoş Anne: Bağımlılık, Annelik ve Kefaret Üzerine Bir Yolculuk Jovita Bydlowska'nın anıları olan Sarhoş Anne hakkında yazmak için oturduğumda, bu güçlü kitabın her sayfasına nüfuz eden ham duygular ve acımasız dürüstlükten etkilendim. Bu bir bağımlılık, annelik ve kurtuluş hikayesi, hiçbir yumruk atmayan ve hiçbir ayrıntıyı esirgemeyen bir hikaye. Bu, okuyucuyu alkolizm, yeni annelik mücadelesi ve sonsuz kurtuluş arayışı tarafından tüketilen bir hayatın iniş çıkışlarına götüren bir yolculuk. Kitap, Jovita'nın son içkisinden üç yıl sonra, ilk çocuğunun doğumunu bir bardak şampanya ile kutlarken başlıyor. Ama bu sefer sıradan bir cam değil - eski alışkanlıklarına geri döndü, gelecek şeylerin bir işareti. İçtiğini sevdiklerinden gizledikçe ve anneliğin zorluklarında gezinirken, Jovita'nın bağımlılığı hızla kontrolden çıkıyor ve hayatını parçalamakla tehdit eden bir dizi olaya yol açıyor. Yazı en başından beri anlık ve içgüdüseldir, okuyucuyu Jovita'nın kaotik dünyasının ortasına yerleştirir. Umutsuzluğunu, kendini kandırmasını ve başka bir içki için her şeyi tüketen açlığını hissediyoruz. Nesir, duygusuz ama yürek parçalayıcıdır, çünkü bağımlılığının aşağı doğru sarmalına ve ilişkisine, sağlığına ve kendisi olma hissine verdiği zarara tanık oluruz.

أمي في حالة سكر: رحلة عبر الإدمان والأمومة والفداء عندما أجلس لأكتب عن أمي في حالة سكر، مذكرات جوفيتا بيدلوسكا، أدهشتني المشاعر الخام والصدق الوحشي الذي يتخلل كل صفحة من هذا الكتاب القوي. إنها قصة إدمان وأمومة وفداء، قصة لا تسحب اللكمات ولا تدخر أي تفاصيل. إنها رحلة تأخذ القارئ عبر ارتفاعات وانخفاضات الحياة التي يستهلكها إدمان الكحول، ونضال الأمومة الجديدة والبحث اللامتناهي عن الخلاص. يبدأ الكتاب بعد ثلاث سنوات من آخر مشروب لجوفيتا، حيث تحتفل بميلاد طفلها الأول بكأس من الشمبانيا. لكن هذه المرة لا يتعلق الأمر بأي زجاج عادي فقط - إنه عودة إلى عاداتها القديمة، علامة على أشياء قادمة. بينما تخفي شربها عن أحبائها وتتغلب على تحديات الأمومة، سرعان ما يخرج إدمان جوفيتا عن نطاق السيطرة، مما يؤدي إلى سلسلة من الأحداث التي تهدد بتمزيق حياتها. منذ البداية، كانت الكتابة فورية وعميقة، مما يضع القارئ في خضم عالم جوفيتا الفوضوي. نشعر بيأسها وخداعها لذاتها وجوعها المستهلك لمشروب آخر. النثر غير عاطفي ولكنه مفجع لأننا نشهد دوامة إدمانها والضرر الذي يلحقه بعلاقتها وصحتها وشعورها بنفسها.