The book "The New Monuments and the End of Man: US Sculpture between War and Peace, 1945-1975" by Robert Slifkin offers a unique perspective on the evolution of technology and its impact on humanity during the post-war era in America. The author examines how leading American artists used monumental sculpture to grapple with the existential anxieties of nuclear annihilation and the transformation of modern knowledge. This article will provide a detailed description of the plot, focusing on the need to study and understand the technological process and the possibility of developing a personal paradigm for perceiving the technological process as the basis for human survival and unity in a warring state. In the wake of the atomic bombings of Japan in 1945, American artists began to question the meaning of creating art in a world where humanity could be destroyed by its own hand. Slifkin explores how iconic works such as David Smith's industrially evocative welded steel sculptures, Donald Judd's austere structures, and Robert Smithson's desolate yet picturesque earthworks reflected on the fate of humanity in the nuclear era. These artists transformed the neglected tradition of sculptural monuments to address cultural and existential anxieties surrounding the threat of nuclear warfare. The book traces the intersections of post-war sculptural practice with cybernetic theory, science fiction, cinema, and political debates surrounding nuclear warfare.

Книга Роберта Слифкина «Новые памятники и конец человека: скульптура США между войной и миром, 1945-1975» предлагает уникальный взгляд на эволюцию технологии и ее влияние на человечество в послевоенную эпоху в Америке. Автор рассматривает, как ведущие американские художники использовали монументальную скульптуру, чтобы бороться с экзистенциальными тревогами ядерного уничтожения и трансформации современных знаний. В данной статье будет представлено подробное описание сюжета, акцентирующее внимание на необходимости изучения и понимания технологического процесса и возможности выработки личностной парадигмы восприятия технологического процесса как основы выживания и единства человека в воюющем государстве. На волне атомных бомбардировок Японии в 1945 году американские художники начали ставить под сомнение смысл создания искусства в мире, где человечество могло быть уничтожено собственной рукой. Слайфкин исследует, как такие культовые работы, как индустриально вызывающие интерес сварные стальные скульптуры Дэвида Смита, строгие конструкции Дональда Джадда и безлюдные, но живописные земляные работы Роберта Смитсона отразились на судьбе человечества в ядерную эпоху. Эти художники трансформировали забытую традицию скульптурных памятников, чтобы решить культурные и экзистенциальные проблемы, связанные с угрозой ядерной войны. В книге прослеживаются пересечения послевоенной скульптурной практики с кибернетической теорией, научной фантастикой, кинематографом и политическими дебатами вокруг ядерной войны.

livre de Robert Slifkin, « s nouveaux monuments et la fin de l'homme : la sculpture des États-Unis entre la guerre et le monde, 1945-1975 », offre une vision unique de l'évolution de la technologie et de son impact sur l'humanité dans l'après-guerre en Amérique. L'auteur examine comment les principaux artistes américains ont utilisé la sculpture monumentale pour lutter contre les angoisses existentielles de la destruction nucléaire et de la transformation des connaissances modernes. Cet article présentera une description détaillée de l'histoire, mettant l'accent sur la nécessité d'étudier et de comprendre le processus technologique et la possibilité d'élaborer un paradigme personnel de la perception du processus technologique comme base de la survie et de l'unité de l'homme dans un État en guerre. À la suite des bombardements atomiques du Japon en 1945, les artistes américains ont commencé à remettre en question le sens de la création artistique dans un monde où l'humanité pouvait être détruite de sa propre main. Slifkin étudie comment des œuvres cultuelles telles que les sculptures soudées industrielles de David Smith, les constructions rigoureuses de Donald Judd et les travaux de terrassement désertes mais pittoresques de Robert Smithson ont influencé le sort de l'humanité à l'ère nucléaire. Ces artistes ont transformé la tradition oubliée des monuments sculptés pour résoudre les problèmes culturels et existentiels liés à la menace d'une guerre nucléaire. livre montre les intersections entre la pratique sculpturale d'après-guerre et la théorie cybernétique, la science-fiction, le cinéma et le débat politique autour de la guerre nucléaire.

libro de Robert Slifkin « nuevos monumentos y el fin del hombre: la escultura de Estados Unidos entre la guerra y la paz, 1945-1975» ofrece una visión única de la evolución de la tecnología y su impacto en la humanidad en la era de la posguerra en América. autor considera cómo los principales artistas estadounidenses han utilizado la escultura monumental para combatir las ansiedades existenciales de la destrucción nuclear y la transformación del conocimiento moderno. Este artículo ofrecerá una descripción detallada de la trama, centrándose en la necesidad de estudiar y comprender el proceso tecnológico y la posibilidad de generar un paradigma personal de la percepción del proceso tecnológico como base de la supervivencia y unidad del hombre en un Estado en guerra. A raíz de los bombardeos atómicos de Japón en 1945, los artistas estadounidenses comenzaron a cuestionar el significado de crear arte en un mundo donde la humanidad podría ser destruida por su propia mano. Slifkin explora cómo obras de culto como esculturas de acero soldado de interés industrial de David Smith, diseños rigurosos de Donald Judd y excavaciones desiertas pero pintorescas de Robert Smithson han reflejado el destino de la humanidad en la era nuclear. Estos artistas transformaron una tradición olvidada de monumentos escultóricos para resolver los problemas culturales y existenciales asociados a la amenaza de una guerra nuclear. libro traza las intersecciones de la práctica escultórica de la posguerra con la teoría cibernética, la ciencia ficción, el cine y el debate político en torno a la guerra nuclear.

Il libro di Robert Slifkin «Nuovi monumenti e fine dell'uomo: la scultura degli Stati Uniti tra la guerra e la pace, 1945-1975» offre una visione unica dell'evoluzione della tecnologia e del suo impatto sull'umanità nel dopoguerra in America. L'autore vede come i più importanti artisti americani hanno utilizzato la scultura monumentale per combattere le preoccupazioni esistenziali di distruzione nucleare e la trasformazione delle conoscenze moderne. Questo articolo fornirà una descrizione dettagliata della storia, che sottolinea la necessità di esplorare e comprendere il processo tecnologico e la possibilità di sviluppare un paradigma personale della percezione del processo tecnologico come base per la sopravvivenza e l'unità dell'uomo in uno stato in guerra. Nell'onda dei bombardamenti atomici sul Giappone nel 1945, gli artisti americani cominciarono a mettere in discussione il senso di creare arte in un mondo in cui l'umanità poteva essere distrutta con la propria mano. Slifkin studia come opere iconiche come le sculture di acciaio di David Smith industrialmente interessanti, le rigorose costruzioni di Donald Judd e le pittoresche opere di terra di Robert Smithson abbiano influenzato il destino dell'umanità nell'era nucleare. Questi artisti hanno trasformato la tradizione dimenticata dei monumenti scultorei per risolvere i problemi culturali ed esistenziali legati alla minaccia di una guerra nucleare. Il libro mostra l'attraversamento della pratica scultorea del dopoguerra con la teoria cibernetica, la fantascienza, il cinema e il dibattito politico sulla guerra nucleare.

Robert Slifkins Buch „New Monuments and the End of Man: A US Sculpture between War and Peace, 1945-1975“ bietet einen einzigartigen Einblick in die Entwicklung der Technologie und ihre Auswirkungen auf die Menschheit in der Nachkriegszeit in Amerika. Der Autor untersucht, wie führende amerikanische Künstler die monumentale Skulptur verwendeten, um die existenziellen Ängste der nuklearen Zerstörung und Transformation des modernen Wissens zu bekämpfen. In diesem Artikel wird eine detaillierte Beschreibung der Handlung vorgestellt, die sich auf die Notwendigkeit konzentriert, den technologischen Prozess zu studieren und zu verstehen und ein persönliches Paradigma für die Wahrnehmung des technologischen Prozesses als Grundlage für das Überleben und die Einheit des Menschen in einem kriegführenden Staat zu entwickeln. Im Zuge der Atombombenabwürfe auf Japan 1945 begannen amerikanische Künstler, den nn des Kunstschaffens in einer Welt in Frage zu stellen, in der die Menschheit durch ihre eigene Hand zerstört werden konnte. Slifkin untersucht, wie Kultwerke wie David Smiths industriell interessante geschweißte Stahlskulpturen, Donald Judds strenge Konstruktionen und Robert Smithsons menschenleere, aber malerische Erdarbeiten das Schicksal der Menschheit im Atomzeitalter beeinflussten. Diese Künstler haben die vergessene Tradition der skulpturalen Denkmäler transformiert, um die kulturellen und existenziellen Probleme zu lösen, die mit der Bedrohung durch einen Atomkrieg verbunden sind. Das Buch zeichnet die Überschneidungen der bildhauerischen Praxis der Nachkriegszeit mit kybernetischer Theorie, Science-Fiction, Kino und politischen Debatten rund um den Atomkrieg nach.

Książka Roberta Slifkina „New Monuments and the End of Man: A U.S. Rzeźba między wojną a pokojem, 1945-1975” oferuje wyjątkową perspektywę na ewolucję technologii i jej wpływ na ludzkość w powojennej erze Ameryki. Autor przygląda się temu, jak czołowi amerykańscy artyści wykorzystali monumentalną rzeźbę do walki z egzystencjalnymi troskami o unicestwienie jądrowe i transformację nowoczesnej wiedzy. Artykuł ten dostarczy szczegółowego opisu fabuły, koncentrując się na potrzebie badania i zrozumienia procesu technologicznego oraz możliwości opracowania osobistego paradygmatu postrzegania procesu technologicznego jako podstawy przetrwania i jedności osoby w stanie wojennym. W wyniku bombardowań atomowych Japonii w 1945 roku amerykańscy artyści zaczęli kwestionować znaczenie tworzenia sztuki w świecie, w którym ludzkość mogłaby zostać zniszczona własną ręką. Slifkin bada, jak takie ikoniczne działa jak przemysłowo ciekawe spawane rzeźby stalowe Davida Smitha, rygorystyczne projekty Donalda Judda i opuszczone, ale malownicze roboty ziemne Roberta Smithsona odzwierciedlają los ludzkości w epoce nuklearnej. Artyści ci przekształcili zapomnianą tradycję rzeźbiarskich zabytków w celu sprostania kulturowym i egzystencjalnym wyzwaniom związanym z zagrożeniem wojną nuklearną. Książka śledzi skrzyżowanie powojennej praktyki rzeźbiarskiej z teorią cybernetyczną, fantastyką naukową, kinem i debatą polityczną wokół wojny nuklearnej.

''

Robert Slifkin'in "New Monuments and the End of Man: A U.S. Sculpture between War and Peace, 1945-1975" (Yeni Anıtlar ve İnsanın Sonu: Savaş ve Barış Arasında Bir ABD Heykeli) adlı kitabı, Amerika'nın savaş sonrası döneminde teknolojinin evrimi ve insanlık üzerindeki etkisi üzerine eşsiz bir bakış açısı sunuyor. Yazar, önde gelen Amerikalı sanatçıların, nükleer imha ve modern bilginin dönüşümünün varoluşsal kaygılarıyla mücadele etmek için anıtsal heykeli nasıl kullandıklarına bakıyor. Bu makale, teknolojik süreci inceleme ve anlama ihtiyacına ve teknolojik sürecin savaşan bir durumda bir kişinin hayatta kalması ve birliği için temel olarak algılanması için kişisel bir paradigma geliştirme olasılığına odaklanan, arsa hakkında ayrıntılı bir açıklama sağlayacaktır. 1945'te Japonya'nın atom bombası atmasının ardından Amerikalı sanatçılar, insanlığın kendi eliyle yok edilebileceği bir dünyada sanat yaratmanın anlamını sorgulamaya başladılar. Slifkin, David Smith'in endüstriyel olarak ilginç kaynaklı çelik heykelleri, Donald Judd'un sade tasarımları ve Robert Smithson'un terk edilmiş ama pitoresk toprak işleri gibi ikonik işlerin insanlığın nükleer çağdaki kaderini nasıl yansıttığını araştırıyor. Bu sanatçılar, nükleer savaş tehdidinin yarattığı kültürel ve varoluşsal zorlukları ele almak için unutulmuş heykel anıtları geleneğini dönüştürdü. Kitap, savaş sonrası heykel pratiğinin sibernetik teori, bilim kurgu, sinema ve nükleer savaşı çevreleyen politik tartışmalarla kesişimlerini izliyor.

يقدم كتاب روبرت سليفكين «الآثار الجديدة ونهاية الإنسان: تمثال أمريكي بين الحرب والسلام، 1945-1975» منظورًا فريدًا لتطور التكنولوجيا وتأثيرها على البشرية في حقبة ما بعد الحرب الأمريكية. يبحث المؤلف في كيفية استخدام الفنانين الأمريكيين البارزين للنحت الضخم لمكافحة المخاوف الوجودية للإبادة النووية وتحول المعرفة الحديثة. ستقدم هذه المقالة وصفًا مفصلاً للحبكة، مع التركيز على الحاجة إلى دراسة وفهم العملية التكنولوجية وإمكانية تطوير نموذج شخصي لتصور العملية التكنولوجية كأساس لبقاء ووحدة شخص في حالة حرب. في أعقاب القصف الذري لليابان في عام 1945، بدأ الفنانون الأمريكيون في التشكيك في معنى خلق الفن في عالم يمكن أن تدمر فيه البشرية بيدها. يستكشف سليفكين كيف تعمل الأيقونات مثل منحوتات ديفيد سميث الفولاذية الملحومة المثيرة للاهتمام صناعيًا، وتصميمات دونالد جود المتشددة، وأعمال روبرت سميثسون المهجورة والخلابة التي انعكست على مصير البشرية في العصر النووي. غير هؤلاء الفنانون التقليد المنسي للآثار النحتية لمواجهة التحديات الثقافية والوجودية التي يشكلها خطر الحرب النووية. يتتبع الكتاب تقاطعات الممارسة النحتية بعد الحرب مع النظرية السيبرانية والخيال العلمي والسينما والنقاش السياسي المحيط بالحرب النووية.