The Iraqi Revolution of 1958 A Revolutionary Quest for Unity and Security The Iraqi Revolution of 1958, also known as the Free Officers Coup, was a pivotal event in the history of Iraq that marked the end of the British-installed monarchy and the beginning of a new era of military and Ba'thist rule that lasted until the US-led invasion in 2003. The event has been subject to varying interpretations among historians, with some considering it a mere coup d'état orchestrated by the Free Officers Movement, while others view it as a genuine revolution. In his book, Dr. Romero provides a detailed analysis of the revolution, arguing that it was both a coup and a revolution, based on several key factors. Military Involvement One of the primary reasons why the Iraqi Revolution of 1958 can be considered a revolution is the significant role played by the military in the overthrow of the monarchy. The Free Officers Movement, led by officers such as Abd alKarim Qasim and Muhammad Mahmud alZubaidi, were instrumental in planning and executing the coup. The movement had been formed in the early 1950s as a response to the corruption and inefficiency of the monarchy, and its members had been secretly meeting and organizing for years before the fateful day of July 14. The involvement of the military in the overthrow marked a departure from the traditional monarchical system, which had been dominated by civilian politicians and royalists. Popular Participation Another factor that supports the argument that the Iraqi Revolution was a real revolution is the popular participation that took place during those early hours of July 14.

Иракская революция 1958 года Революционные поиски единства и безопасности Иракская революция 1958 года, также известная как Переворот свободных офицеров, был ключевым событием в истории Ирака, которое ознаменовало конец монархии, установленной Великобританией, и начало новой эры военного и батистского правления, которое продолжалось до вторжения под руководством США в 2003 году. Это событие было подвержено различным интерпретациям среди историков, некоторые считают его простым государственным переворотом, организованным Движением свободных офицеров, в то время как другие рассматривают его как подлинную революцию. В своей книге доктор Ромеро приводит подробный анализ революции, утверждая, что это был и переворот, и революция, основываясь на нескольких ключевых факторах. Военное участие Одной из основных причин, почему Иракскую революцию 1958 года можно считать революцией, является значительная роль, которую сыграли военные в свержении монархии. Движение свободных офицеров, возглавляемое такими офицерами, как Абд аль-Карим Касим и Мухаммад Махмуд аз-Зубаиди, сыграло важную роль в планировании и осуществлении переворота. Движение было сформировано в начале 1950-х годов как ответ на коррупцию и неэффективность монархии, и его члены тайно встречались и организовывались в течение многих лет до рокового дня 14 июля. Участие военных в свержении ознаменовало отход от традиционного монархического строя, в котором преобладали гражданские политики и роялисты. Другим фактором, который поддерживает аргумент, что Иракская революция была настоящей революцией, является участие народа, которое произошло в те ранние часы 14 июля.

Révolution irakienne de 1958 Recherche révolutionnaire de l'unité et de la sécurité La révolution irakienne de 1958, également connue sous le nom de Coup d'État des officiers libres, a été un événement clé dans l'histoire de l'Irak, marquant la fin de la monarchie établie par la Grande-Bretagne et le début d'une nouvelle ère de régime militaire et batiste qui a duré jusqu'à l'invasion américaine en 2003. Cet événement a été soumis à diverses interprétations parmi les historiens, certains le considèrent comme un simple coup d'État organisé par le Mouvement des officiers libres, tandis que d'autres le considèrent comme une véritable révolution. Dans son livre, le Dr Romero donne une analyse détaillée de la révolution, affirmant qu'il s'agissait à la fois d'un coup d'État et d'une révolution basée sur plusieurs facteurs clés. La participation militaire L'une des principales raisons pour lesquelles la révolution irakienne de 1958 peut être considérée comme une révolution est le rôle important joué par l'armée dans le renversement de la monarchie. mouvement des officiers libres, dirigé par des officiers comme Abd al-Karim Qasim et Muhammad Mahmoud al-Zubaidi, a joué un rôle important dans la planification et la mise en œuvre du coup d'État. mouvement a été formé au début des années 1950 comme une réponse à la corruption et à l'inefficacité de la monarchie, et ses membres se sont rencontrés secrètement et organisés pendant de nombreuses années avant le jour fatal du 14 juillet. L'implication militaire dans le renversement a marqué un retrait de l'ordre monarchique traditionnel, dominé par des politiciens civils et des royalistes. Un autre facteur qui appuie l'argument selon lequel la révolution irakienne a été une véritable révolution est la participation populaire qui a eu lieu aux premières heures du 14 juillet.

Revolución iraquí de 1958 Búsqueda revolucionaria de unidad y seguridad La revolución iraquí de 1958, también conocida como Golpe de los Oficiales Libres, fue un acontecimiento clave en la historia de Irak que marcó el fin de la monarquía establecida por Gran Bretaña y el inicio de una nueva era de gobierno militar y batista que duró hasta la invasión liderada por Estados Unidos en 2003. Este evento ha sido sometido a diversas interpretaciones entre los historiadores, algunos lo consideran un mero golpe de estado organizado por el Movimiento de Oficiales Libres, mientras que otros lo ven como una auténtica revolución. En su libro, el Dr. Romero da un análisis detallado de la revolución, argumentando que fue tanto un golpe como una revolución, basándose en varios factores clave. Participación militar Una de las razones principales por las que la Revolución iraquí de 1958 puede considerarse una revolución es el papel significativo que los militares desempeñaron en el derrocamiento de la monarquía. movimiento de oficiales libres, dirigido por oficiales como Abd al-Karim Qasim y Muhammad Mahmud al-Zubaidi, jugó un papel importante en la planificación y ejecución del golpe. movimiento se formó a principios de la década de 1950 como respuesta a la corrupción y la ineficacia de la monarquía, y sus miembros se reunieron y organizaron en secreto durante muchos hasta el fatídico día del 14 de julio. La participación de los militares en el derrocamiento marcó un alejamiento del sistema monárquico tradicional, dominado por políticos civiles y realistas. Otro factor que respalda el argumento de que la Revolución iraquí fue una verdadera revolución es la participación popular que tuvo lugar en esas primeras horas del 14 de julio.

La rivoluzione irachena del 1958 La ricerca rivoluzionaria dell'unità e della sicurezza La rivoluzione irachena del 1958, conosciuta anche come Colpo di Stato degli Ufficiali Liberi, fu un evento chiave nella storia dell'Iraq, che segnò la fine della monarchia stabilita dal Regno Unito e l'inizio di una nuova era di governo militare e battistico che durò prima dell'invasione sotto la guida degli Stati Uniti nel 2003. Questo evento era soggetto a diverse interpretazioni tra gli storici, alcuni lo considerano un semplice colpo di stato organizzato dal Movimento degli Ufficiali Liberi, mentre altri lo considerano una vera rivoluzione. Nel suo libro, il dottor Romero fornisce un'analisi dettagliata della rivoluzione, sostenendo che si è trattato di un colpo di stato e di una rivoluzione basata su diversi fattori chiave. La partecipazione militare Una delle ragioni principali per cui la rivoluzione irachena del 1958 può essere considerata una rivoluzione è il ruolo significativo svolto dall'esercito nel rovesciare la monarchia. Il movimento degli ufficiali liberi, guidato da ufficiali come Abd al-Karim Qasim e Muhammad Mahmoud al-Zubaidi, ha svolto un ruolo importante nella pianificazione e nell'esecuzione del golpe. Il movimento è stato formato nei primi annì 50 come risposta alla corruzione e all'inefficienza della monarchia, e i suoi membri si sono incontrati e organizzati segretamente negli anni precedenti il fatidico giorno del 12 luglio. La partecipazione dell'esercito al rovesciamento segnò l'allontanamento dall'ordine monarchico tradizionale, dominato da politici civili e reali. Un altro fattore che sostiene l'argomentazione secondo cui la rivoluzione irachena è stata una vera rivoluzione è la partecipazione popolare avvenuta in quelle prime ore del 14 luglio.

Die irakische Revolution von 1958 Revolutionäre Suche nach Einheit und cherheit Die irakische Revolution von 1958, auch bekannt als der Putsch der Freien Offiziere, war ein Schlüsselereignis in der Geschichte des Irak, das das Ende der von Großbritannien errichteten Monarchie und den Beginn einer neuen Ära der Militär- und Batistenherrschaft markierte, die bis zur US-geführten Invasion 2003 andauerte. Dieses Ereignis wurde unter Historikern unterschiedlich interpretiert, einige halten es für einen einfachen Staatsstreich, der von der Bewegung der Freien Offiziere organisiert wurde, während andere es als echte Revolution betrachten. In seinem Buch liefert Dr. Romero eine detaillierte Analyse der Revolution und argumentiert, dass es sowohl ein Putsch als auch eine Revolution war, basierend auf mehreren Schlüsselfaktoren. Militärisches Engagement Einer der Hauptgründe, warum die irakische Revolution von 1958 als Revolution angesehen werden kann, ist die bedeutende Rolle, die das Militär beim Sturz der Monarchie gespielt hat. Die freie Offiziersbewegung, angeführt von Offizieren wie Abd al-Karim Qasim und Muhammad Mahmoud al-Zubaidi, spielte eine wichtige Rolle bei der Planung und Durchführung des Putsches. Die Bewegung wurde in den frühen 1950er Jahren als Reaktion auf die Korruption und Ineffizienz der Monarchie gebildet, und ihre Mitglieder trafen sich heimlich und organisierten sich jahrelang bis zum schicksalhaften Tag des 14. Juli. Die Beteiligung des Militärs am Umsturz markierte eine Abkehr von der traditionellen monarchistischen Ordnung, die von zivilen Politikern und Royalisten dominiert wurde. Ein weiterer Faktor, der das Argument stützt, dass die irakische Revolution eine echte Revolution war, ist die Beteiligung des Volkes, die in den frühen Morgenstunden des 14. Juli stattfand.

''

1958 Irak Devrimi Birlik ve Güvenlik için Devrimci Arayış 1958 Irak Devrimi, Özgür Subaylar Darbesi olarak da bilinir, Irak tarihinde, İngiltere tarafından kurulan monarşinin sonunu ve 2003 ABD işgaline kadar süren yeni bir askeri ve batıcı yönetim döneminin başlangıcını belirleyen önemli bir olaydı. Bu olay tarihçiler arasında çeşitli yorumlara maruz kalmıştır, bazıları bunu Özgür Subaylar Hareketi tarafından düzenlenen basit bir darbe olarak görürken, diğerleri bunu gerçek bir devrim olarak görmektedir. Dr. Romero, kitabında devrimin ayrıntılı bir analizini yapıyor ve bunun hem bir darbe hem de bir devrim olduğunu savunuyor. 1958 Irak Devrimi'nin bir devrim olarak kabul edilmesinin ana nedenlerinden biri, ordunun monarşiyi devirmede oynadığı önemli roldür. Abd al-Karim Qasim ve Muhammed Mahmoud al-Zubaidi gibi subaylar tarafından yönetilen özgür subaylar hareketi, darbenin planlanmasında ve uygulanmasında önemli bir rol oynadı. Hareket, 1950'lerin başında monarşinin yolsuzluğuna ve verimsizliğine bir tepki olarak kuruldu ve üyeleri, 14 Temmuz'un kader gününe kadar yıllarca gizlice bir araya geldi ve örgütlendi. Ordunun devrilmeye katılması, sivil politikacılar ve kralcıların egemen olduğu geleneksel monarşik sistemden ayrılmaya işaret ediyordu. Irak devriminin gerçek bir devrim olduğu savını destekleyen bir diğer faktör de 14 Temmuz'un ilk saatlerinde meydana gelen halk katılımıdır.

الثورة العراقية عام 1958 السعي الثوري للوحدة والأمن الثورة العراقية عام 1958، والمعروفة أيضًا باسم انقلاب الضباط الأحرار، كان حدثًا رئيسيًا في التاريخ العراقي يمثل نهاية النظام الملكي الذي أقامته بريطانيا وبداية حقبة جديدة من الحكم العسكري والباتي استمرت حتى الغزو الذي قادته الولايات المتحدة عام 2003. خضع هذا الحدث لتفسيرات مختلفة بين المؤرخين، والبعض يعتبره انقلابًا بسيطًا نظمته حركة الضباط الأحرار، بينما يرى آخرون أنه ثورة حقيقية. يقدم الدكتور روميرو في كتابه تحليلاً مفصلاً للثورة، بحجة أنها كانت انقلابًا وثورة، بناءً على عدة عوامل رئيسية. أحد الأسباب الرئيسية لاعتبار الثورة العراقية عام 1958 ثورة هو الدور الهام الذي لعبه الجيش في الإطاحة بالنظام الملكي. لعبت حركة الضباط الأحرار، بقيادة ضباط مثل عبد الكريم قاسم ومحمد محمود الزبيدي، دورًا مهمًا في التخطيط للانقلاب وتنفيذه. تم تشكيل الحركة في أوائل الخمسينيات من القرن الماضي كرد فعل على فساد وعدم كفاءة النظام الملكي، والتقى أعضاؤها ونظموا سراً لسنوات حتى يوم يوليو 14 المشؤوم. كانت مشاركة الجيش في الإطاحة بمثابة خروج عن النظام الملكي التقليدي، الذي كان يهيمن عليه السياسيون المدنيون والملكيون. عامل آخر يدعم الحجة القائلة بأن الثورة العراقية كانت ثورة حقيقية هو المشاركة الشعبية التي حدثت في الساعات الأولى من يوم 14 يوليو.